Auteur: Vitaly Pichugin Bron: http://www.nlplife.ru/ Heeft een gedragstest uitgevoerd. De taak is eenvoudig: de vrouw moet de man benaderen en zijn hoofd buigen. Wat is er van gekomen? Eerst liet ik een fragment uit de film zien. Het toont een formele begroetingsscène. Het meisje gaat naar een jongeman die ze kent, buigt zijn hoofd en kust hem op zijn voorhoofd. De man had geen taak om zich te verzetten en een ‘tinnen soldaat’ te zijn. Volgens het scenario ontmoeten bekende mensen elkaar. Ze staan ​​klaar om elkaar te begroeten; de vrouw moet het initiatief nemen. Volgens de statistieken deden acht op de tien vrouwen het volgende. Denk aan de sneeuwblazer van het type ‘gouden handen’ die sneeuw in zichzelf schept. De vrouwen deden ongeveer hetzelfde: ze probeerden de nek van de man te harken, een beetje op hem klimmend, uit angst dat hij zelf zijn hoofd niet zou buigen. Toen ze zich realiseerden dat het moeilijk was om hun nek te buigen als ze vanaf de zijkant klommen, begonnen ze voor de man rond te draaien en kwamen ze vanaf de andere kant binnen. Het geheim is simpel. Om een ​​man zijn hoofd te laten buigen, moet je voor hem gaan staan, zonder te dichtbij te komen, je hand op je schouder leggen, met de handpalm naar boven, en met een lichte beweging, als een hendel, je hoofd naar je toe kantelen. Twee op de acht deden precies dat. Zelfs als het juiste handelen werd gedemonstreerd, kwamen de meeste vrouwen toch aan de kant van de man terecht en probeerden hem vast te houden. Het bleek dat het voor meisjes ongemakkelijk was om recht voor een man te staan; ze wilden eromheen gaan staan. Een hand op een schouder leggen lijkt eenvoudig, maar er heerst een gevoel van gevaar, ook al herinneren we ons dat mensen bekend zijn en elkaar gewoon begroeten. Voor velen veroorzaakte de nadering van een redelijk korte afstand angst. En het was niet de afstand zelf die eng was, maar de beweging naar de ontmoeting. Volgens de omstandigheden van het experiment hoefde er niets te worden gezegd, maar de meeste vrouwen begonnen onmiddellijk te praten als ze dichtbij kwamen. Ze voelden de wens om commentaar te geven op hun daden en vroegen de man ook om toestemming. Hoewel hij, volgens de omstandigheden van het experiment, luid en duidelijk toestemming gaf om een ​​“geliefd hulpmiddel” te zijn bij het kantelen van zijn hoofd. Bijna alle vrouwen merkten de aanwezigheid van een interne dialoog op. Ze vroegen zich bijvoorbeeld af "hoe zie ik eruit?", "Wat zal hij van mij denken?", Schelden zichzelf vaak uit "Ik zie eruit als een dwaas", merkten wrok en agressie op "waarom buigt hij niet zelf zijn hoofd .” En hoe zit het met de man die een ‘geliefde hulp’ was? Zijn commentaar: "cool, zoveel vrouwen kwamen uit zichzelf op, ik wilde iedereen helpen, iedereen steunen, ik vond iedereen leuk, zowel degenen die aan de kant hingen als degenen die direct benaderden." Hij merkte ook geen enkele ongerustheid onder de vrouwen; hij dacht niet eens slecht over iemand. Ik zou blij zijn om altijd zo begroet te worden. Zo'n andere perceptie van een simpele handeling.