In (fictie)film ligt een onverwachte rijkdom aan kennis verborgen op een manier die vrijwel geen enkele andere kunstvorm kan bieden. Er is sprake van een verscheidenheid aan expressievormen, net zoals er een verscheidenheid aan aan berichten, die iedere kijker bovendien op zijn eigen manier kan ontcijferen. De complexe filmtaal vereist speciale aandacht, maar als we onder de oppervlakte ervan leren lezen, zullen we overal sporen vinden van het menselijke verlangen naar betekenis en transcendentie, en herkennen we ons lot in de verhalen en personages op het scherm en overdracht die tegelijkertijd op verschillende niveaus plaatsvinden - fysiek, mentaal en spiritueel - bieden een breed scala aan benaderingen en perspectieven op het bestaan ​​- educatieve of psychotherapeutische benadering - afhankelijk van de interesses of symptomen van de persoon. De kijker leert elke dag, en tegelijkertijd door actief geleide en empathisch betrokken aandacht voor het filmverhaal zijn eigen realiteit bewust en anders waar te nemen. Dit kan hem een ​​nieuwe benadering van zijn eigen biografie en de problematische situaties van zijn bestaan ​​geven, wat ook nieuwe perspectieven kan openen voor therapeutische interventie in het leven. reflectie en in gesprek over filmmaken. Psychoanalyse en cinema In 1895 vertoonden de gebroeders Lumière in De eerste stomme film in Parijs. Datzelfde jaar richtte Sigmund Freud de psychoanalyse op in Wenen met zijn Studies on Hysteria, en vijf jaar later werd zijn belangrijkste theoretische werk, The Interpretation of Dreams, gepubliceerd. Zowel dromen als film leven voornamelijk in beeldtaal. Het staat dichter bij gevoelens, fantasieën en het onbewuste dan bij het gesproken woord. In dromen worden, net als in films, de gewone wetten van ruimte, tijd en logische representatie opgeschort. Alles is mogelijk: cut, reverse, shift, compressie, tempoverandering. Het onbewuste kent geen tijd. Dromen en films zijn creatieve prestaties die prikkelen, verrukken of verontrusten. Dit zijn de grote thema's van de mensheid die filmmakers en publiek fascineren: liefde en haat, schuld en verlossing, geluk en verdriet, kracht en machteloosheid, verlangen en passie. In de psychoanalyse wordt de interpretatie van dromen beschouwd als de koninklijke weg naar het onbewuste. Een psychoanalytische kijk op film zoekt film voor film naar verborgen betekenissen en opent daarmee extra interpretatiemogelijkheden..