Er is discipline nodig. Het bepaalt of het kind beheerst en verantwoordelijk opgroeit of een slappe slobber. Hoe zit het met kinderen die regels en voorschriften overtreden? Waarom doen ze dit? Psychologen hebben ontdekt dat kinderen dringend behoefte hebben aan regels en voorschriften. Ze voelen zich bij hen beschermd. Als ze tegen de regels ‘in opstand komen’, denk er dan eens over na of kinderen zelf ook echt tegen de regels in opstand komen? Misschien implementeert u deze regels verkeerd? Hoe kunt u discipline correct instellen? Er moeten regels en verboden zijn. Je moet geen medeplichtigheid toestaan ​​en altijd de leiding van het kind volgen. Het kind went er snel aan.2. Er mogen niet te veel beperkingen en verboden zijn en ze moeten flexibel zijn. Wanneer het maken van een uitzondering op de regels gerechtvaardigd is, kun je het kind halverwege tegemoetkomen. Als reactie daarop ontvang je niet alleen dankbaarheid, maar ook een groter verlangen om de regels te volgen. Na een lange afwezigheid arriveert vader bijvoorbeeld om 22.00 uur en mag het kind opblijven tot hij arriveert of zelfs niet naar de kleuterschool gaat. .3. Vereisten mogen niet in tegenspraak zijn met de belangrijke behoeften van het kind. Bijvoorbeeld een verbod op rennen, springen, luidruchtig spelen... Het beperken van de natuurlijke behoeften van een kind is hetzelfde als proberen een diepe rivier te blokkeren nieuwsgierigheid en mobiliteit in de goede richting: verken de plassen in hoge laarzen, demonteer oude horloges, speel binnen met een bal en weg van de ramen... In de adolescentie worden uitspraken van ouders als “wees geen vrienden”, “ga niet ”, “niet dragen” moet zeer zorgvuldig worden gebruikt. Voor een tiener zijn de meningen van leeftijdsgenoten belangrijker, en het ‘nee’ van de ouders kan de relatie alleen maar verslechteren. De ouder zal het niet eens worden met zijn mening, en het vertrouwen zal volledig verloren gaan. Je moet filosofisch zijn over de interesses van tieners, uiteraard rekening houdend met hun veiligheid, en een leider blijven van onwrikbare waarden: eerlijkheid, vriendelijkheid, hard werken, enz. respect.4. Regels, beperkingen, vereisten en verboden moeten tussen volwassenen worden overeengekomen en consistent zijn. Het mag niet zo zijn dat een ouder het verbiedt, en bijvoorbeeld een grootmoeder het toestaat. Als dit gebeurt, is het beter om te zwijgen en het meningsverschil vervolgens in een rustige sfeer zonder het kind te bespreken en tot een gemeenschappelijke mening te komen. Kinderen testen voortdurend de regels ‘op kracht’. Als je bijvoorbeeld niet consequent naar bed gaat, wees dan niet verbaasd als het kind protesteert en zegt: “Gisteren mocht ik later naar bed!” Dus hij raakt gewend aan zeuren, zeuren, aandringen en ervoor zorgen dat deze strategie werkt. De toon waarop de eis wordt gecommuniceerd moet vriendelijk en verklarend zijn, en niet dwingend. de zinsnede "Omdat ik het zei!" - niet de meest succesvolle. Het is beter om het kort uit te leggen en een keer "omdat het laat is", "het is gevaarlijk"... Als het kind het opnieuw vraagt, is het hoogstwaarschijnlijk moeilijk voor hem om zijn verlangen te overwinnen. In dit geval is het de moeite waard om naar het kind te luisteren (over hoe je moet luisteren - in eerdere berichten), en eist om je mond te houden of de woorden "Hoe vaak moet je dit herhalen?!" zal het gezeur alleen maar versterken. Het is beter om een ​​zin te construeren waarin je in een onpersoonlijke vorm over een regel praat, bijvoorbeeld: "Ze spelen niet met lucifers" in plaats van "Waag het niet om met lucifers te spelen!" Maar hoe leer je een kind interne discipline? Zodat kinderen leren hun woord te houden en hun verplichtingen na te komen. Het op zich nemen van verplichtingen vereist geduld en delicatesse van een ouder, en soms opmerkelijke vindingrijkheid. Stuur uw vragen per bericht! Op welke ongebruikelijke manier leerde psychotherapeut Milton Erickson zijn zoon zijn woord te houden...