Ieder van ons heeft waarschijnlijk minstens één keer gehoord hoe ons werd verteld: neem de verantwoordelijkheid voor je leven in eigen handen. Voor velen raakt deze zin het meest pijnlijke punt. Je probeert en probeert, en deze verantwoordelijkheid lijkt al zo groot dat je hem integendeel van je af wilt gooien en weg wilt rennen. Dit gebeurt vooral vaak bij de oudste kinderen in het gezin, of bij de enigen. Nu ben je klein, maar ben je al verantwoordelijk voor je broertje of zusje. En dan voor het humeur van moeder, voor het voldoen aan de verwachtingen van vader, voor het behagen van leraren, voor het gelukkig maken van oma. En dan word je volwassen en besef je dat een volwassene nog meer verantwoordelijkheid heeft: tegenover klanten, bazen en tegenover kinderen, echtgenoten op Instagram zegt een blogger: als je leven niet leuk is, dan moet je de verantwoordelijkheid voor je leven in eigen handen nemen. Maar waar kun je die nemen? Al je handen zijn al bezig met verantwoordelijkheid, je kunt het nauwelijks vasthouden om het niet te morsen, niet om per ongeluk iemand van streek te maken. Wat als alles wat je in je handen houdt, kan worden losgelaten? alles, zelfs de verantwoordelijkheid voor een kind, voor oude ouders, voor werk. En neem in vrije handen de verantwoordelijkheid voor je leven. Om dit te doen, stel jezelf de vraag: hoe wil ik dat mijn leven eruit ziet? En maak het zoals jij wilt, hoe moeilijk of eng het ook zal zijn. In het belang van de baas en de kinderen zijn we bereid om moeilijkheden te overwinnen: 's nachts opblijven en het kind voeden,' s nachts rapporten maken voor het werk. Maar we zijn nog niet klaar om een ​​nieuw beroep te leren, een eigen bedrijf te starten of te gaan naar een nieuw land. Vraag: hoe zit het met kinderen en ouders? We moeten tenslotte voor ze zorgen. Stel jezelf een vraag: is er in het beeld van een gelukkig leven dat ik voor mezelf schilder, een plek voor kinderen? Wat voor soort ouder zie jij jezelf op de vrolijke foto? welke zoon, dochter? wat is uw relatie met uw ouders? Als er in uw gelukkige levensbeeld een plaats is voor kinderen en ouders, dan moet u uw houding ten opzichte van de verantwoordelijkheid voor hen veranderen. Dit is niet mijn plicht, dit is mijn verlangen. Ik zorg voor ze omwille van mijn beeld van een gelukkige toekomst, en niet omwille van hen. Maar als er in jouw beeld van een gelukkig leven absoluut geen plaats is voor kinderen en ouders, dan is dit hoogstwaarschijnlijk je bent gewoon erg moe. En je hebt rust nodig. En na de rest kun je jezelf opnieuw de vraag stellen: hoe zie ik mijn gelukkige leven? Als je in de war bent en niet kunt beslissen over je wensen en niet kunt achterhalen wie de verantwoordelijkheid heeft, dan help ik je graag bij overleg: persoonlijk in Dubai en online over de hele wereld.* Instagram is eigendom van het bedrijf Meta, dat erkend is als een extremistische organisatie in Rusland.