Van de auteur: ☯ Auteur Evgeniy Yakushev Onlangs ontving ik weer een brief met vloeken van een orthodoxe fanaticus. Hij beschuldigde mij ervan te proberen de ‘onverenigbare’, dat wil zeggen mensen, te verenigen. Dat, zeggen ze, iedereen die de dogma's van religie niet erkent, in de hel moet branden en zo... Dokuche, hij gaf me citaten uit het Nieuwe Testament van de Openbaring van Johannes (Apocalyps). Nadat ik dit prachtige boek opnieuw had gelezen, besloot ik te schrijven wat ik hier heb gepost. Laten we, voordat ik begin, bedenken dat de mens al enkele honderdduizenden jaren bestaat, toen er nog geen religie bestond. Religies verschenen later, als onderdeel van de evolutie van het menselijk bewustzijn. En pas daarna, als aspect van manipulatie. Maar laten we daar niet over praten. Religies speelden een grote rol bij het vormgeven van de cultuur van bepaalde volkeren. Zonder hen is er geen enkele oude staat denkbaar. Ja, en niet alleen oude. In bijna elke religie is God een afzonderlijk wezen dat mensen controleert, degenen zegent die Hem dienen en de ongehoorzamen straft. Simpel gezegd, dit is hoe hij met ons speelt. Laten we echter terugkeren naar het belangrijkste in deze notitie. Als we naar de leringen van Jezus kijken, niet door het prisma van religie en dogma, maar vanuit een perspectief van buitenaf, kunnen we opmerken dat deze, ongetwijfeld verlichte man, alleen maar opriep om aandacht diep in jezelf te schenken. Hij heeft nooit gezegd dat hemel en hel specifieke plaatsen zijn. Terwijl je laat zien dat ‘het koninkrijk der hemelen in je is’ (Lukas 17:20-21). Met andere woorden: de hel en de hemel zijn de interne toestanden van een persoon. Depressie, schuldgevoel, angst, schaamte, etc. kan ook als een soort hel worden beschouwd. Terwijl vreugde en geluk de hemel zijn. En als dat zo is, dan is het boek Openbaringen van Johannes of de Apocalyps slechts een beschrijving van de interne toestand van een persoon, die met ons deelde in de vorm van metaforen en allegorieën in de laatste hoofdstukken van het Nieuwe Testament. Dit betekent dat alles waar in de Schrift over wordt gesproken, wordt gesproken over staten, en niet over individuele onderwerpen, onderwerpen, objecten en geografische plaatsen. Dit zijn allemaal gewone metaforen. Laten we dan terugkeren naar de belangrijkste intriges van het christendom: de wederkomst van Christus. Wat zou dit voor ons allemaal kunnen betekenen: gelovigen en niet-gelovigen? Ik durf te suggereren dat we het niet hebben over een specifieke persoon die plotseling als een fysiek object zal verschijnen en het ‘kwaad’ zal verslaan. In plaats daarvan hebben we het alleen over de interne bewustzijnsstaat, wanneer elke persoon diezelfde “Christus” wordt en zichzelf bevrijdt van het gevoel van gescheidenheid van al het andere, dat wil zeggen van het gebonden zijn aan zijn houding, overtuigingen, verslavingen, enz. Over het algemeen is dit pure psychologie. Ga verder dan je eigen overtuigingen waarin je ooit geloofde. Nu al beginnen miljoenen mensen te beseffen dat alle psychische problemen niet van buitenaf komen, maar een soort illusie zijn waarin zij geloofden. Wat ik bedoel? Elk psychologisch of spiritueel probleem is slechts een illusie, een gedachte, een overtuiging die iemand macht en betekenis heeft gegeven door er ooit in te geloven. Als je het belang van deze gedachte wegneemt, loslaat en je ervan bewust wordt als waarnemer van buitenaf, zul je merken dat het probleem überhaupt nooit heeft bestaan. Het was gewoon jouw gedachte waarmee jij je identificeerde. Maar gedachten en ervaringen zijn niet jij. Dit is slechts een klein deel van jou. Alsof er een oceaan en golven zijn. Golven kunnen niet gescheiden worden van de oceaan. Ze zijn er een integraal onderdeel van. Er is een prachtig principe dat alles op zijn plaats zet. En dit is het principe van bewustzijn. Het enige wat je nodig hebt, is stoppen met ergens in te geloven en je gewoon bewust te worden. En dat kan alleen als jij jouw vragen kunt beantwoorden: - Wie ben ik? Waar ik ben? En wie of wat in mij is zich hiervan bewust? Jezus, Boeddha, Mozes, Abraham, Adam, enz. Het zijn eenvoudigweg interne toestanden die door mensen in de vorm van metaforen zijn beschreven. Vanuit dit oogpunt krijgt elke religie een heel andere betekenis: psychotherapeutisch, waarin je niet hoeft te geloven. Het is beter om je ervan bewust te zijn. Daarom,.