Dit type ouder wordt ook wel juveniel, frivool, consument, parasiet genoemd. Karakteristiek kenmerk: kinderlijke gezichtsuitdrukkingen, kinderlijk gezicht, mooi uiterlijk. Eigenlijk zijn alle eigenschappen die inherent zijn aan kinderen kenmerkend voor een infantiele moeder. Mentaal infantilisme heet dat. Wanneer iets moeilijks gemakkelijker is om niet op te merken dan om te overleven. Dit is vastlopen in een traumatische situatie in de kindertijd die de persoon niet kan overwinnen. En het lichaam groeide verder, maar de psyche haalde de achterstand niet in. Emoties zijn oppervlakkig en van korte duur en vervangen elkaar snel. Empathie is op het niveau van een driejarig kind: het is jammer dat de kever nu geen benen heeft, maar het is oké - ze zullen opgroeien. Ze is altijd een dochter of een vrouw, vaker een minnaar. Dit is waar haar persoonlijkheidsrepertoire eindigt. Ze kan niet anders dan iemand toebehoren, iemand is altijd verantwoordelijk voor haar (dezelfde grap over "Als je verdwaald bent, bel Vova op 8-905..." op het voorhoofd van de vrouw die voor God verscheen). Ze weet niet hoe ze beslissingen moet nemen, laat staan ​​dat ze er de verantwoordelijkheid voor draagt. In de meeste gevallen werkt ze niet of voert ze een soort begeleidende, eenvoudige functionaliteit uit, maar met paleisintriges. Als een man haar verlaat, is het eerste wat ze zal doen dringend een nieuwe zoeken. Omdat ze niet in haar levensonderhoud kan voorzien, laat staan ​​haar kinderen. Zulke vrouwen denken alleen maar in het hier en nu (dat zeer unieke geval waarin dit zo'n vermogen is). Kleding, ontspanning, sieraden, manicure, bontjas, tv-series, trends en merken, een eigen gemeenschap - dit is de belangenkring van zo'n dame. Haar man is in de eerste plaats een workaholic om aan al zijn wensen te voldoen schattige kleine vrouw. Meestal is ze afwezig van huis en heeft de moeder het druk met zichzelf; ze kan zich niet verdiepen in de zaken van het kind of met hem over iets belangrijks praten. Hij stuitert als een kleine springer van de muur. 'Nou schat, huil niet, dit zijn zulke kleine dingen.' Bovendien kan ze niet alleen onverschillig zijn, maar ook onverschillig afwijzend: "Oh, wek hier geen vocht op, ik heb iets gevonden om over te huilen!" Het kind van zo'n oppervlakkige moeder begrijpt niet wat hij voelt, zijn ervaringen of zelfs niet ernstige problemen blijven zijn enige zorg. Maar hij weet niets anders en blijft zo goed mogelijk in de buurt. En als dat alles was. Maar nee, zulke vrouwen worden meestal weggegooid als puppy's zodra ze volwassen worden niet zo grappig en mooi. Mannen die in hun jeugd met frivole schatjes trouwen, het na verloop van tijd beu worden om ze te voeden, zelf opgroeien en het beruchte 'Waar moeten ze mee neuken' wordt een struikelblok in het geval van een scheiding. , ze blijven meestal onder de gewetensvolle zorg van hun ex-man, in voortdurende steun. Maar dit is ook niet het ergste scenario ingeruild voor een frissere en modieuzere optie. Mannen die zo'n smaak hebben, zijn ook niet eenvoudig) En als zo'n vrouw merkt dat ze geen "borst" heeft om haar te voeden, kijkt ze boos naar haar kind. Als hij nog klein is, is hij gedoemd de vader of moeder van zijn moeder te worden. Om medelijden te hebben, alstublieft, gerust te stellen, alstublieft, help. Verantwoordelijkheid is een ondraaglijke last voor een onvolwassen psyche. In plaats van na school zorgeloos met vriendjes te spelen, moet hij naar zijn moeder rennen, met zijn jongere broertjes en zusjes wandelen en het huishouden doen terwijl zijn moeder op zoek is naar een nieuw baasje. Ze kan een aantal dagen verdwijnen of eindeloos nieuwe vaders mee naar huis nemen, waarbij ze alle subtiliteiten van volwassen relaties onthult die nog niet onderhevig zijn aan het bewustzijn van het kind. Ook kan deze moeder het kind naar familieleden duwen, zodat hij zich niet met haar persoonlijke leven bemoeit. Als het kind al volwassen is, wordt de moeder zijn vrouw/echtgenoot. Ze controleert, bekritiseert de uitverkorene van haar nakomelingen en strijdt om aandacht. Altijd ziek (om aandacht te trekken, zorg, frequente bezoeken). Begint te sterven elke keer dat een dochter of zoon een oproep of sms niet beantwoordt. Ze zeurt voortdurend en drukt schuldgevoelens op: 'Je houdt helemaal niet van me', 'Je hebt je moeder ingeruild voor een onbekende vrouw', 'Een man is belangrijker dan een moeder', 'Het maakt je niet uit dat ik me slecht voel , maar ik heb mijn hele leven aan jou gegeven”, “Ik zal sterven en jij ook.