Is het mogelijk om je gevoelens lange tijd te negeren? Onderdrukken of simpelweg negeren omdat deze gevoelens ons in de afgrond van wanhoop storten? Omdat ze ons vertellen wat we niet leuk vinden? Ja, dat is heel simpel, zegt u. We hebben tenslotte van kinds af aan geleerd dat sommige gevoelens beschamend zijn, dat ze dierlijke instincten in ons wakker maken en dat we ze niet mogen ervaren. En sommige gevoelens kunnen duiden op onze innerlijke weerloosheid of zelfs zwakte, en daarom mogen we ze hier niet uiten! Het beginpunt voor het mislukken van het emotionele beloop vindt voor velen plaats in de kindertijd. Voor een klein kind van drie of vier jaar kan het geen dilemma zijn dat hij op de een of andere manier speciaal moet doen alsof en sommige van zijn gevoelens niet moet tonen. Hij is eerlijk en oprecht in het uiten van zijn gevoelens. Hij is blij als hij zich goed voelt en verontwaardigd als hij zich slecht voelt. Maar de ouders van het kind houden vaak niet eens van deze uiting van gevoelens. Door te schreeuwen, uit te schelden of te straffen stort een ouder zijn kind in de afgrond van wanhoop. Sommige kinderen die de eerste gruwel van ouderlijk onderwijs ervaren, ervaren een emotionele schok. Eerst roepen ze, alsof ze het schreeuwen willen beëindigen: “Mam, waarom? Wat ben je aan het doen mam? Ik ben het, je zoon (of dochter)!” Dan vallen ze stil of zeuren zachtjes. Vanaf dit moment kunnen we aannemen dat het kind zijn emotionele welzijn en zonnige harmonie verliest. De beschermende mechanismen van onze psyche, die het trauma diep in het onderbewustzijn hebben verplaatst, redden het kind van een emotionele shock. Maar in het latere leven van een kind, en vervolgens van een tiener en een volwassene, blijven diep traumatische ervaringen zich opstapelen. Hoewel de situaties waarin ze ontstonden, en de vreselijke gevoelens die vervolgens werden onderdrukt, vergeten lijken te zijn. In feite wordt onze psyche zo van de diepste schok gered. Maar de emotionele lont van het resulterende psychotrauma circuleert langs de zenuwbanen en slaat gaten in onze kwetsbare plekken. Artsen noemen dergelijke plaatsen ‘locus minoris resistencia’. Het beginpunt van alle psychosomatische ziekten, van maagzweren tot angina pectoris en hypertensie, bevindt zich hier. Daarom is het erg belangrijk om deze pathogene emotionele lading op te sporen en te neutraliseren. Je kunt nu proberen je mijnenveld te verkennen. En je kunt waarschijnlijk zelf raden dat bijna iedereen zijn eigen mijngebieden heeft. Creëer dus een comfortabele, afgelegen plek voor jezelf. Ga een paar minuten rustig zitten. Kalmeer jezelf mentaal voordat je een gevarenzone betreedt. Vertel uzelf dat u op dit moment volkomen veilig bent en dat al uw organen en lichaamssystemen goed werken. Zeg tegen jezelf dat dit belangrijke onderzoek naar je eigen gevoelens noodzakelijk is voor je gezondheid en ontwikkeling. Als je nu rustig en gelijkmatig ademt, vraag jezelf dan af: 'Wat of wie maakt mij kapot? Welke dingen vind ik niet leuk aan mezelf? Welke situaties veroorzaken bij mij angst (angst, afgrijzen, wanhoop, mentale pijn)? Houd zorgvuldig alle sensaties en beelden in de gaten die voor je geestesoog verschijnen. Als er een bepaald beeld verschijnt waarin je jezelf beledigd, vernederd of geschokt ziet, probeer het dan op te lossen door het beeld te laten vervagen. Maar wees hierna vooral voorzichtig, want... dan zullen de gezichten van bepaalde mensen verschijnen. We kunnen zeggen dat zij de auteurs zijn van de foto die je zag. En het is heel goed mogelijk dat je een golf van scherp negatieve gevoelens voelt en een verlangen om alle opgehoopte woede, woede en pijn aan deze mensen te uiten. En dit moet gebeuren! Bevrijd eindelijk je opslagplaatsen van onderdrukte gevoelens. En vergeef deze mensen als je kunt. Maar als je nu niet klaar bent voor vergeving, zeg dat dan mentaal. En ten slotte, geef hun beeld terug aan hen. Laat jezelf los. Los je gezichten op, waardoor ze vervagen. Probeer jezelf weer als vredig en kalm te zien. Zeg tegen jezelf dat je iets hebt gedaan dat al lang geleden had moeten gebeuren. Bedank jezelf voor deze onschatbare ervaring van het beseffen van je onderdrukte gevoelens.