Ik raakte geïnteresseerd in dit onderwerp toen ik luisterde naar simultaantolken. Tijdens een van de lezingen kregen we te horen dat na de onderhandelingen aan de vertaler werd gevraagd wat er werd besproken en wat de gesprekspartners bespraken. De tolk kon het onderwerp van het gesprek, dat hij zojuist al geruime tijd perfect en professioneel nauwkeurig had vertaald, niet eens grofweg benoemen. Dit wordt verklaard door het te snelle werktempo. De hersenen hebben tijd om de binnenkomende tekst te accepteren, verwerken en ‘vertalen’ in een andere taal, maar het bewustzijn heeft geen tijd om de informatie waar te nemen, te verwerken en te begrijpen. Het werk van de simultane spraakvertaling verloopt dus alsof ‘zonder de aanwezigheid’ van de persoonlijkheid van de vertaler. Alleen de hersenen en het spraakapparaat werken. Wat wordt gehoord heeft geen tijd om te worden gerealiseerd. Laten we verder gaan. Wetenschappers zeggen dat we speciale apparatuur gebruiken om vast te leggen wat er in het menselijk brein gebeurt op het moment dat hij een beslissing neemt. de informatie en nam een ​​paar seconden eerder een beslissing hoe de persoon aangaf dat hij een beslissing had genomen. Sorry voor de herhaling, maar zoals ze zeggen, je kunt het niet welsprekender zeggen. De hersenen hebben een beslissing genomen voordat de persoon die heeft genomen (dan wist hij ervan). Wetenschappers noemen deze situatie bijna beledigend: er is een periode waarin de hersenen al een beslissing hebben genomen, maar de persoon weet er nog niets van. En het is niet duidelijk aan wie de vraag moet worden gesteld: wie neemt een beslissing? Wie is eigenlijk de baas van het huis? Dit is een serieuze uitdaging voor onze beschaving, want nu kan iemand zeggen: ik was het niet die deze daad heeft begaan. Mijn brein besloot dit te doen. Hij was het die mij voorstelde dit te doen. Ik ben maar een artiest. Onschuldig. De contractant is niet verantwoordelijk voor zijn daden. En dergelijke gevallen, dergelijke processen zijn al in andere staten gebeurd. “Niet ik ben schuldig, maar mijn brein”, aldus de beklaagde. Wetenschappers zijn ernstig verbaasd. Dit verandert ons ethische begrip van de wereld. Dit doet twijfel rijzen over zoiets belangrijks voor alle beschaafde landen als het vermoeden van onschuld, omdat er bijvoorbeeld in Engeland en Amerika al catalogi zijn van scans - het brein van een crimineel. Wetenschappers zeggen dat de 'grap' van ons brein is is niet beperkt tot wat het voor ons accepteert. Hij geeft ons ook een signaal en overtuigt ons ervan dat de genomen beslissing van ons persoonlijk is. We twijfelen er niet aan dat we verantwoordelijk zijn voor de beslissing die tot ons komt. Hebben we dus echt een vrije wil? – de mensheid heeft nog steeds te maken met deze kwestie. En nu – haal diep adem. Adem uit. Al het bovenstaande is alleen van toepassing op de zogenaamde experimentele oplossingen, namelijk oplossingen die geen lang nadenken en begrip vereisen. Het is niet voor niets dat we het gesprek begonnen met een voorbeeld over een simultaantolk. Over het geval waarin de hersenen binnen enkele seconden een beslissing kunnen nemen, terwijl het bewustzijn nog niet is ingeschakeld. Een vertaler die buiten het non-stopsysteem werkt, is zich volkomen bewust van wat hij precies vertaalt, en wetenschappers hopen dat de beslissingen dat zullen doen waar we over hebben nagedacht, zijn door ons gemaakt en met onze volledige verantwoordelijkheid. De moraal van dit artikel is om bang te zijn voor impulsieve beslissingen, tel tot tien volgens de oude manier van je grootmoeder voordat je iets doet en antwoord geeft onze afhankelijkheid van de hersenen. Ik nodig iedereen die geïnteresseerd is in dit onderwerp uit om mee te praten. Bedankt voor uw aandacht.