Waarom moeten kinderen spelen? Het spel is hun levensschool. Een school waar ze stukjes uit de wereld van volwassenen kunnen oefenen op de relatiemodellen die in het spel zijn ingebouwd. Als je oplet, bevatten kinderspellen in de regel plots uit de alledaagse situaties om hen heen. Kinderen absorberen, kopiëren en brengen in het spel over wat ze tegenkomen in het leven, vooral in de huiselijke sfeer. Acteren, dat wil zeggen reflecteren of uiten door middel van actie, is voor kinderen een natuurlijk spontaan proces. En tijdens spelactiviteiten wordt rijk materiaal over de innerlijke inhoud van het kind onthuld. Dit is een soort kaart van zijn innerlijke wereld met een verscheidenheid aan landschappen en klimaatzones. Daarom wordt het spel een onmisbaar universeel hulpmiddel in de communicatie tussen ouders en kinderen. Vooral ‘praten’ is een rollenspel, dat een kind eenvoudig kan organiseren met behulp van een paar speelgoedjes, of de rollen van personages kunnen worden gespeeld door het kind en zijn familie of vrienden kan elk onderwerp zijn dat u vaak tegenkomt in het dagelijks leven: naar de winkel gaan, huishoudelijke klusjes, bezoek, dagje naar de kleuterschool of school. Het kan ook een plot zijn uit een favoriete tekenfilm, of geleend van andere kinderen, bijvoorbeeld op een feestje of in de tuin. En natuurlijk wil het kind misschien in het spel laten zien wat hem vandaag de dag het meest zorgen baart, bijvoorbeeld de situatie waarin het nodig is om de aandacht van ouders te delen met een jongere broer of zus. Hier zijn slechts enkele van de mogelijkheden van een rollenspel: het spel kan veilig de rol van vertaler uit de taal van een kind worden toegewezen, waardoor volwassenen beter kunnen begrijpen wat de stemming van het kind is, wat hem zorgen baart, wat er in hem omgaat zijn ziel. Wanneer een kind rollen toekent aan speelgoed of echte deelnemers aan het spel, en tijdens het spel wordt een karakteristiek portret van elk van de rollen onthuld, komt voor onze ogen de innerlijke realiteit van het kind tot leven met alle conflicten en conflicten. emotionele ervaringen die relevant zijn in zijn psyche. En het blijkt dat het spel, net als een spiegel, de emotionele achtergrond weerspiegelt waarin het kind zich bevindt. Het was voor mij interessant om deel te nemen aan het spel, dat mijn dochter op drieënhalfjarige leeftijd organiseerde. Ik portretteerde een kind dat zijn moeder meeneemt naar de kleuterschool. De moeder in dit spel was natuurlijk mijn dochter. Met een serieuze en enigszins strenge stem legde zij, de moeder, mij, het kind, uit waarom ik naar de kleuterschool moest gaan, en daar zelfs moest blijven en iets met mezelf te maken moest hebben terwijl mijn moeder naar haar werk ging. In deze kinderlijke ernst waren er zoveel gemengde emoties die het bezoek van mijn dochter aan de kleuterschool en de noodzaak om een ​​tijdje gescheiden te zijn van haar moeder veroorzaakten. Ik merkte hoe boos ze was, en hoe bezorgd en verdrietig ze was en tegelijkertijd probeerde te beslissen over de noodzaak van een kleuterschool in haar leven. Het spel kan ook fungeren als bemiddelaar tussen ouders en kinderen, waardoor het moeilijk wordt onderwijsproces tot een spannend en creatief proces. Als je een essentie op een kind wilt overbrengen, is één volwassen zin niet genoeg. De juiste woorden worden misschien niet altijd gevonden, en soms werken woorden simpelweg niet in het onderwijsproces. Dan komt een gedramatiseerde plot te hulp, waardoor het kind de noodzakelijke situatie kan 'leven' en live-ervaring kan opdoen. Door zo te leven, kan hij begrijpen welke reactie zijn daden bij anderen kunnen veroorzaken en hoe hij zich daarna zelf kan voelen. Bovendien kan het kind door te leven nieuwe vragen voor zichzelf ontdekken en nadenken over hoe hij zich zou willen gedragen, wat hij zou willen doen antwoord, vooral als dit een atypische situatie is voor zijn omgeving. Voor een kind dat de enige in het gezin is, zal een onbekende ervaring bijvoorbeeld de noodzaak zijn om rekening te houden met de interesses en verlangens van andere kinderen, te onderhandelen, toe te geven en voor elkaar te zorgen initiatief en stellen voor om de plot op een enigszins nieuwe manier te ontwikkelen, nieuwe karakters toe te voegen en de relaties tussen hen te schetsen. Zo een.