Van de auteur: Het artikel is gepubliceerd in: Psychologie en pedagogie in het systeem van humanitaire kennis. Materialen van de internationale wetenschappelijke en praktische conferentie. (m. Odessa, Oekraïne, 25-26 mei 2012). – Odessa, GO: “Pivdenna Stichting Pedagogie.” 2012 – 96 blz. pp. 5-8. PRAKTISCHE TOEPASSING VAN HET CONCEPT VAN CYCLI VAN PERSOONLIJKE ONTWIKKELING IN DE BASIS VAN TRANSACTIONELE ANALYSE In de geschiedenis van de moderne psychologie en psychotherapie zijn veel modellen en stadia van persoonlijkheidsontwikkeling beschreven. Elke vertegenwoordiger van onze beroepsgroep is zich al bewust van de psychologische betekenis van dit proces. Vanwege de historische omstandigheden van de vorming van psychologisch denken in de post-Sovjet-ruimte blijven veel wereldberoemde en zich dynamisch ontwikkelende gebieden van psychotherapie echter slecht vertegenwoordigd in de praktijk en theoretische ontwikkelingen van Oekraïense specialisten. Deze bewering geldt voor transactionele analyse, zowel voor de tak van de psychotherapie als geheel, als voor modellen voor persoonlijkheidsontwikkeling die met deze methode zijn ontwikkeld. Russischsprekende specialisten zijn wellicht al bekend met de basisprincipes en concepten van Transactionele Analyse [5, p. In dit werk zullen we ons concentreren op het beschrijven van het model ontwikkeld door Pamela Levin [9] en het illustreren van de mogelijkheden van het gebruik ervan in de psychotherapeutische praktijk. P. Levin identificeert zes ontwikkelingsstadia vanaf de geboorte tot achttien jaar, die elk hun eigen taken met zich meebrengen. In elk stadium ontwikkelt zich intensief één van de structurele egotoestanden van Ouder, Volwassene, Kind van de eerste en tweede orde [3, Hfdst. 2, 4]. In de eerste fase van het ‘bestaan’, vanaf de geboorte tot zes maanden, ontwikkelt het Somatische Kind zich intensief (Fig. 1). De taak van deze fase is om te overleven, zorg te ontvangen, in basisbehoeften te voorzien [9, p. 130] en beroertes te krijgen [11]. De persoonlijke ontwikkeling op deze leeftijd wordt negatief beïnvloed door terugtrekking van de ouders, onvoldoende reacties op de behoeften van het kind en gebrek aan fysiek contact. De tweede fase van 'actie' duurt maximaal anderhalf jaar, gedurende welke tijd de ego-toestand van het kind toeneemt Kleine Professor ontwikkelt zich intensief [9, p. De taak van deze periode is om de wereld zonder beperkingen te verkennen. Het kind identificeert zichzelf met zijn daden. Wanneer acties en cognitieve interesse door ouders worden beperkt, kan het kind een verbod krijgen op het bereiken van doelen [1, p. 37] en duurt de derde fase van ‘denken’ anderhalf tot drie jaar waarin de volwassen ego-staat zich ontwikkelt [9, p. het kind beheerst actief spraak en oorzaak-en-gevolg-denken, en wordt door ontkenning psychologisch gescheiden van zijn ouders. Hier kunnen we een natuurlijk verband traceren met de manifestaties van de crisis op driejarige leeftijd [2, p.149]. Het verbod van een ouder op de eigen mening van het kind kan in dit stadium de normale ontwikkeling belemmeren. Het is belangrijk om het kind zelf te laten nadenken. Emotionele geletterdheid begint zich te vormen [10, p. 47]. De werkelijkheid wordt begrepen door de ontwikkeling van fantasie. Dit is ook het tijdperk van consolidatie van het script [4, p. Socialisatie en genderidentificatie vinden plaats. Als het stadium niet op de juiste manier wordt doorlopen, ontstaat er bijgeloof en een gebrek aan scheiding tussen realiteit en fantasie. Het vijfde stadium van ‘structuur en vaardigheden’, dat tot twaalf jaar kan duren, omvat de ontwikkeling van nieuwe kennis en vaardigheden, de internalisering van normen. en regels [9, p.133]. De ouderlijke egostaat wordt gevormd. In deze ontwikkelingsfase is het belangrijk dat een kind zijn eigen regels ontwikkelt, die kunnen verschillen van die van de ouders. Ten slotte verenigt de zesde fase van ‘regeneratie’ alle psychologische prestaties van het kind in een holistische persoonlijkheid [9, p. 134], en vindt de vorming van een volwassen type seksualiteit plaats. Gekenmerkt door instabiliteit van gedrag. In dit integratieproces kunnen ongunstig ervaren vroege stadia gedeeltelijk worden gecompenseerd. Als het kind er niet in slaagt de taken van de fase met succes op te lossen, gaat hij met enige ‘ontwikkelingsstilstand’ door naar de volgende. Op volwassen leeftijd ditmanifesteert zich als een complex van specifieke problemen, op basis van de aard waarvan men een conclusie kan trekken over de leeftijd waarop het zich voordoet. Het meest interessante punt van het concept is het voorstel voor een cyclische herhaling van fasen [9, p. . Met elke cyclus begint een nieuwe levensfase, waarin er een kans is om het proces te voltooien dat in een vergelijkbare fase van de vorige cyclus is begonnen. Zo eindigt de laatste fase in de tweede cyclus op een gemiddelde leeftijd van zesendertig jaar, wat zich vaak manifesteert in de zogenaamde ‘midlifecrisis’. Elke grote verandering in het leven, bijvoorbeeld een huwelijk of een verandering van baan, lanceert echter een nieuwe cyclus, die op de kalender wordt geplaatst, en een persoon doorloopt in de regel verschillende fasen op verschillende gebieden van het leven tegelijkertijd. . Met behulp van deze benadering kan worden beargumenteerd dat de reden voor frequente veranderingen in werk of relaties als een verzoek om psychologische verdieping verborgen kan liggen in de kenmerken van het verloop van deze fasen in de kindertijd. Bovendien kan de aard van het verzoek van cliënten die zich tot een psycholoog wenden informatie verschaffen over de ontwikkelingsfase die hij op dit moment doormaakt. [7, 8] Laten we ter illustratie het geval aanhalen van cliënte L., een jonge vrouw van 27 jaar oud, die om hulp vroeg bij het nemen van een beslissing over haar relatie met haar man. Ze kon niet zelf beslissen of ze de relatie moest voortzetten of uit elkaar moest gaan. Uit een analyse van de stadia van de persoonlijkheidsontwikkeling, uitgevoerd tijdens het eerste gesprek en de eerste paar begeleidingsgesprekken, bleek dat de structuurfase relevant is voor de cliënt. Als kind werd ze tijdens deze fase gedwongen strikt vastgestelde gedragsregels te volgen, die werden gedicteerd door een nogal controlerende en autoritaire moeder. Als gevolg hiervan waren er een aantal verboden en besmettingen aanwezig in de psyche van de cliënt [5, p. Voor de decontaminatie werd gedurende 8 sessies het volgende gedaan: 1) “Als je niet weet hoe je iets moet doen, dan kun je het beter niet proberen”: er werd toestemming gegeven om nieuwe acties uit te proberen, waardoor ik een taart voor de eerste keer in mijn leven. Vervolgens paaskoekjes, wat het vertrouwen versterkte dat hij kon bakken. 2) “Een man moet alles in huis kunnen doen”: ze maakten duidelijk dat dit precies was wat de vader van de klant was, maar andere mannen hebben het recht om anders te zijn. van hun vader. 3) ‘Een vrouw moet beslissingen nemen’: ze herinnerde zich gevallen waarin haar man beslissingen nam, niet zij, en ‘de wereld stortte niet in.’ 4) ‘Ik ben onhandig’: ik kon me geen enkel geval herinneren uit het volwassen leven waar dit bevestigd kon worden. Ze gaf toe dat dit de woorden van haar moeder waren, waarin ze geloofde. 5) 'Je moet gevoelens onder controle houden': ze begon nieuwe ervaringen op te doen in het uiten van gevoelens en raakte ervan overtuigd dat het leven hierdoor niet verder verslechterde, uit de geschiedenis Door de duur en de aard van de conflicten in de relatie met haar man werd duidelijk dat de cliënte in deze relatie een denkfase doormaakt. Het onvermogen om onafhankelijke beslissingen te nemen, het gebrek aan bewustzijn van iemands verlangens en uitingen van negativisme zijn allemaal karakteristieke problemen van deze fase. Tijdens het werken aan deze kwesties in de loop van 10 sessies werd een beslissing in de vroege kinderjaren om gevoelens in bedwang te houden onthuld [1, p. 42], werd het kabaal van hulpeloosheid onder ogen gezien [6], werd toestemming gegeven om te denken, te handelen en te handelen. en heb plezier. Tijdens het consult nam de cliënte een onafhankelijke beslissing om gescheiden van haar man te leven, en nam vervolgens opnieuw een beslissing om een ​​relatie met hem op te bouwen op fundamenteel nieuwe voorwaarden. Het concept van cyclische ontwikkelingsstadia maakt het in de praktijk mogelijk om snel de punten te bepalen van “ontwikkelingsstilstand” van de cliënt en noodzakelijke acties van een specialist. Literatuur: 1. Goulding M., Goulding R. Psychotherapie van een nieuwe oplossing. Theorie en praktijk. -M.: “Klasse”, 1997. - 288 p.2. Mukhina V. S. Ontwikkelingspsychologie: fenomenologie van ontwikkeling, kindertijd, adolescentie: leerboek voor universiteiten - M.: "Academy", 2002. - 456 p.3. Stewart J., Joines V. Fundamentals of TA: transactionele analyse: Vert. van Engels – K.: FADA LTD, 2002. – 393 p.4. Steiner K. Scenario's van het leven van mensen. Eric Berneschool. – Sint-Petersburg: Peter, 2003. – 416 p.5. Shustov D.I.9-15.