Cognitieve gedragspsychotherapie (CGT) is een richting van psychotherapie met wetenschappelijke validiteit en bewezen effectiviteit, waardoor het de voorkeursmethode is bij de behandeling van ziekten zoals angst-fobische stoornissen, depressie , obsessief-compulsieve stoornissen, eetstoornissen, verschillende verslavingen en andere. CBT werkt ook met succes bij een verscheidenheid aan problemen en moeilijkheden die niet de status van een ‘stoornis’ hebben, maar die de kwaliteit van het leven van mensen aanzienlijk verslechteren. Kenmerken van de therapie omvatten ook het relatieve kortetermijnkarakter ervan en het gebruiksgemak voor de patiënt. Bij het kiezen van cognitieve gedragstherapie moet de patiënt vertrouwd raken met de concepten ‘ABC-model’ en ‘automatische gedachten’. CGT zegt dat eventuele problemen zullen worden bekeken vanuit het perspectief van gedachten die ontstaan ​​als reactie op verschillende situaties of triggers, die emotionele reacties en ander gedrag of gebrek aan gedrag met zich mee zullen brengen, zoals vermijding. Automatische gedachten zijn gedachten of beelden die spontaan in onze geest opkomen. Ze worden gekenmerkt door onvrijwillig, evaluatief, vluchtig en worden door ons ook als feiten gezien, hoewel je bij gedetailleerd onderzoek het gebrek aan bewijs kunt zien en het ontbreken van echte feiten die hun waarachtigheid kunnen bevestigen. De therapeut zal je er ook aan laten kennismaken de denkfouten die bij absoluut alle mensen voorkomen, inclusief of andere kwantiteit. Soms zal dit aanpassing vereisen, bijvoorbeeld als het de taak is om meer adaptief en nuttig denken te ontwikkelen. Er zijn momenten waarop aanpassingen niet nodig zijn. Vanuit mijn praktijk kan ik veel voorkomende denkfouten (cognitieve vervormingen) opmerken, zoals ‘gedachten lezen’ – wanneer mensen er zeker van zijn dat ze precies weten wat anderen denken, ‘catastroferend’ – mensen hebben er vertrouwen in dat de ergste uitkomst zeker zal gebeuren en ze zullen ze het “zwart-wit denken” niet volhouden – wanneer waargenomen gebeurtenissen twee polariteiten hebben – “goed of slecht”, “alles of niets”. Over het algemeen zijn er ongeveer twintig denkfouten, en de cognitieve psychologie breidt de lijst alleen maar uit voor het werken in cognitieve gedragstherapie. Klinisch of niet-klinisch is het geval, evenals de daadwerkelijke doelstellingen van de cliënt. In de regel vereist het werken met een gediagnosticeerde stoornis het werken volgens een protocol met op bewijs gebaseerde effectiviteit, maar er zijn moeilijkheden en problemen die een persoon wil overwinnen met behulp van therapie; de ​​strategie zal hierop gebaseerd zijn; over de problemen waarmee de patiënt kampte en wat hij graag zou willen veranderen. Met andere woorden: welke doelen zou hij met de therapie willen bereiken? Wat gebeurt er in de cognitieve gedragspsychotherapie als de patiënt voor deze werkwijze kiest? De CGT-therapeut zal samenwerken met de patiënt, wat betekent dat eventuele protocollen en technieken worden verantwoord, hun doelen en mogelijke resultaten worden uitgelegd. De therapeut zal de casusconceptualisatie met de patiënt bespreken. Dit zijn hypothesen die door de therapeut zijn geformuleerd en aan de patiënt zijn geuit over wat een probleem of stoornis in iemands leven heeft gevormd, vormgeeft en nog steeds in stand houdt. Conceptualisatie helpt bij het genereren van verdere hypothesen die nodig zijn om problemen op te lossen en stoornissen te overwinnen. Als CGT noodzakelijk is, raadt de therapeut u aan een arts te raadplegen voor advies over de psychosomatische behandeling en de mogelijke keuze van medicijnen, aangezien dit voor sommige soorten stoornissen een voorwaarde kan zijn voor verdere succesvolle therapie. Bij cognitieve gedragstherapie bestaat er een structuur voor therapeutische sessies: een vergaderagenda. Het wordt samen met de cliënt gevormd en is altijd gericht op specifieke doelen en doelstellingen van de therapie, geformuleerd door de cliënt. Na de bijeenkomst vraagt ​​de therapeut om feedback om de dynamiek van het therapeutische proces te verduidelijken en beter te begrijpen. De therapeut kan ook nagaan welke moeilijkheden zich voordoen.