Wat is het geluk van vrouwen? Zoals het wordt gezongen in het lied "Als mijn liefste maar dichtbij is...", maar in het leven... Idealiter is een gezin een bewuste verbintenis van twee mensen die oprecht willen samenleven, alle problemen en vreugden willen delen Door zich te verenigen komen ze het dichtst bij elkaar en kan er niets en niemand tussen hen in staan. Dit is de basis. Stichting Familie. En dit is geen geheim en iedereen weet het. Als deze basis sterk is en de relatie echt vreugde brengt en er wederzijds begrip is in alledaagse kwesties en deze twee mensen, die elkaar begrijpen en accepteren, in dezelfde richting gaan, maar ieder blijft het individu dat hij was (niemand probeert het opnieuw te maken elkaar voor zichzelf), dan kunnen we zeggen dat een gezin sterk kan zijn. En dan kun je op de fundering een bovenbouw bouwen - kinderen krijgen als ze allebei, ik benadruk allebei, dit willen, en niet één van het paar. Anders is het eenvoudigweg manipulatie van een andere persoon, en het komt in veel relaties voor, maar heeft tegelijkertijd een destructief effect op hechte relaties. Een kind dat uit een echtpaar wordt geboren, is het resultaat van hun liefde en verlangen. En het is slechts een toevoeging aan het gezin en wordt niet het belangrijkste in het gezinssysteem. Dit is ideaal. Maar helaas komt het heel vaak voor dat na de geboorte van een kind in het gezin alles begint te veranderen en de man naar de achtergrond verdwijnt, omdat het kind het belangrijkste is voor een vrouw. En dit is waar de grootste moeilijkheden in het gezinsleven beginnen. Een man stopt met het ontvangen van aandacht, begrip en liefde van zijn vrouw, hij wordt als een extra schakel, geeft, brengt, helpt, verdient. Geef, geef, geef - en er komt niets voor terug, alle emoties van de moeder gaan alleen naar het kind, alles is alleen in het belang van het kind. De vrouw is versmolten met het kind en merkt verder niets, want dit is een wonder! Zie je, het is onmogelijk om niet van hem te houden! En natuurlijk vindt ze dat iedereen haar schat op dezelfde manier moet behandelen als zij. En hoe zit het met de man? De man verdraagt ​​natuurlijk alle ontberingen, begrijpt hoe moeilijk het is voor zijn vrouw, hoe moeilijk het voor haar is om met het kind om te gaan, en helpt zoveel als hij kan, omdat hij van het zijne houdt. vrouw. Namelijk zijn vrouw, aangezien het kind hem tot nu toe meer angst aanjaagt dan gelukkig maakt. De liefde van een man voor een kind komt iets later. Het is de liefde voor zijn vrouw die hem helpt met de situatie om te gaan, terwijl hij als het ware aan de zijlijn blijft staan. Maar zo’n situatie zou normaal gesproken niet langer dan een jaar moeten duren, en als dat langer is... Dan gebeurt het volgende: de moeder en het kind vormen een aparte coalitie, waarin zij en het kind, en aan de andere kant haar echtgenoot, die nog steeds verschuldigd. Hij moet haar helpen het kind groot te brengen, al haar instructies te verzorgen en uit te voeren, en tegelijkertijd krijgt het kind aandacht en liefde, maar voor zijn vader lijkt er niet genoeg te zijn. De man voelt zich in de steek gelaten, niet opgeëist, niet gewaardeerd en voelt zich over het algemeen slecht. Weinig mensen kunnen zoiets aan. Vaak is het in zo'n situatie dat mannen steun en begrip zoeken, ze vertrekken naar werk of vrienden, er verschijnen minnaressen, iedereen lost het probleem van eenzaamheid op zijn eigen manier op. En dan begint het fundament van het gezin af te brokkelen. En het is goed als het aanvankelijk sterk was, gebaseerd op liefde en wederzijds begrip. Laten we terugkeren naar de moeder-kindcoalitie: zodra deze gevormd is, is het gezin voorbij. Een vrouw begrijpt niet langer het belang van een man in haar leven en dat van haar kind. En deze rol is erg belangrijk. Zonder vaderlijke opvoeding zal een meisje nooit leren hoe ze op de juiste manier relaties kan opbouwen met het andere geslacht, zal ze niet leren zelfvertrouwen te hebben, zal ze geen eigenwaarde verwerven, en zal een jongen geen volwaardige man kunnen worden. De moeder is hier en nu verantwoordelijk voor de veiligheid van het kind en toont daarom altijd verhoogde zorg en aandacht. De vader is verantwoordelijk voor de toekomst van zijn kinderen. Hij leert hen vooruit te kijken, hun pad te kiezen en hun doelen te verwezenlijken. Dit is hoe de natuur de verantwoordelijkheid voor het opvoeden van ouders van hun kinderen verdeelde. Welke van deze rollen is belangrijker? Hier en nu, of wat er in de toekomst zal gebeuren, hoe het leven van kinderen in de toekomst zal verlopen. Beide rollen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. EN.