We zullen over ons praten, gewone mensen, en over psychologen en gebruikers van de site v17. Daarom is de voortzetting van de zin zeker niet ... “moeder is dierbaar.” Wat er nu in Oekraïne gebeurt, laat geen enkele Rus en vooral geen enkele Oekraïner onverschillig. En ook een groot aantal mensen over de hele wereld. En wat ons Russen betreft, die niet worden beschoten of gebombardeerd, en God geve dat dit niet gebeurt: wat gebeurt er met ons, de sancties, de beperkingen, de gesloten grensluchthavens en de communicatie met veel landen? Op zijn zachtst gezegd is de munt merkbaar in prijs gestegen. De herfinancieringsrente, een sleutelfactor in de economische ontwikkeling, is naar ongelooflijk hoge niveaus gestegen. Bedrijven schorten hun activiteiten op. De meeste import-exportoperaties zijn opgeschort. In deze situatie begrijpen we allemaal dat we allemaal te maken hebben met een verslechtering van de economische situatie. En veel mensen hebben hypotheken, autoleningen... Dit is het eerste waar de meeste mensen zich zorgen over maken. Het tweede dat op de agenda komt, zijn onze plannen. Onze ontwikkelingsplannen, doelen, geplande prestaties zowel in het professionele als persoonlijke leven, op het gebied van hobby's en recreatie. We zaten te wachten tot de pandemie eindelijk zou eindigen en we weer vrij naar andere landen en werelden zouden kunnen vliegen, maar hier... lijkt het erop dat dit niet snel zal gebeuren. Depressie. Hopeloosheid. Wat ze wilden, vergde inspanning. Tegen de achtergrond van dergelijke gebeurtenissen lijken de inspanningen ongerechtvaardigd, je geeft het op... Waar is de uitweg? Zoals psychologen al op onze website schreven: 1) De oorlog zal eindigen . Bovendien, wie zal van deze situatie profiteren? Denk aan de beroemde Chinese karakters die een crisis aanduiden. En waar ligt hier de mogelijkheid? dit? Ik herinner me 1991. Op 17 juli 1991 registreerden mijn drie metgezellen en ik de Small Research and Development Enterprise “Server” en begonnen overeenkomsten te sluiten met industriële ondernemingen voor hun automatisering. En op 17 augustus vond er een staatsgreep plaats in het land. Ik wil u eraan herinneren dat dat in 1991 was. We hadden nog geen markteconomie en de geboorte van onze onderneming vond plaats in de Sovjet-Unie. We waren allemaal erg bang. Ze waren bang dat de putsch een terugkeer naar de oude gewoonten zou zijn, en dat de oude tijd zou terugkeren. En vroeger was ondernemen een strafbaar feit. We herinnerden ons de geschiedenis van onteigening en vernietiging van de Nepmen nog goed. Mijn persoonlijke angst duurde niet lang. Ik was de leider van de vier. Toen ik de volgende dag van de staatsgreep mijn metgezellen bijeenbracht, kondigde ik aan dat we de staatsgreep zouden aanpakken door nieuwe overeenkomsten met ondernemingen te sluiten. Mijn angst veranderde in sportieve woede. De gedachten waren ongeveer zo – oh zo?! Nou, laten we dan eens kijken: wie wint? Drie dagen later eindigde de putsch en werd het pakket nieuwe overeenkomsten een goed begin voor onze onderneming. Ik zal niet stilstaan ​​bij de crisis van 1998, er was een zeer onaangename situatie met een scherpe stijging van de prijs van de munt, maar deze werd met succes opgelost en in 1999 kocht een nieuw 4-kamerappartement in het centrum van Rostov in 2008. Iedereen begon de aankopen te beperken, zich zorgen te maken over wat er daarna zou gebeuren met de inkomens en de prijzen... Ik zei tegen mezelf: laten we de crisis aanpakken met Mazda. Ik ging een nieuwe Mazda CX-9 crossover met zeven zitplaatsen kopen bij de autodealer. Waar ik nooit spijt van heb gehad. Comfort. Stroom. De ruimtelijkheid van het interieur Het feit van de aankoop heeft mijn bewustzijn stevig geprogrammeerd - ik heb geen crisis. Hoewel alles natuurlijk niet zo eenvoudig was als het lijkt in 2014 Oekraïense crisis. Oorlog in Oekraïne Tegen de herfst begonnen angstige en depressieve mensen massaal naar consultaties te komen. Redenen: ingehuurde werknemers zijn ontslagen, ik kan geen nieuwe vinden. Voor ondernemers is hun bedrijf gestopt, staat het op de rand van een faillissement of is het al failliet. Ik besefte dat er een systemische factor in het spel is, en ik kan de omvang van de geleverde diensten niet aan - er lijden er te veel onder de crisis. En... ik heb de ontwikkeling van training over financiële overvloed op mij genomen. Dit werk duurde bijna vier maanden, waarna de training met succes begon en tot op de dag van vandaag mensen toelaat!