Er is waarschijnlijk iets heel erg mis in ons onderwijssysteem, als je kijkt naar hoe volwassenen reageren als iets niet gaat zoals ze hadden gepland: helemaal en je moet kijken hoe, wanneer hun plannen Bij een ineenstorting (wanneer ze niet handelen zoals ze hadden gepland), raken mensen gefrustreerd of worden ze woedend, voelen ze zich ongelukkig of vallen ze anderen aan. Het is onwaarschijnlijk dat dergelijke reacties op het feit dat ‘er iets fout is gegaan’ zoals gepland, adequaat kunnen worden genoemd. In transactionele analyse wordt aangenomen dat de oorzaak van een dergelijke neurotische reactie het scriptvoorschrift ‘Alles moet volgens plan verlopen’ in het onbewuste van de persoon is, evenals het irrationele idee dat ‘als iets niet gaat zoals gepland, het is een catastrofe!” Als er zulke dingen in het onbewuste zijn, voelt zo iemand zich elke keer slecht (hij reageert met frustratie of agressie) als iets plotseling niet gaat zoals hij had gepland. Zo'n beroemde psycholoog als Albert Ellis zegt dat het idee dat alles wat gebeurt zou moeten zijn Als we gaan zoals we willen, is dit een infantiele illusie die veel mensen hun hele leven vasthouden. Sterker nog, het kan in principe niet zo zijn dat alles naar ieders tevredenheid verloopt. De wereld bestaat niet voor ons plezier en is zo complex in zijn eindeloze verscheidenheid aan verbindingen die onzichtbaar zijn voor ons, dat niets ooit 100% zal overeenkomen met onze verwachtingen en plannen. “In het leven is het altijd zo: we proberen, maken plannen, bereiden ons voor in de eerste plaats.” , maar het lot presenteert ons iets heel anders.” (Pierre Beaumarchais, 18e eeuw) “Geloven dat wat bedacht is zich volgens een vooraf bepaald plan zal ontwikkelen, is als het wiegen van een volwassene in de wieg van een baby.” (Edmund Burke, 18e eeuw) Neurotische overtuigingen dat “aangezien ik een plan heb gemaakt en ernaar handel, alles nu moet gaan zoals gepland”, en ook dat “als het plan dat ik heb gemaakt niet kan worden uitgevoerd, het een ramp is ”, leiden tot totaal zinloze conflicten of nutteloze zelfkastijding, evenals het feit dat mensen opgeven en niet afmaken waar ze aan beginnen. Om de een of andere reden legt ons onderwijssysteem helemaal niets uit aan kinderen terwijl ze op school studeren (en misschien zelfs tijdens hun studie aan universiteiten) dat de ijzeren wet van deze wereld die geen uitzonderingen kent de regel is: “Niets gaat ooit precies precies zoals gepland.” gymzalen (in Duitse gymzalen trouwens lesgeven), is het des te verrassender dat een van de belangrijkste managementprincipes lange tijd het volgende zegt: tijdens het implementeren van het plan is het noodzakelijk om voortdurend te controleren wat gebeurt er met het plan (controle), en als aan sommige voorwaarden van het plan niet kan worden voldaan, dan is het absoluut noodzakelijk om deze voorwaarden van het plan te veranderen, door ze aan te passen aan de realiteit van het leven op zo’n manier dat het gestelde doel bereikt wordt. Het Russische spreekwoord ‘niet door te wassen, maar door te rijden’ gaat hier precies over – over het vermogen om het plan te veranderen – om de handelwijze te veranderen als er iets misgaat, met behoud van het doel waartoe dit plan leidt, en in. uiteindelijk toch het doel bereiken. Natuurlijk is het van groot belang om bij het opstellen van het hoofdplan (“Plan A”) ook “Plan B” op te stellen, voor het geval dat “Plan A” absoluut onmogelijk is om te voltooien. Het is echter veel belangrijker om te begrijpen dat het veranderen van het plan, het aanbrengen van wijzigingen in het plan een normaal verschijnsel is en een absoluut noodzakelijk onderdeel van de implementatie van elk plan, vanwege het feit dat het onmogelijk is om alles te voorzien. Planning is statisch . Het leven is dynamiek. Als de statische gegevens de dynamiek niet in stand houden, moeten er veranderingen in de statische gegevens worden aangebracht. Het is belangrijk om te begrijpen dat het in dit leven eenvoudigweg niet anders gebeurt (zodat je niet voortdurend aanpassingen hoeft te maken aan de gemaakte plannen). , omdat we geen Goden zijn en niets in de toekomst kunnen voorzien, om niet alle ongelooflijke complexiteit en ingewikkeldheid van de onderlinge verbindingen van dit leven te kunnen voorzien. Om woede of frustratie te ervaren over de Wet van het Leven dat “niets ooit precies gaat zoals gepland” -)