Het uitmaken met de persoon van wie je hield of waar je verliefd op was, is een pijnlijk proces. Het is niet gemakkelijk om uit elkaar te gaan, maar als je uit elkaar gaat, begrijp je dat het ergste is wat er daarna gebeurt. Deze toestand lijkt sterk op de ontwenningsverschijnselen van iemand die is gestopt met het gebruik van drugs - depressie, schuldgevoel, zelfmedelijden, angst, woede, wanhoop en obsessieve gedachten - 'Ik heb iets verkeerd gedaan/gedaan... Ik had het moeten doen' toegegeven/erop aangedrongen... Alles had anders kunnen zijn... Wat als we nog steeds een kans hadden..." enz. tot het oneindige. Een persoon verliest de rust, kan niet normaal slapen, kan niet eten (hij krijgt honger of eet te veel), kan zich niet concentreren, ziet niets of niemand om hem heen, gedraagt ​​zich als een zombie. Op internet kun je veel materiaal vinden dat is bedoeld om eruit te komen van deze staat. Veel van deze tips en instructies zijn erg praktisch en nuttig. Een strikte implementatie van dergelijke aanbevelingen kan de toestand daadwerkelijk verlichten en de crisis helpen overwinnen. Maar iets lukt niet. Iets of iemand weerhoudt je er voortdurend van om de stem van de rede te volgen. Het voelt alsof de hele wereld er tegen is en plannen maakt, waardoor iemand wordt gedwongen in het verleden te leven en te blijven lijden. Laten we proberen erachter te komen waarom dit kan gebeuren en wat er kan worden gedaan. Ongeacht wie de breuk heeft geïnitieerd, de persoon met wie we een tijdje een hechte band hadden, verdween en liet een leegte in onze ziel achter. Het is vergelijkbaar met hoe mensen zich voelen als ze een arm of een been verliezen. Je kijkt waar een deel van jou was, en je ziet daar niets, je wilt een ledemaat bewegen, maar er valt niets te bewegen. Een persoon vulde een bepaalde plek in ons hart, nu zit er een pijnlijke wond op deze plek. Maar de vraag is: wat was er voordat we degene ontmoetten met wie we onlangs uit elkaar gingen? Was daar iets of was er altijd leegte? Wat hebben we verborgen bij onze geliefde: eenzaamheid, sommige angsten? Wat zijn we vergeten toen we bij hem waren - welke zorgen en grieven? Dit alles is nu aan het licht gekomen en treft ons met hernieuwde kracht. Als dit allemaal zo is, zijn er minstens twee oplossingen: zoek een nieuwe pleister of prothese voor de wond (een nieuwe vriend, een nieuwe passie) of genees het zelf, laat nieuw vlees groeien in plaats van de oude (zeer oude) wond en het vullen met je bloed, je betekenis en je ziel. Beide opties hebben hun positieve en negatieve kanten. Het voordeel van de eerste manier (patch- of prothese-optie) is dat deze gemakkelijker is. Ja, hoe cynisch het ook klinkt, het vinden van een nieuwe passie is niet moeilijk. Bovendien, als u niets doet, zal de pleister of prothese u na een tijdje vanzelf vinden. We bedekten de spirituele leegte met onze geliefde, maar hoogstwaarschijnlijk sloot hij (zij) ook een soort leegte in zijn ziel met ons. Dat wil zeggen, je was een pleister of een prothese voor hem. Je paste elkaar aan als een sleutel van een slot, je zocht elkaar onbewust. Op een mooie dag vonden jullie elkaar en verenigden jullie je tot een complementair geheel. Jullie vulden elkaar op vrijwel dezelfde manier aan als een rivierkreeft en een anemoon. De rivierkreeft verbergt zich in een enorme zeeanemoonschelp, waar zowel voor hem als voor haar ruimte is. De zeeanemoon voedt zich met wat hij in zijn klauwen draagt ​​- er is genoeg voedsel voor twee. Er ging iets mis en jullie gingen uit elkaar, maar naast hem en haar waren er nog miljoenen sluis- en sleutelmensen, rivierkreeftenmensen en zeeanemonenmensen op aarde. En ze zijn ook op zoek naar hun wederhelft. Vroeg of laat zul je ‘jouw’ persoon ontmoeten, en wie weet zal hij misschien meer bij je passen dan de vorige. Er zijn waarheden en nadelen. Het kan zijn dat u afhankelijk wordt van uw dierbare. Er bestaat angst om hem te verliezen. Deze angst creëert een verlangen om er controle over te hebben. Controle leidt tot weerstand van je partner, de spanning groeit tussen jullie, angst ontwikkelt zich tot waanzinnige jaloezie en boem! Opnieuw een pijnlijke breuk en de zoektocht naar een nieuwe prothese. En dat is het beste scenario. Vaak leven mensen zo met elkaar, ofwel komen ze in een staat van koude oorlog terecht of zetten ze zware artillerie in. Het komt voor dat de prothese om verschillende redenen niet meer werkt en het gat in de ziel niet meer volledig kan sluiten. Dan mensen!