Leven of overleven? Hoe kan ik begrijpen of ik leef of overleef? Om deze vraag te beantwoorden, stel ik voor om kennis te maken met concepten als staten van overleven en overvloed zijn de staten waarin we leven. En periodiek gaan we van de een naar de ander of blijven we in een van hen. Zelfs als je voor het eerst over hen hoort en niet van hun bestaan ​​af weet, verkeer je nu in een van hen wordt meestal gevormd in de kindertijd, omdat van daaruit veel wrok en misverstanden ontstaan: 'volwassenen zijn groot, ik ben klein', en in deze 'wereld van volwassenen' moet je op de een of andere manier overleven, je eraan aanpassen Je moet voortdurend iets weerstaan, iets bewijzen, je moet voortdurend iets verwerken. Je verwacht externe mislukkingen, externe agressie door externe problemen. Als je op zijn minst een beetje moet pakken, ergens om iets voor jezelf te halen, reken je op het absolute minimum om eenvoudig te overleven en je leven te redden. Het lijkt je dat er in het algemeen weinig steun en begrip is in het leven: 'Het zal niet genoeg zijn'. Door op het minimum te rekenen, reken je alleen op jezelf. “Ik heb niemand om op te rekenen” “Iedereen is tegen mij” “Ouders steunen niet, mijn man steunt niet” “De baas is tegen” Overleven is in essentie subjectieve eenzaamheid overleving kan worden onderscheiden: een gevoel van beperkte middelen. Weinig kracht, weinig liefde, relaties, geld, aandacht, tijd, jurken, steun. Alles is niet genoeg. De aanwezigheid van negatieve emoties bij de overgrote meerderheid. Wanneer je bij iemand uit de buurt wilt blijven. Hij moppert, is ontevreden, kreunt, klaagt, raakt geïrriteerd. Naast zo iemand raken we “besmet”; we beginnen te mopperen, raken van streek en worden bang. Denk dat hij gelijk heeft. Een andere staat is Overvloed. Dit is een staat waarin we leven vanuit de staat van ‘ik heb genoeg’, ‘alles is genoeg’, ‘er is veel van alles’. Genoeg betekent niet dat ik niets nodig heb, maar dit is een toestand dat wat ik heb op dit moment al genoeg voor mij is, ik heb al veel dingen en ik kan meer verlangen en bereiken. Richt de aandacht op wat ik al heb. We merken dat er veel steun is, veel liefde, warmte, geld, kleding. Dit zijn zowel materiële als niet-materiële dingen. Er zijn veel vragen in het leven er zijn ook veel oplossingen en veel helpers. Het gevoel van team, eenheid, het gevoel dat de hele wereld je steunt. Dit zijn twee belangrijke criteria waarmee we kunnen vaststellen dat we in een staat van overvloed leven. Als we begrijpen dat onze hulpbronnen onbeperkt zijn . We hebben hulpbronnen die we nog niet hebben ontdekt, maar die we in ons leven kunnen ontdekken en gebruiken. Ze zijn altijd beschikbaar. Nieuwe ideeën, nieuwe acties. In een staat van overvloed zien we hulpbronnen op verschillende gebieden, zowel in menselijke relaties als in materiële termen. Door ons te verenigen kunnen we veel meer creëren. In plaats van te overleven, ‘gaan we stilletjes ten onder’ met onszelf, waarbij we de verbinding verbreken, ineenkrimpen en ons leven bergafwaarts glijdt. Positieve emoties hebben de overhand. Dit zijn gevoelens die ons bemoedigen, ondersteunen, gevoelens van vertrouwen in de toekomst. Begrijpen waar je naartoe gaat en beseffen wat op dit moment belangrijk en noodzakelijk voor je is. Het belangrijkste is dat we, in een staat van overvloed, onthouden dat de hulpbronnen eindeloos zijn. Ook als er iets moeilijks gebeurt. Er komt later nog iets anders. Er zal een andere oplossing zijn. We kunnen een nieuwe oplossing creëren. Zelfs als het nu niet bestaat, zijn er alle middelen hiervoor. Ondanks het feit dat beide toestanden natuurlijk en normaal zijn, leiden ze een persoon tot verschillende resultaten in het leven , nietsdoen, bevriezen - ik heb het niet, het zal lukken, het is niet echt, het is onmogelijk, in deze toestand zoeken ze naar redenen om niet te doen of te handelen. Met andere woorden, dit is de toestand van een kleine hulpeloze of angstige En de staat van overvloed is een strategie om te winnen, prestaties, een winnaar. In deze toestand kijkt iemand naar WAT ik nog meer kan doen, HOE ik anders kan handelen in deze situatie. Dit is een strategie om oplossingen te vinden. Dit is de toestand van een volwassene.