Ik las één tekst en herinnerde me tieners op consultaties. Vaak komen ze omdat hun ouders hen meebrachten, omdat het op een gegeven moment te moeilijk werd. Wat veranderde er ineens? De tijd van de adolescentie is de periode waarin je een eenheid wilt zijn die onafhankelijk is van je ouders, dus de gemakkelijkste manier is om alles anders te doen dan zij. Moeder had het over haar kleinkinderen? Ik zal nooit kinderen krijgen! Vind je de haarkleur van je klasgenoot niet mooi? Maak me alsjeblieft sterker en steek er wat piercings in! Over het algemeen maximalisme van alle gaten 😅 Wat moet een ouder doen? 🍫 Kalm blijven - over een paar maanden of jaren zal dit zeker voorbij gaan, maar hoe emotioneler de ouder reageert, hoe groter de kans dat de crisis aanhoudt 🤗 Handhaaf nabijheid - knijp het kind in (maar zorg ervoor dat hij tevreden is, en wat niet meer), accepteer zijn beslissingen en keuzes, luister naar wat hij zegt en wees geïnteresseerd in zijn leven, en praat ook over zijn eigen leven. Handhaaf adequaatheid - praat en leer het kind de natuurlijke gevolgen van zijn daden, leg uit dat rechten ook verantwoordelijkheden hebben (als je met een overnachting wilt gaan, schrijf dan vaker, kom niet te laat op school, als je het hebt overtreden, dan verdien je vertrouwen ).😌 Respecteer respect. De ouder vergeet dat de adolescentie een tijd van crisis is, waarin het kind leert verantwoordelijkheid te nemen, maar hoe en waar moet het worden genomen? Neem een ​​deel ervan weg van je ouders, en het kan heel moeilijk voor hen zijn om afstand te doen van de last die ze al tien tot vijftien jaar met zich meedragen en de problemen beginnen. Daarom zou het goed zijn als een ouder zich de taken van deze leeftijd zou herinneren en de taak van het voltooien van deze taken serieus zou nemen, zonder het kind te veel te verbieden, en begrip zou hebben voor de nieuwe en acute gevoelens van het kind. Het lijkt mij dat het vooral belangrijk is wat betreft gevoelens, omdat ouders vaak devalueren wat er in de ziel van het kind gebeurt, "denk maar aan: eerste liefde, er zal een rij zijn van meer zoals zij." Natuurlijk is dit de verkeerde aanpak! Alle gevoelens van het kind zijn belangrijk, je moet ze leren hoe ze correct moeten leven en er weerstand aan kunnen bieden. Het moeilijkste voor ouders is om zelfvertrouwen te behouden. Een kind kan zijn ouders actief saboteren, devalueren, zich verzetten, ze wegduwen - en het is op dit moment dat je je liefde voor deze egel moet herinneren, onthoud dat de ouder ondanks deze moeilijke periode “goed genoeg” blijft.