Ik zou graag zo'n belangrijk onderwerp in advies willen bespreken als het verzoek van een klant. Het verzoek van de cliënt is wat hij wil bereiken als gevolg van de samenwerking met een psycholoog of psychotherapeut, de taak die hem als doel wordt gesteld. Een goed geformuleerd verzoek is een van de belangrijke voorwaarden voor een succesvolle begeleiding of therapie. Helaas komen maar weinig mensen met een doordacht en goed geformuleerd verzoek naar een psycholoog. Meestal is de cliënt bereid om alles wat zich in zijn ziel heeft verzameld op de psycholoog te gooien. In vaktaal heet dit een klacht. In de regel delen cliënten hoe slecht ze zich voelen (moeilijk, aanstootgevend, vinden het niet leuk), en iemand (man, vrouw, ouders, kinderen, schoonmoeder, baas) handelt slecht (niet aardig, doet het niet). wat er van hem wordt verwacht, maar juist het tegenovergestelde). En ze hopen echt dat de psycholoog ze op de een of andere manier zal beïnvloeden, corrigeren (repareren, uitleggen) of, in extreme gevallen, een geheim of een toverwoord met de cliënt zal delen. Soms komt het voor dat de cliënt begrijpt dat er iets mis is in het leven, maar kan er niet achter komen wat het precies is en hoe je eruit kunt komen. Daarom is het de taak van de psycholoog bij het eerste consult (en soms is één niet genoeg) om hem te helpen van een klacht naar een verzoek te gaan, te begrijpen en te formuleren waar hij aan zal werken. “Een verzoek is een specificatie van de vorm van hulp die de cliënt van een consult verwacht” (Stolin, 1989). De truc is dat het echte probleem verborgen kan blijven onder een laag van andere moeilijkheden. Dit is een soort "matryoshka-verzoek": je opent er een, en er is nog een probleem, een tweede, een derde. Het belangrijkste is om te begrijpen wat belangrijk is voor de klant. Een gesprek met een opdrachtgever en uiteenlopende vragen helpen ons bij het vinden van een verzoek. En natuurlijk zal ik metaforische kaarten geven aan het verhaal van één klant. Margarita kwam naar mij toe (persoonlijke gegevens gewijzigd, toestemming ontvangen) - een vrouw in de bloei van haar leven, aantrekkelijk, behoorlijk succesvol in termen van haar carrière. Toen ze telefonisch een afspraak maakte, noemde ze de communicatieproblemen met haar dochter als een probleem. Tijdens het gesprek tijdens het consult kwam echter de emotionele toestand van de cliënt naar voren. Er waren veel tranen en zij kon zelf de reden ervan niet verklaren. Het was moeilijk om een ​​verzoek te identificeren om aan te werken. Om te beginnen stelde ze voor om met portretkaarten te werken en openlijk foto's te kiezen die op de een of andere manier resoneerden met haar idee van zichzelf, haar dochter en haar man. Voor elk gezinslid selecteerde ze twee kaarten. Ik vroeg haar om de gekozen karakters te beschrijven. Het resultaat waren zeer veelzeggende beelden: een vrouw van ongeveer 30 jaar oud. Ze observeert meer dan dat ze handelt. In veel situaties weet hij niet wat hij moet doen, vaak wachtend op gevaar, misschien zelfs een klap. Wacht op manifestaties van liefde, maar ontvangt niet. Deze lijkt te glimlachen en haar ogen smeken, met een gebed (ik begrijp nog steeds niet waar ze om smeekt). Leeft met het gevoel dat je moet blijven lachen, anders ben je niet veelgevraagd in de samenleving (vooral in het beroep). Hij lijkt een sterk persoon, maar aan de andere kant is hij onbeschermd. Kan niet genieten van het leven. Kaarten die het beeld van de echtgenoot weerspiegelen: een vierkante man. Hoekig. De hoeken kunnen niet worden gladgestreken. Die hard. Grote nek - kan niet worden vastgegrepen, kan niet worden gedraaid, onkwetsbaar. Als een muur. Een volwassen man, maar in zijn ogen een kind. Hij gedraagt ​​zich zo dat ik hem als een kind behandel. Als iets niet volgens hem is, niet volgens plan, zal hij toch zijn doel bereiken. Hierna blijf je met een gevoel van leegte achter. Dochterskaarten: een heel mooi meisje, maar om de een of andere reden met droevige ogen. Waarom? Ze is een thuiskind, ziet de relatie tussen haar ouders, voelt subtiel onwaarheden aan en wil ze misschien met elkaar verzoenen. Er is een gebrek aan vrijheid en vertrouwen. Het meisje heeft oranje haar - soms is ze een slim kind. En tegelijkertijd is ze bang voor deze helderheid, bang om onafhankelijk te zijn (met zo'n vader zou ik ook bang zijn). Ze is heel capabel, maar om de een of andere reden wil ze niet creatief zijn. Ik behandel mijn dochter als gelijke. De man staat bovenaan - informatie komt van hem: waar te gaan, waar te gaan, wat te doen. En wij verzetten ons. De echtgenoot domineert. Ik vraag hem iets niet te doen, maar hij luistert niet.]