In de winkels worden tientallen boeken verkocht over hoe je goede ouders kunt worden. De meeste zijn volkomen nutteloos. In ieder geval voor degenen die ze kopen. En degenen die ze nuttig zouden vinden, zijn waarschijnlijk niet geïnteresseerd in boeken over psychologie. Als je een goede ouder voor je kind wilt worden, zul je dat zeker worden, zelfs als je honderd fouten maakt. Er zou liefde, aandacht en oprechtheid zijn! Zonder deze kwaliteiten zal geen enkele opvoedingstheorie de gewenste resultaten opleveren. De Engelse kinderarts en psychoanalyticus D. Winnicott zei dat een goede moeder responsief en gevoelig moet zijn, gevoelig voor de behoeften van het kind en klaar moet zijn om daarop te reageren maanden ontwikkelen het kind en zijn ‘hoofdvolwassene’ (meestal de moeder) hun eigen communicatietaal: de moeder begrijpt hoe de baby zich gedraagt ​​als hij wil eten of slapen, de baby begrijpt welk signaal moet worden gegeven zodat de moeder begint met hem te communiceren en gaat niet voor een schone luier. Helemaal aan het begin huilen de signalen, maar met verschillende intonaties. En de baby doet zijn best om zijn moeder hem te laten begrijpen! Kinderen van ouders die verschillende talen spreken, huilen met verschillende vocalisaties voor mama en papa, letterlijk “in hun taal”! Een onoplettende moeder zal de signalen van de baby niet opmerken en zal ze niet kunnen begrijpen. Een angstige moeder zal zich niet op haar eigen gevoelens concentreren, maar op externe bronnen en zal geen emotioneel contact met de baby kunnen leggen. Een moeder, ondergedompeld in haar eigen problemen, zal irritatie ervaren door het voortdurende gehuil van het kind en niet door begrip dat dit de taal is van hun communicatie, en deze niet zal beheersen. Een moeder die ‘de ware’ voor haar kind wil worden, heeft geen bergen boeken nodig, maar zelfvertrouwen en de steun van dierbaren, wat daarbij nodig is. om te ontspannen en zich aan een nieuwe rol te kunnen wijden. Het belangrijkste voor zowel het kind als voor een ouder - met warmte en aandacht naar elkaar luisteren en reageren (op elkaar, en niet op instructies uit een boek). ). Hoewel ik nog steeds één boek aanbeveel. Alleen het staat op de plank "Fictie". Dit is Fredrik Backmans roman 'Angstige mensen', over hoe moeilijk en pijnlijk het is om ouder te zijn, en hoe je, als je van je kind houdt, nog steeds het beste voor hem zult zijn. Door vermoeidheid en tranen, door misverstanden en conflicten, maar je zult er zeker zijn. Ik raad het iedereen aan! Citaten uit het boek “Angstige mensen” ***— Ik zag een kinderarts op tv die zei dat de vorige generatie ouders naar hem toe kwam met de vraag: “Mijn kind plast, wat is er met hem aan de hand? ” Ouders van een nieuwe generatie komen bij dezelfde arts terecht met de vraag: “Ons kind plast, wat is er met ons aan de hand?” Jij, de nieuwe generatie, neem de schuld op jezelf. Wij maken dezelfde fouten als jij. Gewoon verschillende versies ervan.***Weet je wat het ergste is aan ouder zijn? Je wordt altijd op je slechtst beoordeeld. Je kunt alles goed doen, maar er is maar één misstap nodig en je blijft voor altijd die vader in het park die naar de telefoon zat te kijken toen het kind door een schommel op zijn voorhoofd werd geraakt. We houden onze ogen de hele dag niet van ze af, maar zodra we afgeleid worden door een bericht op onze telefoon, worden de beste dingen meteen waardeloos. Mensen gaan niet naar een psychotherapeut om te bespreken hoe ze als kind niet door een zwaai op hun voorhoofd zijn geraakt. Ouders worden beoordeeld op hun fouten.***Kinderen dromen ervan op te groeien, volwassen te worden en alles zelf te beslissen, en als ze opgroeien, begrijpen ze dat dit het ergste is aan volwassenheid. Je moet voortdurend afwegingen maken en beslissingen nemen: op welke partij je moet stemmen, welk behang je moet kiezen, welke seksuele geaardheid en welke yoghurt het beste bij jouw persoonlijkheid past. Je kiest de hele tijd iemand, en iemand kiest jou, elke seconde.