We blijven twee verschillend gerichte problemen bekijken die elk kind oplost. Begin in eerdere artikelen. Laten we proberen vooruit te komen. De eerste taak is om de basisprincipes van de wereld van ouders te accepteren. De tweede taak is om je eigen richting, de enige ter wereld, te voelen en te ontwikkelen, om je eigen problemen te identificeren en op te lossen. En als deze beide taken worden opgelost in de richting van 'een grotere acceptatie van ouderlijke boodschappen', dan kunnen we ons hele leven achtervolgd worden door enig ongemak, alsof ik alles op mijn eigen manier doe, maar ik vind het niet echt leuk , Ik ben er niet zo blij mee. Naarmate het leven vordert, leert het kind langzaam van zijn ouders en anderen hoe de wereld werkt en hoe hijzelf werkt. Ik heb hierover in eerdere artikelen gesproken. Dan komt het meest interessante deel. Het lijkt mij dat iedereen weet dat elke nieuwe persoon die geboren wordt, anders is dan wij allemaal, bestaande mensen en degenen die eerder kwamen. Van ons allemaal. Voor de enige keer ter wereld zijn atomen zo samengekomen dat er een heel bijzonder iemand geboren wordt. Een uit duizenden. Hij ziet deze wereld op zijn eigen manier. Hij denkt en redeneert op zijn eigen, bijzondere manier. Hij voelt geuren, smaken, lichamelijke sensaties op zijn eigen manier. Hoe begrijpen we elkaar als we zo verschillend zijn? De menselijke taal, spraak, is zo ontworpen dat we de wereld in een vrij klein aantal woorden uitleggen. Een klein aantal woorden die bewegingen, kleuren, gevoelens, geuren, voorwerpen, mensen aanduiden. Maar. Binnenin ons komt elk woord alleen overeen met onze kennis, sensatie, idee en betekenis ervan. Binnenin ons. Diep. Waar we op woorden vertrouwen om in deze wereld te leven, te leren leven, te handelen, wetten, regels en verbindingen te begrijpen. Daarom, als we opgroeien onszelf willen begrijpen, dan kunnen we beginnen met woorden die gevoelens en sensaties aanduiden - dan . wat het dichtst bij onze lichamelijkheid, realiteit, authenticiteit ligt. Als we dit opmerken, kunnen we beetje bij beetje onderscheiden waar wat mij is geleerd, en wat ik heb geleerd, geleerd en gewoonlijk toepas, ook al vind ik het niet echt leuk. En waar is wat ik wil, waar ik naartoe word getrokken, wat prettig of niet prettig voor mij is. En dit is helemaal niet om iets dramatisch te veranderen, dingen anders te doen, een ander persoon te worden. Nee. Nee! De taak is om ‘jezelf op te merken’. Ga gewoon aan de slag. Let gewoon op jezelf. Hoe kun je dit voor jezelf regelen? Geef jezelf tien minuten in de ochtend en avond. Acht minuten is genoeg. En onthoud wat er vandaag of gisteren is gebeurd - prettig voor mij en onaangenaam voor mij. En neem niet overhaast een beslissing. We corrigeren niets, we verzwakken niet, we versterken niet. De taak is om op te merken wat prettig en wat onaangenaam was. Wat trekt aan, wat stoot af. Dit is hoe we kunnen beginnen ‘een goede moeder en een goede vader in onszelf te creëren’. Als we plotseling niet veel geluk hebben met de aandacht van hen, kunnen we beginnen aandacht aan onszelf te tonen en daardoor dichter bij mijn echte doelen, verlangens en keuzes komen. En hoe ik ze implementeer, nadat ik het merk. Maar de eerste stap zal langzaam moeten worden gezet, gedurende een tijdje, en er veel tijd aan besteden. Wellicht als aparte dagelijkse praktijk. Als er natuurlijk een verlangen en drang is om dichter bij mezelf te komen en op te merken waar ik ouderlijke boodschappen blijf implementeren. De realiteit is dat we heel wat opvoedingstaken zelf moeten uitvoeren. Omdat ze niet leren om ouders te zijn. Het lijkt mij dat de tijd voor een dergelijke studie al aanbreekt. Voor de noodzaak van dergelijk onderwijs. Alles wat we leren op scholen, instituten, universiteiten - we besteden het grootste deel van onze volwassen tijd hieraan. Behalve vakanties, weekends, lunchpauzes. Maar onze kennis over onszelf, onze verlangens en onze relaties met anderen - dat wat geen pauzes kent, geen vrije dagen, geen vakanties kindertijd - dit alles is dag en nacht bij ons, op het werk, op reis, op vakantie, thuis, overal en altijd.