Of de “risicogroep” van overspel door mannen, is net als overspel door vrouwen een complex fenomeen waarbij het objectieve en het subjectieve nauw met elkaar verweven zijn. Bovendien zijn zowel de eerste als de tweede even belangrijk. Een hoog niveau aan mannelijke geslachtshormonen, uitgedrukt in conflict, bereidheid om te concurreren, assertiviteit en gezelligheid zijn natuurlijk altijd de basis voor dat verraad waarbij het initiatief van de man zelf komt. Een man kan echter helemaal geen alfamannetje zijn, een zeer gemiddeld karakter hebben en zelf weinig seksuele activiteit hebben, maar als hij een hoge positie en een behoorlijk inkomen heeft, dan zullen de vrouwen om hem heen zeker in hem geïnteresseerd zijn en zullen met alle macht proberen hem uit de gezinsschulp te halen, hoe dan ook, noch met zijn kinderen, noch met moraliteit, noch - vooral niet met zijn vrouw. Dan kan een man die van zichzelf heel fatsoenlijk is, een bedrieger worden, niet alleen en niet zozeer uit eigen vrije wil, maar eerder dankzij de wil van de vrouwen die hun ogen op hem gericht hebben. Simpel gezegd: de neiging om vals te spelen en weg te gaan het gezin is altijd een geheel van specifieke factoren en omstandigheden, vaak zonder iets te maken te hebben met seksuele connotaties. Een man kan een geweldig intiem leven hebben met zijn vrouw, maar zij heeft misschien een slecht karakter of een armoedig uiterlijk, en zijn collega op het werk kan zeer rijke ouders hebben, met wie een alliantie erg nuttig kan zijn voor carrière- en financiële groei probeer uw man te beoordelen op risico's voor uw gezin. Ik zal u vertellen dat ik, nadat ik persoonlijk met duizenden mannen heb gecommuniceerd die hebben nagedacht over ontrouw en echtscheiding, hebben geprobeerd de echtscheidingsprocedure te doorlopen, of deze in de praktijk hebben uitgevoerd, in staat waren om het typische proces van de besluitvorming van een man over deze kwestie te herstellen. (Dit geldt niet voor mannen die alcoholist, drugsverslaafd en gokverslaafd zijn. Hun beslissingen over bedrog zijn meestal ontoereikend en tarten de logica.) In de praktijk houdt een man die ontevreden is over zijn vrouw en op zoek is naar een ander vrouwelijk alternatief rekening met de volgende omstandigheden: 13 factoren voor een man om de aanstaande scheiding te begrijpen De mate van zijn afhankelijkheid van zijn vrouw, haar familieleden en vrienden, evenals de aard van de relatie met hen. Als een man op de een of andere manier van hen afhankelijk is voor zijn inkomen, carrière (zijn bazen zijn de familieleden van zijn vrouw of hun vrienden), of op hun eigendom woont, en de toekomstige nieuwe bruid niet kan bogen op een hoog inkomen, onroerend goed en een hoge sociale status, dan kan de uitvoering van zijn voornemen om zijn vrouw te verlaten ernstig tegenhouden. Vooral als hij op warme en vriendelijke voet met hen staat. Als hij volledig onafhankelijk is van wie dan ook (of deze afhankelijkheid heeft ooit plaatsgevonden, maar is nu beëindigd) en zijn relaties met familieleden formeel van aard zijn, neemt de kans op echtscheiding aanzienlijk toe. Vooral als de alternatieve vrouw haar eigen onroerend goed, bezit en minimaal een gemiddeld inkomen heeft. De aard van de relatie met de vrouw. Als op het moment dat de echtscheiding wordt aangevraagd de familierelaties over het algemeen niet slecht zijn, zal de man verdrietiger zijn dan wanneer er op dat moment borden naar hem worden gegooid, zijn gezicht wordt bekrast of zijn spullen van het balkon worden gegooid. Dan zal hij wellicht nooit van woorden in daden overgaan. Als de relaties in het gezin al openlijk vijandig zijn en de vrouw een vechter en hysterisch is, ruikt de zaak naar een echte scheiding. Het aantal kinderen in het huwelijk en hun leeftijd. Het is duidelijk dat hoe meer kinderen er in een huwelijk zijn en hoe jonger ze zijn, hoe meer wroeging de man ervaart die het gezin verlaat. Hoe minder kinderen er zijn en hoe ouder ze zijn, hoe minder een man zich zorgen maakt en hoe meer hij geneigd is te scheiden. Als kinderen er duidelijk naar streven het huwelijk van hun moeder en vader in stand te houden en hen actief vragen niet uit elkaar te gaan, kan dit niemand onverschillig laten. Als de kinderen zwijgen of openlijk blij zijn met het afscheid van hun vader (als de vader drinkt, de kinderen en moeder slaat, schreeuwt, een parasiet is, enz.), zijn de zorgen van de man in verband met het afscheid aanzienlijk.minder. In het besef dat de huwelijksaantrekkelijkheid van mannen tot de leeftijd van 50 jaar zeer hoog blijft, kijken mannen van 23 tot 40 jaar die de echtscheidingsprocedure doorlopen, tamelijk optimistisch naar hun eigen toekomst. Mannen boven de 40 zullen al drie keer nadenken of ze moeten scheiden of niet... Gezondheidsstatus. Het is duidelijk dat hoe sterker de gezondheid van een man is, hoe zelfverzekerder hij is voordat hij een nieuw gezinsleven aangaat. Als een man een ernstige chronische ziekte of handicap heeft, kan de mate waarin hij last heeft van het verlies van zijn gebruikelijke levensroutine en omgeving behoorlijk groot zijn. Zo'n man zal het gezin verlaten, er dan snel naar terugkeren en nooit meer weggaan. Als hij daar natuurlijk wordt geaccepteerd. Hij heeft een eigen woonruimte voor verdere bewoning. Omdat hij zich in een staat van voorbereiding op een scheiding bevindt, begrijpt een verantwoordelijke man bijna altijd dat het appartement bij zijn vrouw en kinderen moet blijven (als het paar kinderen heeft). Dienovereenkomstig, als hij alternatieve huisvesting heeft - een ander appartement, een gedeeld appartement dat wordt voltooid, een comfortabel appartement voor zijn ouders, servicewoningen, enz., is een man veel stoutmoediger in het verlaten van zijn gezin dan wanneer hij het huis zou verlaten. Ik moest met vrienden rondhangen, dure woningen huren of zelfs met een andere vrouw naar een appartement gaan. Een man wiens carrière- en inkomensniveau omhoog gaat is altijd positief, dus de echtscheidingsprocedure beangstigt hem veel minder dan een man wiens inkomen nauwelijks genoeg is voor een gemiddeld of laag bestaansniveau. Dienovereenkomstig voelt een man met een hoog inkomen minder last van de alimentatie en is hij vaker geneigd zijn kinderen aanzienlijke financiële steun te verlenen, zelfs zonder passende rechterlijke beslissingen. Daarom is hij bereid om tot het uiterste te gaan, inclusief echtscheiding. Laten we voor de duidelijkheid een situatie uit het echte leven nemen. Je man heeft je al verlaten voor een andere dame. Als uw gezin geen tweede appartement of huis heeft waar uw man bij u kan verhuizen, betekent dit in de praktijk dat zijn kosten merkbaar stijgen. Als een man naar het huis van een andere vrouw komt, een aanzienlijke hoeveelheid tijd met haar doorbrengt en een nieuw gezinsleven begint op te bouwen, wordt hij gedwongen zijn financiële middelen te besteden aan het kopen van voedsel, geschenken en het oplossen van alledaagse problemen. Tegelijkertijd proberen veel mannen een goed gezicht te geven aan een slecht spel, door de voortzetting van het nakomen van hun financiële verplichtingen tegenover hun gezin te imiteren. Zelfs als een man voorbeeldig bleek te zijn en niet met een andere vrouw samenwoonde, verhuisde hij naar Als hij met zijn vrienden of familieleden in een gehuurd appartement woont, zijn zijn uitgaven nog steeds dezelfde stijging. Als uw man geen oligarch is, zal hij na enige tijd financiële ontberingen gaan voelen. Geestelijke gezondheid en praktische berekening zullen geleidelijk aan bij hem terugkeren. Als zijn nieuwe vrouw zelf geen extreem rijk persoon is, en de man mannelijke trots heeft en een sterke onwil om afhankelijk te zijn van een vrouw, zal hij vroeg of laat het voor de hand liggende begrijpen: het behoud van zelfs het meest problematische gezin is altijd economisch winstgevender dan echtscheiding. en een nieuw leven beginnen. Het is net als in een oorlog, waarbij het altijd de aanvallende partij is die de grootste verliezen lijdt... Daarom, na een maand of twee buiten het gezin te hebben geleefd, nadat hij zijn financiële reserves gedeeltelijk had opgebruikt, ging de man verder. zal geleidelijk aan tot bezinning komen. Het proces van terugkeer naar gezond verstand versnelt merkbaar als de nieuwe vrouw niet erg slim blijkt te zijn en onmiddellijk aanzienlijke financiële verplichtingen oplegt aan de formeel nog getrouwde man: ze eist van hem dure geschenken, betaling van haar leningen, huurwoningen, aankoop van reizen in het buitenland, sieraden, laarzen, bontjassen, auto's en alles waar een vrouw gewoonlijk van droomt. De levenspraktijk laat zien: ongeveer 30% van de mannen die hun vrouw verlaten, keert naar hen terug, zich realiserend dat ze niet in staat zijn om alle materiële problemen op te lossen die zich voordoen bij het stichten van een nieuw gezin met een andere vrouw. Of je nu een echtgenoot nodig hebt die om deze redenen naar je is teruggekeerd of niet, het is aan jou om zelf te beslissen. Ik denk dat het hoogstwaarschijnlijk nodig is. Maar dit vereist een aparte discussie. Ervaring hebben met scheidingen uit het verleden ofbreuken. De situatie hier is erg interessant. Mannen die nog geen echtscheiding hebben meegemaakt, hebben er meer vertrouwen in dat ze alles zonder veel lijden zullen overleven dan degenen die de echtscheidingsprocedure al een keer hebben doorlopen (en met de aanwezigheid van kinderen) en uit de eerste hand weten wat mentaal lijden is , morele leegte en slapeloosheid. Degenen die al een scheiding hebben meegemaakt, willen niet echt voor een tweede scheiding gaan. Maar die mannen die toch twee echtscheidingen hebben meegemaakt, zijn meestal nergens meer bang voor, wat hen in de praktijk leidt tot steeds meer huwelijken en echtscheidingen van hun eigen ouders en (of) vrienden ten opzichte van deze scheiding. Vooral rekening houdend met religieuze en nationale tradities die worden geaccepteerd in een verwante groep of communicatiesfeer. Als de mening van ouders of vrienden belangrijk is voor een man, en zij de vrouw die hij verlaat hartelijk behandelen en behandelen, of hem wijzen op de niet-ontvankelijkheid van echtscheiding op basis van religieuze, nationale en andere normen die relevant zijn voor deze man, de man mag niet besluiten om in te gaan tegen de mening van de groep hun dierbaren. Als dit in principe niet het geval is, staan ​​de poorten naar echtscheiding voor deze man open. Helaas...Het aantal prettige of onaangename herinneringen aan het huidige huwelijk. Als het grootste deel van de tijd dat een bepaald huwelijk tussen echtgenoten bestaat, wordt geassocieerd met mentaal, alledaags, materieel en intiem comfort, dan zal de ervaring van echtscheiding merkbaar groter zijn. Als het ongemak bij een echtpaar vóór de scheiding al vele jaren aanhoudt, zal de vreugde van het verlost zijn van een problematische partner zwaarder wegen dan de droefheid van het afscheid van de echtgenoot zelf en de mate van zijn seksuele comfort in het gezin. Het is opgevallen dat intiem actieve en emotionele mensen de dreiging van een scheiding en de scheiding zelf emotioneler ervaren, maar ook... sneller. Ze gaan snel nieuwe relaties aan, waarvan de frisheid en nieuwigheid hen snel in een normale toestand brengen. Intiem passieve mensen ervaren de dingen iets minder levendig, maar voor een langere periode. Omdat hun staat van eenzaamheid maanden en jaren kan duren. En hun loyaliteit aan hun voormalige partner heeft er niets mee te maken: alles wordt bepaald door hun aangeboren temperament. Het fundamentele hier is dat als een man zich seksueel meer op zijn gemak voelt bij zijn minnares, de kans groter is dat hij het gezin verlaat. Als hij zich over het algemeen goed voelt in de familiekamer, ondanks de ontrouw, zal de zaak misschien nooit tot een scheiding komen. Sociale, eigendoms-, opleidings-, carrière-, leeftijds-, externe, alledaagse en persoonlijke voordelen van een minnares. Het is duidelijk dat hoe meer er zijn, hoe gemakkelijker een man zowel een scheiding als de gedachte daaraan kan verdragen. Hoe minder ervan, hoe kleiner de kans om van woorden naar daden over te gaan. Het zijn al deze ‘fatale’ dertien factoren die het vaakst door het hoofd scrollen van een getrouwde man die al heel lang een ‘linkse’ liefdesrelatie onderhoudt. heeft al de onvoorzichtigheid gehad om zijn vriendin te vertellen dat ze in theorie samen zouden kunnen zijn en zelfs kinderen zouden kunnen krijgen... Op basis van de verwerking van precies deze gegevens probeert een gewone man uit de middenklasse het belangrijkste te voorspellen: de waarschijnlijkheid van een algemene achteruitgang of verbetering van zijn leven na een scheiding, als hij er nog steeds over beslist. Helaas is er ook een eigen nuance, en een onaangename: het ontvangen en verwerken van zelfs de meest objectieve informatie over alle aspecten van de levensvooruitzichten van een echtgenoot die de scheiding verlaat. Familie ontstaat door vijf kromme lenzen van zijn perceptie - liefde, alcohol, mannelijk zelfvertrouwen, de aan- of afwezigheid van significante levenservaring bij een man en de gedragstalenten van een vrouw - een mededinger die zichzelf op competente wijze in een gunstiger daglicht kan presenteren dan ze in werkelijkheid is. Vanwege deze vijf kromme lenzen speelt psychologische inertie een rol bij echtscheiding. Het menselijk denken loopt altijd een beetje achter op de gebeurtenissen in het leven. Daarom begint een man pas een maand of zelfs enkele maanden na het verlaten van het ouderlijk huis een echte beoordeling van de echtscheiding die heeft plaatsgevonden. En hier is het allerbelangrijkste: – Als een man snel een duidelijke verbetering in zijn leven opmerkt op het gebied van alledaags, mentaal, intiem comfort,zijn financiële situatie zal niet verslechteren, de nieuwe partner zal zich niet bemoeien met zijn communicatie met de kinderen, ze zal klaar zijn om samen kinderen te baren, zo iemand zal een scheiding doorvoeren en deze overleven, zonder echt berouw te hebben van wat hij heeft gedaan – Als de man binnen de komende paar maanden na het verlaten van het gezin een duidelijke verslechtering in zijn leven op het gebied van dagelijks, mentaal en intiem comfort opmerkt, zal zijn financiële situatie verslechteren, zal de nieuwe partner zich bemoeien met zijn communicatie met kinderen, zal hij dat doen. niet samen kinderen willen baren, zo'n man zal hoogstwaarschijnlijk moeilijke ervaringen meemaken, berouw hebben van zijn daden en... proberen de relatie met zijn ex-vrouw te herstellen. Het grootste probleem met psychologische traagheid in het geval van een mogelijke of echte scheiding is dat een man bij het scheiden van zijn vrouw die hem kinderen heeft gebaard altijd meer verliest dan een vrouw. Alleen begrijpt hij dit niet altijd op tijd, omdat hij sterk vermindert het aantal en de tijd van zijn communicatie met het kind Het belangrijkste dat een man altijd verliest bij een scheiding is niet een appartement of een auto of zelfs alimentatie, maar de sprankeling van geluk in de ogen van zijn eigen kind bedoel, mannen zijn altijd een beetje traag van begrip. In tegenstelling tot vrouwen, die met grote waarschijnlijkheid de gevolgen van een scheiding kunnen inschatten, doen mannen dit altijd buitengewoon slecht. Als gevolg hiervan ontstaat er een psychologische onbalans in het gedrag van mannen en vrouwen. Een vrouw heeft al te maken met een echtscheiding voordat deze plaatsvindt, maar al twee of drie maanden na de scheiding bundelt ze haar testament in een vuist en begint verder te leven. Een man leeft tijdens een scheiding in de illusie van vrijheid, en maanden na de rechterlijke uitspraak over de echtscheiding begint hij geestelijk te lijden. En wanneer een man, op het hoogtepunt van zijn lijden, naar zijn ex-vrouw komt "om te biechten", nadat hij al heeft geleden en alle tranen heeft gehuild, accepteert ze hem meestal niet langer. Als gevolg hiervan haasten veel mannen die een echtscheiding hebben geïnitieerd heen en weer en belanden ze in ziekenhuizen met beroertes en hartaanvallen of drinken ze zichzelf zelfs dood. Laten we het voorlopig echter niet over dit onderwerp hebben. Nu is het voor mij belangrijk om het volgende te laten zien: Gelukkig is echtscheiding op initiatief van de man niet een van die verschijnselen die op elk moment kunnen voorkomen, als we nu niet nadenken over situaties die verband houden met de ontrouw van de vrouw en het alcoholisme van de man het vertrek van de gemiddelde echtgenoot uit het officiële gezin en een echte echtscheiding zijn alleen mogelijk wanneer: – zijn financiële situatie zeer stabiel is, en zijn gezin al die bezittingen heeft opgebouwd, dat onroerend goed, waarvan de verdeling in geval van een scheiding zal toestaan ​​dat zowel de man redelijk comfortabel samenleeft met een andere vrouw als de vrouw met kinderen – zijn financiële en carrièresituatie gaat duidelijk “bergopwaarts”, de man ontwikkelt een gevoel, vertrouwen of illusie dat, rekening houdend met deze omstandigheid, in de toekomst; in het geval van een scheiding zal hij in staat zijn alle materiële problemen van het voormalige en nieuwe gezin op te lossen, zowel met bestaande bezittingen als met bezittingen die in de nabije toekomst worden verwacht - zijn financiële situatie kan heel verschillend zijn (slecht, gemiddeld of goed); maar zijn nieuwe vrouw overtuigde hem daarvan, hetzij dankzij haarzelf (en haar middelen, connecties, intelligentie, ervaring, ideeën, efficiëntie, doorzettingsvermogen, enz.), of tot nu toe. Omdat de capaciteiten van de man zelf nog niet zijn aangetoond, zullen ze dat wel doen. niet alleen hun materiële problemen kunnen oplossen, maar ook op de juiste manier zorg kunnen bieden voor kinderen in een bestaand wettig huwelijk. Als ik verder ga van theorie naar praktijk, zal ik opnieuw vastleggen: het vertrek van de man uit het gezin, de gesprekken van de man over echtscheiding en echtscheiding. op zichzelf zijn het drie totaal verschillende dingen, die vaak niets met elkaar te maken hebben. Het kan zijn dat uw man het huis verlaat alleen maar omdat u hem hebt beledigd. Hij kan over echtscheiding praten simpelweg vanwege zijn harde en onstuimige karakter. Gelukkig voor jou en voor hem - gemakkelijk in de omgang. Maar een man kan een echtscheiding aanvragen en daadwerkelijk met een andere vrouw gaan samenwonen zonder fasen te doorlopen zoals het huis verlaten en over echtscheiding praten. Hoewel, op basis van observaties, bij het aanvragen van een echtscheiding het praten over echtscheiding meestal voorafgaat aan deze acties van de echtgenoot. Dus als we het hebben over de poging van een manBij een echte echtscheiding moeten slimme vrouwen één belangrijke omstandigheid begrijpen: tijdens het gezinsleven is het aantal mogelijkheden voor vrouwen om een ​​echtscheiding aan te vragen veel groter dan het aantal mogelijkheden voor hun echtgenoten. Ja, simpelweg omdat het voor een seksueel actieve vrouw, zelfs met gemiddelde externe gegevens, in het geval van een scheiding gemakkelijker is om een ​​rijke man te vinden die een gemiddeld inkomen heeft plus een appartement en een auto, dan voor een man het verlaten van de familie om een ​​rijk meisje te vinden. En dan hebben we het nog niet eens over het feit dat voor de meeste vrouwen het huwelijk met een rijke man een vakantie, geluk en een droom is, en voor de meeste mannen is trouwen met een meisje dat rijker is dan hijzelf bijna synoniem met de woorden ‘schaamte’. "Alphonse", "geen man", enz. Een man die zijn gezin wil verlaten, moet op zichzelf vertrouwen, en een vrouw kan op een andere man rekenen. Vanaf hier kunnen we zeggen dat, net als dure atleten, wie clubs hebben het recht om alleen gedurende bepaalde perioden aan elkaar te verkopen - tijdens de zogenaamde 'overdrachtsperioden' komt de overdrachtsperiode van de mogelijkheid om een ​​vrouw te vervangen voor de meeste mannen eigenlijk maar een paar keer in hun leven voor vindt dit heel gaaf! Anders zouden veel mannen hun hele leven achter vrouwen aan rennen en kinderen voortbrengen wier gelukkige kindertijd zeer ter discussie zou staan. En dus zitten mannen nog steeds, tenminste een beetje, maar nog steeds een beetje onder druk! Dus worden ze gedwongen om te gaan zitten en alle dertien hierboven beschreven factoren pijnlijk af te wegen, om volgens het schema te denken: “... Laten we zeggen dat ik mijn vrouw echt niet mag, die altijd druk op mij uitoefent, en zijzelf als een De vrouw heeft me lang teleurgesteld... Ik heb een betere optie voor mezelf gevonden... De vraag rijst: wat zal ik mijn minnares brengen? Het appartement moet vriendelijk aan de vrouw worden overgelaten. Dit is tenslotte ons bezit dat we tijdens het huwelijk hebben verworven. Dus, in de helft... Plus het deel van het kind. Ik ben hier duidelijk in het nadeel. Ik heb een auto, maar jij gaat er niet in wonen... Een vriendin heeft een eigen appartement, maar daar heb ik een vogelvergunning. Zelfs als ik met haar trouw, zal het niets veranderen; ik zal nog steeds afhankelijk zijn van de mening van vrouwen. Het blijkt dat waar ik vertrok, is waar ik naartoe kwam... Wanorde! Huur ik in principe een appartement, dan verdubbelen mijn kosten direct. Je moet geld geven voor het kind en het uitgeven aan een appartement, en je moet ook ergens van leven. En geef zelfs geschenken aan je geliefde meisje... Je kunt geschenken geven aan je oude vrouw zonder geschenken, maar aan je nieuwe en jonge vrouw - wees zo aardig. Er zal hier niet genoeg budget zijn... Zelfs als je een hypotheek afsluit, heb je nog steeds een startkapitaal nodig, en betaal je ook rente... Daarnaast zal het nodig zijn om een ​​appartement af te sluiten na de scheiding, maar vóór de bruiloft, om dit bezit niet te delen met je eerste vrouw, niet met de tweede... En hier wil ik ten eerste nog steeds niet echt een tweede huwelijk formaliseren, ik ben het eerste beu. Ten tweede, als ik alleen voor mezelf een nieuw appartement aanneem, zal mijn toekomstige vrouw beledigd zijn en begrijpen dat ik haar niet vertrouw... Nogmaals, ik sluit een hypotheek af, maar plotseling verlies ik mijn baan of ziek worden en niet kunnen betalen... Kortom, waar je het ook gooit, overal wig... En hij is nog een klein kind, hij is nog lang niet volwassen. Het is jammer om het gezin te verlaten op een moment dat mijn vrouw plotseling gaat trouwen en mijn kind zal worden opgevoed door een heel andere oom... Wat volgt hieruit? Allereerst moet je je niet haasten! Je moet langzaam en rustig van je vrouw eerst geld sparen voor een aanbetaling op een hypotheek of zelfs om een ​​ander appartement te kopen. Alleen dan moet u uw gezin verlaten om uit te gaan. In de tussentijd zal het kind opgroeien... Tegen die tijd zal ik nog steeds ongeveer 35-45 jaar oud zijn. Een nieuw gezinsleven beginnen is helemaal niets. Mijn vriendin zal het voorlopig volhouden... Als ze liefheeft, zal ze het in stilte volhouden en wachten. Als hij niet van je houdt of het niet in stilte tolereert, zullen we andere opties overwegen... Voorlopig zullen we blijkbaar in een gezin moeten leven, ook al voelen mijn vrouw en ik ons ​​niet op ons gemak. ..” Dit, of iets dergelijks, is hoe veel getrouwde mannen denken over de vooruitzichten op hun mogelijke scheiding. Jaren gaan voorbij. Zonder te wachten op plotselinge bewegingen van hun geliefden, laten hun geliefden hen in hysterie en tranen achter. De kinderen groeien op, met wie papaHet wordt steeds interessanter om te communiceren. Het bedrag om een ​​appartement te kopen om een ​​nieuw gezin te stichten, stapelt zich nog steeds niet op. Vooral in het geheim van zijn vrouw. Er zijn nog geen vooruitzichten op carrièregroei... In de loop der jaren gaat de gezondheid achteruit en neemt de seksuele potentie af. Bij een ontmoeting met een actieve jonge minnaar vraagt ​​een opgroeiende of al volwassen man zich steeds vaker af: “Zijn korte minuten van intense seks zulke lange termijn keerpunten en pijnlijke gebeurtenissen in het leven waard? Bovendien, als alles al tot rust lijkt te zijn gekomen... Misschien zijn ze het niet waard...' Bij het zien van de wens van een jonge minnares om kinderen te krijgen, vraagt ​​een man zich af of hij mentaal klaar is om al deze luiers te doorstaan. -weer vestjes, de huilavonden van de baby, zindelijkheidstraining, 's ochtends hand in hand lopen met een slaperige baby naar de kleuterschool en school, andere 'charmes' van het vaderschap. En zie, de vechtlust van de man verdween! Het is niet zo dat zijn familie merkbaar comfortabeler en sterker is geworden. Het werd hem eerder duidelijk en begrijpelijk dat hij met de bestaande kracht en geld geen ander, comfortabeler gezin zou creëren, met levendige seks, een slanke en flexibele vrouw! Een man kan dit allemaal niet aan vanwege gebrek aan geld, appartement, gezondheid en vertrouwen in de toekomst. Het is duidelijk: de dagelijkse voorzichtigheid van mannen redt gezinnen niet minder dan de liefde voor hun vrouw en kinderen. Misschien zelfs meer... Uit de bovenstaande passage van de auteur wordt het volgende duidelijk: De risicogroep van mannen die vatbaar zijn voor ontrouw en echtscheiding: (alcoholisten en echtgenoten die vatbaar zijn voor ontrouw en echtscheiding). hun vrouw beschuldigen, worden bij verraad niet in aanmerking genomen): – Mannen die een groot inkomen/bruidsschat verborgen hebben voor hun vrouw, waardoor ze in het geheim de financiële middelen kunnen vergaren die nodig zijn om een ​​nieuw gezinsleven te beginnen. Vanuit dit gezichtspunt zijn de gevaarlijkste mannen met ongereguleerde werkschema's en die regelmatig op zakenreis gaan: dankzij de aanwezigheid van verborgen inkomsten en de mogelijkheid om de nacht door te brengen met andere vrouwen, zijn zij degenen die leiding geven aan de aantal echtscheidingen – Mannen met een legaal hoog inkomen. Het volgende patroon werkt vaak bij hen: de groei van het welzijn van het gezin, de aankoop van een tweede appartement bereidt de man er vaak voor om daar met een andere vrouw te vertrekken. Weet je, alles is hier zoals in de biologie: voordat de cel het doet zijn eigen divisie, hij bereidt zich daar eerst op voor, verzamelt energie en bouwmateriaal voor de deling en creëert in één keer twee nieuwe cellen... – Mannen gewoon met een groot inkomen (zelfs met arbeidersberoepen, zoals raam/deur installateur of lopende bandmonteur) of met een relatief hoog inkomen (voor hun samenleving en milieu), wat genoeg is om twee gezinnen tegelijk te onderhouden met een laag niveau van materiële behoeften. – Mannelijke zakenlieden, wier vrouwen in de regel weinig weten over het financiële leven van hun echtgenoot – Problematische, onsuccesvolle mannen die geen mannelijke trots hebben, zijn bereid om huurders te worden in de woonruimte van een andere vrouw, waarbij ze doorgaans streven naar een leven ten koste van meer succesvolle of op zijn minst stabielere vrouwen. Het is gemakkelijk om zulke mannen te identificeren: meestal gingen ze ooit onmiddellijk in de woonruimte van hun eerste vrouw wonen en ontvingen ze een salaris dat lager was dan dat. Of misschien soms zelfs meer, zoals dezelfde vertegenwoordigers van de criminele wereld, maar uiterst onregelmatig. Dienovereenkomstig, als ze plotseling een vrouw tegenkomen die verliefd op hen is en die goed op de hoogte is van materiële, financiële en alledaagse aspecten, zijn ze heel goed in staat om een ​​nieuwe transitie in hun leven te maken. Meestal niet de laatste. In dit opzicht irriteer ik sommige van mijn lezers misschien, maar ik zal mijn overtuiging uiten dat vandaag de dag een van de ernstige redenen voor echtscheiding de aanwezigheid van appartementen, auto's en een fatsoenlijk inkomen voor vrouwen is dankzij werk. Het is het vrouwelijke succes van een minnares dat vaak het doorslaggevende argument blijkt te zijn voor een man die om de een of andere reden ontevreden is over zijn bestaande vrouw. Vroeger, in de afgelopen eeuwen en decennia, moest een man bij het verlaten van het gezin de last van de financiële uitgaven verdubbelen of zelfs verdrievoudigen, waarbij hij zowel het vorige als het nieuwe gezin tegelijk ondersteunde. Om de simpele reden datMeisjes uit die tijd hadden vrijwel niets op hun naam: alle materiële rijkdom was alleen geconcentreerd in de handen van mannen. Dit maakte een aanzienlijk deel van de mannen ernstig bang, en na twee of drie trucjes, met korte omzwervingen door een dronken winkel, kwamen ze tot bezinning, verbraken zulke dure 'linkse banden' en werden fatsoenlijke huisvaders. Tegenwoordig worden timide en arme mannen door hun vriendinnen zelf actief aangemoedigd om beslissende actie te ondernemen. Ze zeggen tegen hen: “Kom op, mijn vriend, verlaat het gezin! Ik heb een appartement, mijn eigen of gehuurde, maar ik heb het nog steeds! Er is een auto. Ik krijg een salaris, we zullen tenminste niet omkomen van de honger! We zullen ook samen schrapen voor de bruiloft. En over het algemeen zijn we allebei werkende mensen, alles komt goed voor jou en mij, alles ligt voor ons! Dwaal niet af!” – Ook die vrouwen wier echtgenoten, hoewel ze niet veel geld hebben, nog steeds op het gemiddelde niveau en iets boven het gemiddelde verdienen (van twee tot vijfduizend dollar per maand) en een actieve levensstijl leiden. (hebben energieke hobby's), besteden veel aandacht aan hun uiterlijk: ze volgen de mode, gaan naar de sportschool, beheersen hun gewicht. Zulke mannen zijn, als er ernstige conflicten in het gezin zijn en er een gebrek aan intieme harmonie daarin is, ook in staat het gezin te verlaten met daaropvolgende echtscheiding. Het gebrek aan extra appartementen en een grote bankrekening wordt gecompenseerd door hun uitstekende fysieke kenmerken, zelfs op 40-jarige leeftijd, als gevolg van hun zelfvertrouwen, in het feit dat ze nog steeds geld kunnen verdienen, carrière kunnen maken en aankopen kunnen doen. nieuw onroerend goed voor een nieuw familienest. Het belangrijkste is dat zulke mannen zich altijd in de zone bevinden van verhoogde aandacht van de omringende vrouwen, die op elk moment bereid zijn om een ​​gevecht aan te gaan, als een man mannelijke trots heeft, maar niet veel geld heeft , een tweede appartement (plus dit wordt in de toekomst niet verwacht), hij klaagt over de aanwezigheid van gezondheidsproblemen, de kans dat hij het gezin voor altijd zal verlaten is uiterst klein. Ik benadruk: als hij in de vereiste toestand wordt gebracht, kan hij natuurlijk weggaan en de deur dichtslaan. Hij zal een paar dagen of zelfs weken bij zijn ouders, vrienden, op kantoor, in de auto of in een gehuurd appartement wonen, maar dan komt hij toch terug. Hij zal simpelweg terugkeren omdat zijn “alternatieve vliegveld” niet van tevoren was voorbereid. Bovendien was het niet van tevoren voorbereid, simpelweg vanwege de volledige afwezigheid. Eigenlijk is dat alles. De auteur liet zijn gerespecteerde lezers duidelijk zien dat slechts een paar categorieën mannen die over grote fondsen en (of) aanzienlijk onroerend goed beschikken, dankzij echte of fictieve zakenreizen, regelmatig in twee huizen wonen, in staat zijn de druk van familieleden te weerstaan ​​en nauwe banden te onderhouden. cirkel, of geen morele principes hebben, klaar om verder te gaan met alles klaar voor een andere vrouw, in staat zijn om van gesprekken over echtscheiding rechtstreeks naar echtscheiding te gaan. Andere mannen, die ruzie hebben gehad met hun vrouw en zelfs het huis hebben verlaten, keren er in negen van de tien gevallen zelf naar terug. Ze keren terug zodra ze geconfronteerd worden met de realiteit van het leven buiten het gezin. En hoe minder ze deze realiteit van het leven kennen voordat ze het gezin verlaten, des te sneller zullen ze terugkeren naar hetzelfde gezin. Als ze daar destijds maar werden geaccepteerd... Ik zal meer zeggen. Tijdens mijn consultaties met gezinnen waar de man zijn vrouw dreigt te vertrekken en een echtscheiding aan te vragen, vraagt ​​de auteur zulke mannen graag hoeveel precies in roebels een brood, een liter melk, een dozijn eieren, een kilo worst, kaas, vlees, aardappelen, rijstkosten, pasta Uit de praktijk van mijn observaties blijkt dat: – Echtgenoten die precies weten hoe het leven in elkaar zit, inclusief hoeveel basisvoedsel kost, in de regel zelden het gezin verlaten. Dit zijn complete realisten die meestal niet toegeven aan emoties en seksuele spanning. Mannen die de prijzen voor basisgoederen in het consumentenmandje slechts bij benadering noemen of deze helemaal niet kennen, zijn mannen met een grote kans om een ​​echtscheiding aan te vragen. Ze verdienen ofwel zoveeldat ze niet de moeite nemen om precies te weten hoeveel voedsel kost, of zo gewend zijn aan het feit dat alleen vrouwen de boodschappen doen (en ze kunnen zelf ook arm zijn) dat ze gemakkelijk kunnen bezwijken voor de overreding van hun minnares om het huis te verlaten familie, die weinig idee heeft van hoe zij zich precies zullen gedragen in uw toekomstige materiële leven. Of hopen dat de aankopen en huishoudelijke lasten opnieuw alleen op de vrouw zullen vallen, zij het op een andere. Rijke mannen zijn echtscheidingsaanvragers, arme mannen kunnen vertrekken, maar zullen hoogstwaarschijnlijk weer aan de familiedeur kloppen. Het is dus duidelijk dat de paniek van een getrouwde man, logischerwijs, komt nadat de man in leven is gebleven die voor zichzelf minstens een maand in een nieuw regime zit, lijkt sterk op de gruwel van een astronaut die zich plotseling realiseert dat hij probeert een ruimtevaartuig zonder ruimtepak de ruimte in te sturen. Ik zal het eerlijk zeggen: het is de morele en financiële onvoorbereidheid van veel mannen op de start van een nieuw gezinsleven, het gebrek aan activiteit bij het oplossen van veel materiële, alledaagse, financiële, juridische, morele en andere problemen die zich voordoen bij het vertrek het gezin, dat een even uitstekende beschermer van het gezin is als de liefde. Dit roept de vraag op: wat is de trigger voor de rationaliteit van deze mannen? Natuurlijk - tijd! Natuurlijk moet er eerlijk gezegd worden opgemerkt dat tijd niet een afzonderlijke factor is die gewelddadige en bedwelmde mannelijke hoofden rechtstreeks beïnvloedt. Zoals een ontwikkelaar-emulsie in een fotografisch laboratorium op zichzelf helemaal geen beelden op film creëert, maar ze alleen zichtbaar maakt voor het blote oog, zo schept de tijd alleen de noodzakelijke omstandigheden zodat een man die het gezin heeft verlaten, over het algemeen kan hij zichzelf en de vrouwen om hem heen beter leren kennen! Inclusief uw liefde voor uw vrouw, kinderen, een stabiel gezinsleven aan de ene kant, of een verlangen naar erotische avonturen, een extreem leven, het bereiken van nieuwe levensdoelen, etc. Tijd in een situatie van dreiging van echtscheiding is een schaal waarop aan de ene kant van de schaal - de voorspelbare stabiliteit van de vrouw, en aan de andere kant - de weinig voorspelbare dynamiek van de minnares. Dus de vraag rijst: moeten we een man die het ouderlijk huis heeft verlaten wel of niet de tijd geven om 'na te denken en' op zichzelf wonen”? Deze vraag is helemaal niet willekeurig. In verschillende psychologische literatuur, en nog meer in de glossy magazines voor vrouwen, worden hierover verschillende meningen geuit. Sommige auteurs beweren dat een man die het gezin heeft verlaten, onmiddellijk en op alle mogelijke manieren moet worden teruggegeven aan zijn vrouw en iedereen om hem heen, totdat hij gewend raakt aan een vrij leven. Anders zal het, als hij de smaak van romantische eenzaamheid proeft, niet langer mogelijk zijn hem weer in de schachten van het gezinsleven te vangen: het principe zal van toepassing zijn volgens hetwelk “hoe veel je de wolf ook voedt, hij blijft in het bos kijken.” En in het algemeen, als een man de ontberingen van een nieuw leven langer dan een maand of twee doorstaat, zal dit hem alleen maar verharden, vanaf nu zal hij niet langer bang zijn om het gezinscomfort van gisteren te verliezen, hij zal door alles heen lijden en zal niet terugkeren naar zijn familie. Daarom huilt en huilt iedereen collectief, waardoor de man wordt overgehaald om snel terug te keren. Andere auteurs eisen daarentegen dringend dat een man die is weggelopen van het gezin niet meer in het gezin mag worden toegelaten, ongeacht hoeveel hij erom vraagt. ga daarheen, zo lang mogelijk. In dit geval heeft de vrouw zelf absoluut niets om zich zorgen over te maken en mag ze niet proberen haar man over te halen terug te keren. Laat hem zelf de beslissing nemen. Volgens de logica van de auteurs van deze aanbevelingen “zal een echtgenoot die wegloopt van zijn gezin zoveel lijden dat hij later, zelfs in een nachtmerrie, zijn vrouw niet wil verlaten.” Als we puur theoretisch redeneren dan beide meningen bevatten gezond verstand. Voor sommige mannen die het gezin hebben verlaten, zal een maand apart wonen, weg van het ouderlijk huis, voldoende zijn om alles zelf te begrijpen en niet eens meer aan 'linkse' relaties te denken. Maar voor sommigen zal na een moeilijke eerste maand zo'n volledige aanpassing plaatsvinden, wanneer een man zo aangepast zal raken aan allerlei soorten ontberingen (tot aan het overnachten in een auto of garage, als zelfs de wol op is).zijn rug zal beter gaan groeien) dat zelfs betraande smeekbeden en Tula-peperkoek hem niet naar huis kunnen lokken. Daarom zal ik, zonder de auteurs van zowel het eerste als het tweede uiterste te bekritiseren, de volgende persoonlijke mening uiten. Het is buitengewoon moeilijk om het vertrek van mannen uit het gezin volgens een bepaald patroon te bestrijden. Het is al lang bekend dat “wat vreugde is voor een Rus, de dood is voor een Duitser.” Dus met moderne mannen, die nu een ongelooflijk divers contingent vertegenwoordigen in termen van leeftijd, nationaliteit, religie, bezit, opleiding en al het andere, is het onmogelijk om ‘met dezelfde borstel’ te werken. Daarom ga ik in mijn werk uit van twee aspecten tegelijk, die iets tussen de twee hierboven besproken uitersten in liggen: Aspect 1. Een weggelopen echtgenoot mag uiteraard alleen naar het gezin terugkeren, zichzelf en opnieuw zichzelf! Zijn vrouw mag onder geen enkele omstandigheid proberen hem over te halen terug te komen! Maar ze mag hem ook niet meer binnenlaten wanneer hij maar wil. Anders zal het de vorm aannemen van een lang en moeizaam heen en weer rennen. De echtgenoot mag pas weer bij de vrouw komen nadat zij, in de eerste plaats, de meeste kenmerken van haar gedrag heeft geëlimineerd die de echtgenoot irriteren en die tevens de reden waren voor zijn vertrek uit het gezin. Ten tweede moet de overleden echtgenoot hier zelf om vragen. Ten derde moet de echtgenoot niet alleen vragen om terug te keren, maar ook specifieke verplichtingen op zich nemen (bij voorkeur schriftelijk) om zijn eigen gezinsgedrag te verbeteren, om ervoor te zorgen dat hij het gezin nooit meer zal verlaten. Aspect 2. Hoeveel tijd zal dit allemaal in beslag nemen? is in feite niet fundamenteel en wordt in elke specifieke familiegeschiedenis op zijn eigen manier bepaald. Voor sommigen zal het een paar weken duren, en voor anderen zelfs zes maanden. Het belangrijkste in dit geval is niet zozeer de terugkeer van de man naar het gezin, maar een dergelijke fundamentele verandering in het gezinsdenken van zowel de man als zijn vrouw, waardoor alle belangrijke voorwaarden voor verdere gezinsconflicten en -conflicten zijn vervuld. nieuwe vertrekken zullen worden geëlimineerd: voor mij is het in het geval van de terugkeer van een ontsnapte echtgenoot niet de snelheid van zijn terugkeer, maar een fundamentele herziening door de man en vrouw van de echtgenoot. tactieken en strategie van hun toekomstige gezinsleven! Wat mij dwingt om op deze manier te denken, spreken en schrijven is de realiteit waar ik als beoefenaar van de gezinspsychologie meerdere keren per week mee te maken heb. Precies wat: De definitieve echtscheiding van echtgenoten wordt altijd voorafgegaan door pogingen om een ​​van de echtgenoten te verlaten, of door daadwerkelijk vertrek, of op zijn minst door openhartige waarschuwingen over de dreiging van echtscheiding echtscheiding aangevraagd (als de echtgenoten geen alcoholist zijn en de vrouw zelf niet op bedrog hebben betrapt): – ze gingen er al vanuit, of wisten zelfs zeker, dat hun man moreel klaar was om deze stap te zetten – ze wisten in ieder geval ongeveer wat precies; hun man was er ontevreden over – ze hadden bijna altijd enige informatie over de mogelijke aanwezigheid van een andere vrouw bij de man, haar voor- en nadelen, of hielden de man minstens meerdere keren op het punt om te vertrekken en te scheiden, of zelfs al door hem terug te brengen naar het gezin; door de man in het gezin te houden en hem zelfs terug te sturen nadat ze probeerden te vertrekken, waren deze vrouwen niet in staat hun eigen gedrag, het gedrag van hun echtgenoot en het algemene systeem van relaties daarin te hervormen, te moderniseren en te verbeteren. de familie zozeer dat hun eerdere successen bij het behoud van de familie in feite onvoldoende bleken te zijn om het behoud van dit echtpaar voor het leven te garanderen. Nu vraag ik mezelf en de lezers af: is het onder deze omstandigheden nodig om verder te gaan met deze taak? om de echtgenoot zo snel mogelijk terug te brengen naar het gezin, of te voorkomen dat hij zo lang mogelijk terugkeert naar de familiehaard? Waarschijnlijk toch niet! Absoluut, onder deze omstandigheden hebben we één ding nodig: gedurende de tijd dat de weggelopen echtgenoot van huis is, is het belangrijk om alle voorwaarden te creëren waarin man en vrouw het niveau van adequaatheid van hun gezinsgedrag kunnen verhogen en de meeste van de problemen kunnen elimineren. grond voor wederzijdse claims. Hoe lang het duurt voordat ze dit opnieuw doen, is niet erg belangrijk. Dat zou natuurlijk heel leuk zijnals dit allemaal snel zou gebeuren, binnen een paar dagen of een paar weken. Maar laten we alles bij elkaar noemen: als een echtgenoot over het algemeen een normaal mens is, en hij besluit plotseling het gezin te verlaten, betekent dit niet alleen dat hij een 'moreel monster en een zeldzame schurk' is, maar ook dat dit echtpaar letterlijk geaccumuleerde ‘Augean-stallen’ van gezinsproblemen, een hele reeks daarvan. En simpelweg de mechanische terugkeer van de echtgenoot terug, op zichzelf genomen, zal ze niet oplossen of elimineren. Daarom, wanneer de auteur in overleg begint te werken met een andere huilende vrouw, die meldt dat haar man haar allereerst heeft verlaten, vraag ik het haar. : “Kent u de problemen waardoor uw man is vertrokken? - Wat heeft u precies al gedaan om ze te elimineren? - Hoe lang zal het duren voordat u niet alleen uw bereidheid verklaart om uw gedrag in de goede richting te veranderen, maar ook om Ik hoop dat de auteur overtuigend genoeg is om zijn lezers te laten zien dat we bij het terugbrengen van een ontsnapte echtgenoot heel voorzichtig moeten wandelen tussen de Scylla van een acuut verlangen om de echtgenoot snel naar huis terug te brengen, en tegelijkertijd De tijd verandert niets aan ons vrouwelijk en gezinsgedrag, en de Charybdis van het verlangen om alles zijn gang te laten gaan, wacht gewoon tot de man lijdt aan alledaagse ongemakken en materiële problemen, psychologisch kapot gaat en alleen terugkeert. Daarom is het standpunt van mijn auteur dit: het is niet nodig om je te haasten om je man terug te brengen die het huis heeft verlaten! Laat hem zelf terugkeren. Wat we echt moeten doen is het elimineren van de redenen die tot de crisis in dit gezin hebben geleid. Hoe sneller je ze elimineert, hoe sneller je de meesteres van de situatie wordt, je man teruggeeft en de mogelijkheid van zijn herhaalde ontrouw elimineert en het gezin in de toekomst verlaat. Nu, in dit vrij grote en complexe artikel, heeft de auteur uitgedrukt alles wat hij wilde. Wetende dat als uw man u verlaat, aan uw kant zijn liefde en jaloezie voor u en uw kinderen staan, ongemak door de vele alledaagse, materiële, financiële en morele problemen die onvermijdelijk ontstaan ​​voor mannen die geen tijd hebben gehad om zich een comfortabel leven voor te bereiden 'alternatief vliegveld' vooraf , en Lady Time, die een man helpt dit allemaal beter op zijn eigen huid te ervaren, en jou, als slimme vrouw, de tijd geeft om al die tekortkomingen in je gedrag weg te werken die je partner van zich af hebben geduwd. jij (als hij geen alcoholist is), heb je maar één ding nodig: handelen! Op welke van deze drie u zich tijdens een moeilijk familiemoment concentreert, is aan u de keuze. Het is mijn taak als psycholoog en schrijver alleen maar om u van veel noodzakelijke informatie te voorzien, om u de denkprocessen te laten zien die zich voordoen in het hoofd van een echtgenoot die het gezin en zijn minnares verlaat of al heeft verlaten, om te identificeren de ‘risicogroepen’ van mannen die vatbaar zijn voor ontrouw en echtscheiding. Meer specifieke aanbevelingen zijn te vinden in mijn boeken, zoals 'Als uw man vertrekt of bedriegt, en u wilt hem teruggeven aan de familie', 'Hoe u de kracht van uw huwelijk kunt beoordelen', 'Hoe u uw huwelijk kunt versterken', ' Familiebevingen”. Ik raad u ten zeerste aan om er vertrouwd mee te raken. Veel echtgenoten die hun gezin hebben verlaten, vertellen mij in vertrouwen: “Weet u, professor, aangezien mijn inkomen niet erg groot is en mijn vrouw het beheert, bleek de enige manier om tijdens een scheiding een woonruimte voor zichzelf klaar te maken... steekpenningen! Het was aan hen dat ik in het geheim een ​​alternatief familienest voorbereidde en mijn minnares ondersteunde. Het was om deze redenen dat ik steekpenningen moest aannemen, en helemaal niet omdat ik een slecht mens ben...” Zoals je zelf kunt zien: Corruptie is een uitstekende voedingsbodem voor de groei van minnaressen en parallelle gezinnen. “Links” inkomen is altijd de basis voor “linkse” relaties! Vanaf hier adviseer ik gerespecteerde vrouwen ten zeerste: “Doe er veel van Werk samen met uw echtgenoten over het feit dat het aannemen van steekpenningen niet goed is! Door dit te doen, redt u niet alleen uw man uit de gevangenis en uzelf van de concurrentie met minnaressen, maar helpt u het land ook de corruptie te verslaan.” Het uitbannen van corruptie is niet alleen een stap in de richting van het verbeteren van het leven in het land, maar ook in de richting van het vergroten van de kracht van elke familie erin! Dit is geen fictie van een auteur. Dit is echt):+7-902-990-5168, +7-913-520 -001, +7-926-633-5200.