Van de auteur: Als een kind merkt dat: “vandaag wilde ik alles zelf schrijven en schreef het, maar morgen is het alsof ik niet eens heb opgenomen een boek”, dan maakt het niet uit hoe onaangenaam het voor ouders is om dit te beseffen, maar zij zijn zelf de bronnen die tot dergelijke gevolgen leiden. Vervolgens zal ik je in meer detail vertellen wat de redenen zijn waarom een ​​kind niet meer wil leren. Ik wil graag een typische vraag aanhalen die ouders van basisschoolleerlingen vaak zorgen baart die mijn lessen niet hebben gevolgd en naar mij toe komen. de eerste keer klinkt het onderwerp van hun vragen ongeveer zo: “Ik kan het niet uitleggen Wat moet een kind leren?” VRAAG van A, (geslacht F): Hallo!! Ik kan een kind niet uitleggen dat hij moet studeren!! Mijn dochter is 8 jaar oud en studeert naar believen... vandaag wilde ik het allemaal zelf schrijven en schrijven, en morgen is het alsof ik het niet eens heb gedaan! pak een boek... in... de laatste tijd begin ik al te schreeuwen en mijn hand naar haar op te steken... Het is heel onaangenaam en het blijkt allemaal plotseling, ik ben zo zenuwachtig dat ik 's nachts niet slaap ... ANTWOORD van PSYCHOLOGIST Lyubov Sergejevna Belova: “Hallo, A.! Als een kind dat ervaart: “vandaag wilde ik het allemaal zelf opschrijven en opschrijven, maar morgen is het alsof ik het boek niet heb opgepakt, ' dan, hoe onaangenaam het voor ouders ook mag zijn om te beseffen, zijn zij zelf de bronnen die tot dergelijke gevolgen leiden. Vervolgens zal ik je in meer detail vertellen wat de redenen zijn dat een kind niet meer wil studeren het begint allemaal vóór school – omdat de ouders het kind niet voldoende hebben voorbereid op school. Oh, hoe vaak hebben ouders ideeën over de bereidheid om te leren die heel weinig te maken hebben met wat ons middelbare onderwijssysteem eigenlijk van het kind vraagt. Neem bijvoorbeeld de wijdverbreide mythe dat een garantie voor goede academische prestaties het vermogen is om gedrukte brieven bij kleuters te lezen en te schrijven. Helaas begrijpen slechts enkelen dat het verlangen en de wens om te leren belangrijker zijn dan kennis van letters. Vaak is de reden voor onvoldoende motivatie om te leren dat het kind in de kleuterleeftijd niet genoeg kreeg van spelactiviteiten. Hoe gebeurde dit? Het is heel simpel: voor de meeste moderne kinderen is het beeld hetzelfde: hij is bezig met tv, of met een tablet, of met een telefoon, of leert lezen en schrijven... hij heeft geen tijd voor spelletjes en speelgoed. Wanneer een kind al 8 jaar oud is en nog niet klaar is om met verlangen en enthousiasme te leren, is dit een reden om contact op te nemen met een kinderpsycholoog. Als een kind vastzit in de 'speelperiode', moeten de ouders hierover advies krijgen van een kinderpsycholoog - hiervoor zijn speciale methoden ontwikkeld; Er zijn verschillende redenen voor onvoldoende motivatie om te leren op 8-jarige leeftijd. De belangrijkste heb ik hierboven geschetst, maar elk geval moet worden gediagnosticeerd en precies onthuld hoe een of andere kluwen van problemen zich heeft ontwikkeld, wat leidt tot onvoldoende motivatie om te leren bij een leerling. . Uit mijn hoofd kan ik het volgende aanbevelen: + toon duidelijk liefde voor uw kind, prijs en bewonder zijn kleinste academische prestaties. Ik schreef één zin zonder vlekken of fouten - "slimme meid"! Prijs vaak en ter zake + laat de controle over het kind even los, laat hem voelen dat er veel minder voor hem gezorgd wordt dan voorheen + verwelkom vooral het initiatief van het kind, laat hem veranderen van een kleine helper in een gelijkwaardig lid van het gezin met zijn eigen huishoudelijke verantwoordelijkheden + laat het kind leren van zijn fouten, vertraag uw verlangen om hem te helpen als hij moeilijkheden heeft, laat uw hulp beperkt blijven tot de overtuiging dat hij het zal doen: “Kom op, denk zelf na, ik weet dat je dit probleem zelf kunt oplossen. Ik geloof in jou!" Wanneer de ontwikkeling normaal is, moet het kind tegen het einde van de eerste klas het huiswerk volledig zelfstandig maken. Alle andere opties geven aan dat de ouders iets verkeerd doen, of dat het kind een ontwikkelingsstoornis heeft. Onthoud: hoe kleiner het kind, hoe meer hij zorg nodig heeft, en integendeel, met de leeftijd laten we de controle over ons kind steeds meer los. Veel succes en!"