Onderdeel van cognitieve gedragstherapie is psycho-educatie. De therapeut vertelt de cliënt hoe de psyche werkt, waarom we bepaalde oefeningen doen, waarom huiswerk nodig is, enzovoort. Vandaag wil ik je vertellen wat het cognitieve model of het ABC-model is. In eenvoudige bewoordingen is dit een verklaring voor de vorming van onze emoties en gedrag. De grondleggers van CBT, Aaron Beck en Albert Ellis, suggereerden dat onze emoties niet worden veroorzaakt door de situatie zelf, maar door onze reactie daarop, onze gedachten en overtuigingen, het prisma waardoor we deze situatie waarnemen Gebeurtenis of trigger B - Overtuigingen / gedachten en attitudes (gedachten die optreden als reactie op een activerende gebeurtenis) C – Gevolgen / gevolgen (hoe een persoon zich voelt en zich gedraagt ​​wanneer hij deze gedachten en attitudes heeft). als reactie op een gebeurtenis, maar ook als reactie op de gedachten die we hadden tijdens deze gebeurtenis. Daarom hebben verschillende mensen verschillende emoties voor dezelfde gebeurtenissen, of kan zelfs één persoon op verschillende tijdstippen van de dag voor een zich herhalende gebeurtenis een andere emotie, terwijl gedachten We hebben het misschien niet echt opgemerkt. Deze structuur helpt me veel, omdat er soms angst opduikt en je ineens niet begrijpt waar en waarom. Dan begin ik me te herinneren wat er gedurende de dag is gebeurd dat mij zou kunnen triggeren? Ik wil eerlijk tegen je zijn en een situatie uit mijn leven delen, psychologen zijn ook mensen en worden ook geconfronteerd met angst. De laatste situatie die ik had was deze: in een taal les we We bespraken dat het leren van een nieuwe taal super moeilijk is, dat je het langzaam moet aanpakken, het kost tijd. Dus ik kwam thuis en besefte dat ik al een uur zenuwachtig was: ik zat te friemelen, ik wilde alles opeten de tijd dat ik het uitstelde. Ik begon te denken dat dit gebeurde. Ik realiseerde me dat ik tijdens de discussie altijd maar een paar minuten gedreven was: “Ik ga me binnenkort inschrijven, maar hoe ga ik in een andere taal studeren, het is gek hoeveel woorden ik moet kennen, Ik kan niets meer doen”, enzovoort. Bovendien vlogen deze gedachten binnen 5 seconden voorbij (hoe lang duurde het voordat je las wat er tussen haakjes staat?) Dat wil zeggen de volgorde: Gesprek over de moeilijkheid van het leren van een nieuwe taal -> gedachten “hoe moet ik handelen en studeren , Het gaat mij niet lukken” -> hallo , angst en uitstelgedrag Als ik deze gedachte opmerk, voel ik me beter. Waarom? Omdat ik dan mezelf kan kalmeren, angst kan verminderen of wegnemen (hoe om te gaan met bezwaren van klanten tijdens de verkoop, om de een of andere reden zo'n associatie). Ik kan berekenen hoeveel tijd ik heb, wat ik kan doen, misschien het plan aanpassen en op de een of andere manier mezelf ondersteunen of met iemand delen en steun krijgen. Het is waar dat het opmerken van dergelijke gedachten een vaardigheid is die zich in de loop van de tijd ontwikkelt. Soms is het niet mogelijk om te begrijpen wat verontrustend is - en dit is ook normaal, alles kost tijd, en angst zal nooit voor altijd verdwijnen, dus het is mijn taak als therapeut om te zorgen dat dit gebeurt; leer mijn cliënten om met deze angst om te gaan, om uw gedachten te ‘vangen’. Na 3-4 sessies, na de diagnose en het stellen van doelen voor de therapie, beginnen we een dagboek bij te houden van automatische gedachten, dat er ongeveer zo uitziet: en we leren ermee om te gaan, we bestuderen de redenen voor deze specifieke reactie, en niet een andere. Hoe adaptief is deze reactie voor het leven of onaangepast? Dat wil zeggen: helpt het in het leven of maakt het het leven moeilijker? Helpt therapie u op weg naar uw doelen? Heeft u ooit een dagboek bijgehouden van automatische gedachten??