Bij ons, bij vrouwen, leeft ons innerlijke “meisje” altijd, van heel jong tot heel oud. Dit meisje verdwijnt niet naarmate we ouder worden, we gaan alleen steeds verder van haar weg, alsof we haar verbergen of ons voor haar verstoppen achter een meerlagige ander: persoonlijkheid, vrouwelijkheid, volwassenheid, volwassenheid, verplichting, verantwoordelijkheden.. We wikkelen het meisje in de dikte van onze anderen. Ik, alsof ik haar wil zeggen: ik heb geen tijd voor je, wacht, dan kan ik later niet, op een dag. Of we worden boos op haar omdat ze zeurt of om aandacht vraagt , zeurend en wispelturig, vragend waar ze niet thuishoort en niet de tijd. We zijn boos op haar omdat ze om iets moois of grappigs, lekkers of grappigs, warm of teder, zorgzaam en volwassen behandelt vader behandelde haar in haar jeugd, zette hun houding haar hele leven voort en sprak met haar in hun taal. Denk je dat dit prettig is voor het meisje, ze vindt het leuk, het geeft haar een goed gevoel? Heel vaak blijft ons meisje door ons in de steek gelaten, net zoals toen haar ouders geen tijd voor haar hadden, toen ze moesten werken en elke dag voor haar moesten zorgen. leven, en complexe en volwassen problemen oplossen.. en ze wacht nog steeds.. maar ze wacht al op ons.. Het is nooit te laat om terug te keren naar het kind, hem te bellen of zelf naar haar toe te komen, te praten en haar vergeving te vragen de vele jaren van stilte, voor zo'n tijd van ontbrekende jaren van jou is er iets om over te praten. Onze meisjes willen, net als onze kinderen, hetzelfde! Om nodig te zijn, om opgemerkt te worden, om gezien en gesproken te worden, om soms iets voor ze te doen, om te knuffelen en te knuffelen, om ze te verwarmen, om te helpen in moeilijke tijden. Wat kun je je meisje vertellen? Ik hou van je, ik heb je nodig, ik herinner me van je, wat ik vandaag voor je kan doen, waar ik je heen moet brengen, wat ik je moet voeden, waar ik over moet praten, en het kind zal je alles zelf vertellen! Als je wist hoe en waar je 'kinderen' over willen praten, hoeveel ze praten tijdens consulten en welke warme, echte ontmoetingen ze zijn na 20, 30, 40, 50 jaar. Ze heeft heel weinig nodig, het belangrijkste is zelfs aandacht! Dan! Dan zul je niet die negativiteit verzamelen die in hysterie in je explodeert, dan zal je meisje niet op het meest ongemakkelijke moment zeuren en vragen om haar te zien terwijl ze zich op de zaak concentreert. Hij zal niet het podium betreden op een moment dat dat absoluut niet gepast is, op het werk, in het bedrijfsleven, in een ernstige situatie, in een conflict. Slechts in één geval zullen er geen psychosomatische processen plaatsvinden. Ons kind bemoeit zich echt met ons: als hij zich onnodig, onbelangrijk en onbemind voelt, als hij onze energie van goedkeuring, acceptatie, liefde en zorg mist, en dit is geen geld, dit is energie. Ons kind, intern en extern, moet altijd weten dat we aan hem denken, hij is belangrijk voor ons, en dan zal hij zijn eigen vakgebied hebben, en jij zult het jouwe hebben op volwassen leeftijd. Praat met haar, hoe oud je ook bent! zijn, omdat we haar soms in de hoek lieten waar haar moeder haar op vijfjarige leeftijd neerlegde, of ze verstopte zich onder het bed vanwege het schandaal van haar ouders, of ze werd alleen in de kamer achtergelaten toen de volwassenen haar vergaten, of op een andere ‘jouw’ plek. Zie haar gewoon, steek je hand naar haar uit en zeg haar: ik heb je echt nodig, ik wil dat je bij me bent, ik hou van je. Zonder jou vergat ik wat een glimlach en sprankelende ogen, vreugde, speelsheid, lachen, amusement, interesse, lichtheid en verwennerij zijn. Ik vergat hoe het is om in warme en zorgzame handen te zijn, in mijn armen te komen. Sluit gewoon je ogen, stel je je meisje voor op je schoot, in je armen, haar warmte, haar ogen, haar geur en versmelt met haar tot één geheel. Dit is mijn meisje en ze zal altijd bij haar zijn) Word de meest liefdevolle ouder voor je meisje, en mannen kunnen zomaar een liefhebbende vader van je jongen worden, voor altijd voor hem zorgen, dan maakt het niet uit wat en wanneer er in je leven is gebeurd... Je kunt altijd goedmaken wat je vader en mama had geen tijd of kon het niet doen, doe het zelf en ze zal zich een heel ander persoon voelen, zo leven wij met haar! Er is tijd voor werk en voor hooliganisme, verwennerij, vreugde en lachen! , domheid en eenvoud! Wil je je meisjes en jongens laten zien? Dit is een van de honderden verhalen over ontmoetingen, vijf jaar geleden geschreven...