Iemand die zichzelf niet accepteert zoals hij is, is vaak bang om zijn ware zelf te laten zien, en met name enkele van zijn karaktereigenschappen. Hij wijst deze eigenschappen zelf af en denkt dat anderen ze ook zullen afwijzen, en dus hem. Om dit te voorkomen, zet hij een masker op dat zijn tekortkomingen verbergt. Dan gebeurt het volgende. Onder het masker ontmoet hij mensen en communiceert hij. Alles lijkt in orde te zijn. Maar in werkelijkheid is dit niet alles. Ten eerste voelen mensen zich vals, en ten tweede besteedt hij een enorme hoeveelheid energie aan het onderhouden van dit masker. Vroeg of laat raakt zijn kracht op, ontstaat er stress, of gebeuren er onvoorziene omstandigheden en valt het masker van zijn gezicht. Mensen zien zijn echte gezicht en de relatie verslechtert of vervaagt. Dit gebeurt vooral vaak in liefdesrelaties. Om een ​​ander een plezier te doen, zet iemand een grote verscheidenheid aan maskers op. En het spel begint. Tussen zulke "prinsen" en "prinsessen". Maar de tijd verstrijkt en kastelen brokkelen af. Echte gezichten worden onthuld. Op dit moment vindt er een ernstig conflict of breuk plaats. Meestal worden maxi's automatisch gedragen. Dit is een manier om je aan te passen aan de wereld. Zoals ik in het begin al zei: iemand is bang dat hij niet geaccepteerd zal worden, dus zet hij maskers op. Aan de positieve kant past hij zich aan de wereld aan. Het nadeel is dat het veel moeite kost om de maskers te onderhouden; vroeg of laat zal het masker eraf vallen. Dienovereenkomstig moet een persoon, om maskers af te werpen, zichzelf accepteren, zijn aard accepteren. Stop met het evalueren van jezelf en sta jezelf toe te zijn wie je bent met al je inherente kwaliteiten. Dan zijn maskers niet langer nodig. Ze hebben geen zin meer. Een persoon accepteert zichzelf, hij is oprecht en toont zichzelf aan de wereld zoals hij is. De energie die in het onderhouden van de maskers is gestoken, gaat naar het verbeteren van jezelf en het werken aan je groei. Mensen zien een echte persoon en begrijpen daarom dat er geen “verrassingen” zullen zijn. Het is een paradox, maar ze staan ​​meer tegenover deze persoon, wat hij ook mag zijn, dan tegenover degene die het masker draagt. Als je jezelf accepteert, kun je ook anderen accepteren. Laat ze zijn wie ze zijn. Om geliefd te worden, om op verschillende manieren te verschijnen. Op dit moment zetten mensen hun maskers af en beginnen zich bij zonsopgang als een bloem te openen. Er is immers niets om bang voor te zijn, er zal geen straf of veroordeling zijn. Er is sprake van totale acceptatie. Het heeft geen zin meer om jezelf te verstoppen. Daarom moet je beginnen met jezelf te accepteren. Wanneer je jezelf volledig begint te accepteren, begin je immers ook anderen te accepteren. Op dit moment zal de wereld totaal anders worden! Helderder, gelukkiger en vriendelijker!