Van de auteur: Een artikel over het onbaatzuchtige pad op zoek naar jezelf dat ieder mens kiest in het leven. Helden worden niet geboren, helden worden gemaakt. Dit is het verhaal van de paden die ik heb beschreven, die beginnen met het ‘pad van de dwaas’ en tot op zekere hoogte een leven lang op zoek zijn naar jezelf. Wees eenvoudig van geest als een duif en wijs als een slang accepteert geen geschenken van vijanden. Hij gelooft in wonderen - en wonderen gebeuren. Hij is ervan overtuigd dat hij met zijn gedachten het leven kan transformeren – en dat het leven geleidelijk anders wordt. Boek van de Strijder van het Licht Ieder mens begint in zijn leven aan een onbaatzuchtige prestatie: een zoektocht naar zichzelf. Maar in sommige gevallen vindt hij zichzelf niet. Het kan zijn dat de deur voor jezelf al is dichtgeslagen en de sleutels zijn weggegooid, of dat je ergens halverwege de weg van regels en stereotypen bent kwijtgeraakt. Nu is het moeilijk te zeggen wat precies de wil om te leven verbreekt. Eén ding is duidelijk: het lijkt erop dat je op zoek moet naar een hoofdsleutel. Zo'n hoofdsleutel kan een goede leraar zijn, een psycholoog, een levenslange vriend die wijzer is. Aan de andere kant is de ander altijd geïnteresseerd: wat zit er achter de deur? Zit daar iets waardevols in? Wat is het waard om relaties voor op te bouwen, te leven en te vechten voor je leerling/vriend/cliënt/zoon, etc.? Het is mogelijk dat we, nadat we deze kamer hebben geopend, met passie rondkijken en dat er een leegte is door een gevoel van eigenwaarde? belang (Lees hierover meer in het artikel: “Psychologie van eigenbelang”). Dan is onze ‘gevangene’ een emotioneel lijk, of een persoon in een zaak. En je bent een domme zoeker naar afhankelijke relaties/avonturen of een opgebrande workaholic. Alleen degene die om hulp vraagt, moet echt geholpen worden. En zo niet? Hoe dan ook, met elke leeftijd worden deze deuren, stadia van opgroeien en zelfbeschikking steeds talrijker. En het wordt steeds moeilijker om de hoofdsleutels voor ze op te halen... Er was eens, achter deze deur, een klein schattig kind. Hulpeloos en naïef, dom en goedgelovig, hulpbehoevend en omringd door een wereld van sprookjesfiguren. Het kind had zijn eigen verlangens, spontaniteit, onvolwassenheid en een infantiel idee van zijn ‘grootse mogelijkheden’. Tot een bepaald moment was deze deur zonnig en regenbogen, bedekt met belachelijke tekeningen en foto's. Misschien stond het wijd open en werd op momenten van verveling een van de ouders vervangen door een teddybeer op de wieg. Veel kleuren, veel licht. Toen begon deze kamer zich te sluiten en zich “in zichzelf terug te trekken”, om zich af te schermen van de rest. Onhandig, scherp, bijtend, onbegrijpelijk, zonder enige prestatie. En daar woonde al een bewaker die duidelijk zijn positie, zijn plek in de zon, zijn lange haar verdedigde vóór 1 september. Misschien was hij al een rockster, presentator van een talkshow, de volgende Bill Gates - het maakt niet uit. Het belangrijkste is dat hij gewoon een man was die wist hoe hij moest dromen. Niemand heeft hem immers ooit iets betaald voor zijn droom. Hij wist dus niet hoeveel het waard was. Ik droomde zo mooi, natuurlijk en vrij. Misschien heeft hij iets gecreëerd, uitgevonden en herontdekt, geprobeerd. Maar nu kent hij de waarde van zijn droom. Hij leeft volgens een plan en een duidelijk schema. Wakker worden om 6.00 uur! Een kop koffie. Ochtendkoffie is zo verkwikkend! En er zijn nog veel rapporten in het verschiet. Maar een paar slokjes koffie en hij kan weer als een paard werken. Aanvankelijk wist hij niet hoeveel zijn droom waard was. Toen besefte ik dat het van onschatbare waarde is, maar om het te verdienen moet je er veel aan werken. Nu weet hij veel. Ik heb het licht op veel manieren gezien en ben op sommige plaatsen zelfs overrijp geworden. Je ruimte verdedigd of een plekje in de zon gekocht. Maar vraag hem: “Ben je gelukkig?” Vertel me eens: is een effectenmakelaar ooit blij als hij erachter komt dat de aandelen die hij zojuist heeft gekocht waardeloos zijn? Is een gereden paard ooit gelukkig? Hoogstwaarschijnlijk niet. Misschien begrijpt hij dit. Wat toen goed was voor de kleine dromer, is nu waardeloos geworden in de waardebepalende wereld. Achter ons liggen verschillende steden en veel appartementen, en een zeer groot aantal kamers. Maar vraag hem of hij zijn eigen ‘eigen kamer’ heeft, een plek waar hij zich bevond? Meer hierover in het artikel ‘Creëer en het geld komt vanzelf’.jezelf." En dit is hoe hij zijn leven leidt. Rustig, vredig, kalm. Maar op een dag, als er iets verandert in de kinderkamer, wordt hij plotseling heel waakzaam. Hij komt binnen, stilletjes, stilletjes glimlachend, trekt aan de gekrulde spie van zijn zoon en ziet zichzelf in hem. Nu droomt zijn zoon met zijn dromen. Dan zegt hij tegen hem: “Ik was ook zoals jij - ik wist hoe ik moest dromen! En toen leerde ik plannen maken. Maar ik heb mezelf nooit gevonden, ik ben mezelf niet geworden, omdat ik niet wist dat dromen verdedigd moesten worden. Elke keer weer vecht je voor je droom. Misschien kun je het doen. Je moet er gewoon in geloven en nooit opgeven, het niet uitstellen. Omdat een droom de schat aan toewijding is van de onschatbare zoektocht naar jezelf. Het is de enige van de weinige die het toekomstige potentieel en de menselijke waarde bepaalt. Dit is een kleine bijdrage van een stukje van je ziel, op voorwaarde dat je trouw bent gebleven aan jezelf. De bijdrage waarvoor je hier bent, en dit stukje van jezelf moet je met volledige toewijding aan de wereld geven!” En zo gaat het door van generatie op generatie. Elke persoon heeft zijn eigen weg naar zichzelf. We zullen niet verder ingaan op spirituele zoektochten; we zullen alleen de paden beschouwen waarlangs de vorming van persoonlijkheid plaatsvindt. Laten we dus naar het pad van de "Warrior of Light" gaan. Waarom hebben mensen überhaupt het verlangen om een ​​warme en gezellige kamer/gewoonteleven in te ruilen voor de ontberingen van het Krijgerspad? Niemand zal immers op de een of andere manier uit eigen vrije wil zijn huis verlaten. Het pad van een verliezer. Iemand die het leven van een plankton leidt (op het niveau van ‘schaamte’, ‘woede’, ‘wanhoop’, de onafhankelijkheid verdedigt en in codependente relaties met de buitenwereld vervalt) is ziek van zelfbedrog. van een verliezer. Zie hierover meer in mijn artikel: “Verzamelpunt. Niveaus van bewustzijn." Wat is de gedragsmodaliteit van een dwaas? Hij laat zich voortdurend voor de gek houden. Deze bestaat erin dat hij zichzelf gaat zoeken in anderen (iets of iemand). Omdat ik niets kan doen, heb ik niets bereikt, heeft mijn leven geen waarde, offer ik mezelf op ten behoeve van het idee/de samenleving van iemand anders, enzovoort. Zulke mensen vormen de ruggengraat van elk systeem, systeem of mystieke leer. Ze worden aangetrokken door de mogelijkheid om anderen te dienen, nuttig en nodig te zijn. Op deze manier wordt hun existentiële behoefte aan erkenning en respect bevredigd. Sommige mensen doorlopen deze fase snel, anderen blijven daar voor altijd en leren nooit de les. Meestal offeren verliezers zichzelf op voor anderen. Maar dit is een verspilde opoffering, omdat mensen rendement doorgaans belangrijker vinden dan kwaliteit. Ze waarderen de toewijding die voortkomt uit het unieke karakter van een persoon. Het zijn geen opofferingen die van grote waarde worden geacht, maar zelfvertrouwen, authenticiteit en originaliteit - dit zijn de meest waardevolle artefacten. Mensen - krijgers - zijn mensen met het niveau van 'trots', 'moed'. en “bereidheid”. Wat is de gedragsmodaliteit van een ‘krijger’? De reden waarom ze het oorlogspad opgingen is heel simpel: het is non-conformisme, de romantiek van stadszielen, de zoektocht naar zichzelf buiten het systeem of een ontsnapping aan verveling/routine/alledaagsheid. Voor zulke mensen wordt het Pad van de Krijger een favoriete/liefdesactiviteit waaraan ze hun hele leven spoorloos moeten wijden. Het is mogelijk om je eigen systeem te bedenken, je eigen vijanden. Maar in het centrum van de persoonlijkheid bevindt zich nog steeds geen zelf: iemands waarden, principes en interesses. In het centrum van het waardesysteem zal weerstand staan, een oriëntatie op het zoeken naar de vijand/obstakels/excuses waarom dingen niet zijn gelukt, enz. Een persoon kan tegen zijn vrienden over dit systeem opscheppen. Je kunt je laten meeslepen door de zoektocht en ontdekkingen van de vijand en je zo laten meeslepen dat de vijand serieus verschijnt. Maar de wereld is eerlijk, iedereen die behoefte heeft aan wat hem aantrekt. Zie hierover meer in het artikel: "Vredesprocessen. Een gevoel van rechtvaardigheid." Als je een vijand nodig hebt voor zelfbevestiging, alsjeblieft. Dan begint de wapenwedloop. Sommige oorlogen gaan verder, hoger in het waardesysteem. Anderen blijven en blijven voor altijd op dit pad hangen. Hun levensmotto: “Vecht en zoek, vind (de vijand) en geef niet op! En zoek dan een nieuwe vijand!” Het pad van de liefde De derde groep – degenen die het hebben bereikt – is de kleinste. Dit is een groep uit de niveaus ‘acceptatie’, ‘intelligentie’ en ‘liefde’. Wat zijn ze»….