Als blijkt dat de groep tegen je is... Het is een lastige situatie, omdat je weinig kans hebt om door deze groep als goed te worden ervaren, hoe je je ook gedraagt. Behalve misschien één kans dat de groep je verlaat: je overgeven, ermee instemmen, gehoorzamen. Soms kalmeert de groep, nadat ze op zichzelf heeft aangedrongen, en komt er vrede. (Dit gebeurt meestal als de relatie goed was. Als de relatie eerder gespannen was, zal de groep hoogstwaarschijnlijk niet kalmeren.) Wat als je jezelf niet laat onderdrukken, als je er nog steeds tegen bent? Als u in een dergelijke situatie bent geweest, hoeft u dit niet uit te leggen. Als je dat nog niet hebt gedaan, heb je waarschijnlijk iemand anders in die situatie gezien. Iemand die zich in een conflictsituatie ‘één tegen allen’ bevindt, blijkt als een vlieg die gevangen zit in een web. Hoe meer hij probeert te handelen (en energieke mensen bevinden zich vaak in deze positie), hoe verwarder hij raakt. Als iemand iets beweert of bewijst, wordt hij als agressief beschouwd. Als je ontmoetingen met de groep begint te vermijden, concluderen mensen dat je ze negeert en dat je niet bij de groep wilt zijn. (Hoewel een van de vijandige acties van het collectief juist het negeren van deze persoon kan zijn.) Als een persoon bij iemand klaagt en zich buiten de groep begeeft, is hij een sluiper, een informant voor de groep. Enzovoort. Groepsleden gebruiken, zonder erover na te denken, de zondebok om hun zelfrespect te vergroten. Als hij slecht is, zijn ze allemaal goed! Als hij zwak is, dan zijn zij sterk! Hij kan ze niet verslaan. Dit is een primitief proces, maar dat betekent niet dat het zwak is. Vice versa. Ook al heeft een deel van de meerderheid twijfels, sommigen willen zichzelf niet als een vijand van hun gemeenschappelijke opoffering beschouwen. Privé kunnen sommige van deze mensen vrij goed met het slachtoffer communiceren. De splitsing tussen persoon en groep is zeer traumatisch voor het individu en wordt een bron van stress voor de groep. Als degene met wie de groep vecht zich niet overgeeft, begint de groep in de volgende fase openlijk te overleven of hem weg te jagen. Nadat deze eruit is geperst, kan de groep tot een staat van gelukzalige symbiose en unanimiteit komen. En neem er een pauze van. Of misschien wordt er een nieuwe dissident in gevonden, ontstaat er een nieuwe splitsing en begint alles opnieuw. Meestal hebben mensen, nadat ze hierover gesproken hebben, de vraag: is het de moeite waard om bezwaar te maken tegen de groep? Is het de moeite waard om alleen tegen iedereen op te treden? Allereerst geldt wat hier beschreven wordt voor ongezonde groepen. In een gezonde groep kunnen meningsverschillen geaccepteerd en besproken worden. Misschien is deze discussie een leerervaring voor de groep. Maar het kan blijken dat de groep vijandig op uw bezwaar heeft gereageerd. Dit is op zichzelf al een signaal. En hier denk je al: hoe belangrijk is de vraag voor jou? (Als je misschien bij je standpunt blijft - zoals ze zeggen: 'jezelf dierbaarder.') En iemand leest het en zegt: ik heb niets gedaan, ik heb niemand tegengesproken, maar ze begonnen te vervolgen mij. – En dit gebeurt helaas. In dit geval is het, indien mogelijk, beter om de plaats waar u op deze manier wordt behandeld te verlaten. Als je daar blijft, raak je waarschijnlijk steeds meer getraumatiseerd. Dit verbetert vaak de situatie voor iemand die van werkplek of woonplaats is veranderd. Als u zich meer dan eens in dergelijke situaties bevindt, raad ik u aan een psycholoog te raadplegen. Ik ben het niet eens met degenen die zeggen dat de persoon die het slachtoffer is van pesterijen “de schuld aan zichzelf” heeft. Dit is geen fout, maar toch gebeurt er iets in de communicatie zonder dat de persoon weet dat hij keer op keer tot zondebok wordt gemaakt. Je kunt hiermee aan de slag met de hulp van een psycholoog, probeer je reacties en je communicatiestijl te veranderen.