Situatie: "Zhanna Vladimirovna, vind je mijn sieraden leuk?" - voor mij staat een meisje, lang, mager, met rood krullend haar, met glitterschaduwen onder haar ogen, in een oversized T-shirt met een anime-ontwerp, met heldere kralen op het T-shirt, in wijde spijkerbroeken, met lange armen en benen. Zeer. Geen meisje meer, maar nog geen meisje. Tiener. 'Zhanna Vladimirovna, ik raad je af om naar deze school te gaan (ze vertelt me ​​​​het schoolnummer),' vervolgt ze haar verhaal. “Abnormale kinderen studeren daar. Ze duwden mij in een hoek en schopten mij. Mijn hoofd werd gevoelloos. Ik begrijp niet waarom dit nodig is? Ik begrijp ze helemaal niet. Ik wil niet naar school.’ Het meisje stort zich in zichzelf. Hij denkt aan iets. En opnieuw vervolgt hij: “En in onze klas zit een meisje dat een piercing heeft laten zetten. Ze was bang dat haar ouders haar zouden straffen. En zij (de ouders) merkten het niet eens. Voorstellen. En ze verstopte zich en maakte zich zorgen.’ "En ik heb vrienden, kijk, ik heb ze getekend." Het meisje liet me haar tekeningen zien. Ze tekent prachtig. En ons gesprek ging verder. "Hoe kan ik een tiener helpen relaties op te bouwen met leeftijdsgenoten als sommige kinderen zich wreed en oneerlijk tegenover hem gedragen, omdat hij er niet uitziet als alle anderen en geen vertrouwen in zichzelf heeft?" voor fysiologie, en voor mentaliteit, en voor gevoelens. Het kind verandert (denk aan het sprookje over het 'lelijke eendje'). De gevormde houding ten opzichte van zichzelf stort in, het lichaam verandert en er vinden processen plaats die buiten de controle van het kind liggen. Geheel onverwacht wordt de houding van leeftijdsgenoten ten opzichte van zichzelf belangrijk: "Wat en hoe ze over mij zeggen." Peers vormen hun eigen speciale beeld van normen van schoonheid en erkenning. Hoe moeilijk is het voor een tiener om in de paradigma's van zijn leeftijdsgenoten te passen. Het is belangrijk om er rekening mee te houden dat tieners voortdurend de normen van schoonheid en erkenning veranderen. Daarnaast is er een groot verlangen om onafhankelijk en autonoom te zijn. Bepaal zelf hoe u uw tijd invult, wat u gaat doen, wanneer en wat u wilt ontbijten, lunchen en dineren, wat u aantrekt, hoe u uw huis inricht, etc. Tijdens deze periode is ondersteuning belangrijk voor de tiener. Er is nog geen sprake van interne zelfredzaamheid, die is nog in de kinderschoenen. Daarom zoekt hij steun van buitenaf. De mensen die het begrijpen en steun geven, worden steun. Tijdens deze periode is het erg belangrijk dat de ouder met het kind meegroeit. Erken zijn natuurlijke en evolutionaire verlangen om autonomie te verwerven in die zaken die overeenkomen met zijn volwassenheid. De ouder die het kind onder controle blijft houden en beslissingen voor het kind blijft nemen, komt met hem in conflict. Het conflict creëert een sfeer van dwang, emotionele en fysieke druk op het kind. De tiener voelt zich onbegrepen en niet herkend. Hij vormt een mening over zichzelf: “Ik ben slecht. Er is iets mis met mij.” En we herinneren ons dat de Tiener nog geen interne steun heeft gevonden, hij zoekt steun van buitenaf. Daarom zal de tiener steun zoeken bij degenen die ook in een conflictomgeving leven en zich ook slecht voelen. Dergelijke tieners verenigen zich en vinden steun bij elkaar en voelen de kracht om de ‘Jij bent slecht’-mening over hen te weerstaan. Ik weersta mijn interne perceptie van mezelf als “Ik ben slecht”, zulke tieners gedragen zich wreed tegenover anderen. In deze vereniging van gelijkgestemde mensen, die nog niet volwassen zijn in de volledige perceptie van zichzelf, zijn ze erg bang voor een negatieve reactie. en veroordeling binnen hun groep, dus streven ze ernaar zich aan te passen aan de algemene stemming van de groep. Zulke tienerkinderen kunnen wreed zijn omdat ze de energie van liefde in zichzelf onderdrukken en geloven dat ze slecht zijn. De ouder die opgroeit met het tienerkind is open en begrijpt zijn eigen gevoelens en die van het kind, zal deze kunnen accepteren. het verlangen van het kind om onafhankelijk te zijn, de twijfels van het kind aan zichzelf te accepteren, de toestand van het kind te begrijpen, een sfeer van vriendelijkheid en begrip te creëren. Zo'n kind, dat steun krijgt van Native Hands, vormt een houding ten opzichte van zichzelf in het paradigma 'Ik ben een goede Persoon.” Zo'n kind onderhoudt gemakkelijk relaties met leeftijdsgenoten en kan weerstand bieden aan de wreedheid van leeftijdsgenoten die hem in de weg staan.