Van de auteur: Elke vierde volwassen burger van Rusland zit op een kredietnaald... Echt, weinig mensen weten dat het kwaad als zodanig geen eigen eigen bestaan, maar altijd alleen maar goede afleiding. Dus het licht, terwijl het zich van de bron verwijdert, creëert eerst dag, dan schemering en dan pikkedonker. Er zijn heiligen, er zijn gewone mensen wier heiligheid gehalveerd is, en er zijn schurken in wie bijna niets heiligs meer over is. De hel is niets meer dan een zwarte, kromme en onstabiele weerspiegeling van de hemel in de afgrond. Laat de hoop varen, iedereen die hier binnenkomt... Hier zijn ze - de ondraaglijk sprankelende poorten van de financiële onderwereld. 90 el verhoogd. Ze sperden hun huiveringwekkende kaken wijd open. Versierd met edelstenen, mooie afbeeldingen en demonische geschriften. En op die foto's staan ​​vrolijke meisjes en rijke herenhuizen. En in die brieven liegen ze lief en ach, ze zeggen: leen nu meteen geld van ons en leef een belangrijk en gelukkig leven als een boyar. En je hoeft het niet meteen terug te geven, maar pas na vijf jaar. Wanneer komt er weer een keer, misschien duurt het witte licht niet zo lang! En de percentages zijn klein, klein, minder. En als je vertraging hebt, maakt het niet uit! Laten we op de situatie ingaan - we zullen herstructureren. Alleen helemaal bovenaan staat een klein, half gewist briefje: "*Laat de hoop varen, allemaal..." Maar degenen die in grote aantallen naar de poort stromen, zien het niet. Het. Maar ze horen niet het alarmerende geritsel van vliegende engelen en het tevreden gelach van demonen. Ze voelen niet hoe de krediethel hun ziel druppel voor druppel uitzuigt. De voorzienigheid van Satan Menselijke zielen worden aangetrokken door het hemelse licht. Net als de sterren aan de hemel hongeren ze naar geluk. En de duivel is daar. Hij spreidde zijn sluwe netten uit als een draaikolk van krediet onder zijn voeten. En in die poel worden de sterren weerspiegeld. Het lijkt heel dichtbij. Zet een stap, pak een handvol van de glinsterende deining, en hier is het - geluk. Pas toen bevond je je, als kippen, in een geplukte kip. Omdat er geen bodem is voor de financiële afgrond. Want het is hersenschim om dingen en genoegens op krediet te bezitten. Het brengt geen ware vreugde, maar geeft kracht en ziel in slavernij aan de vijand van het menselijk ras en zijn meelopers – geldschieters en geldwisselaars. Dus – lening na lening, ziel voor ziel, schakel voor schakel – de leidende keten van het koninkrijk van de hel is gesmeed. Op basis van afgunst, hebzucht en menselijke arrogantie, op stapels leningscontracten, rijpt een sterke, ondergrondse stad: Zwart Jeruzalem. En in het midden ervan, in het diepste gat, regeert Mammon de Koning op de troon, terwijl hij zijn persoonlijke brandmerk in de zielen van de schuldenaren verbrandt. Met het dierenmerk van al-jabra Om te voorkomen dat iemand ontsnapt, zich losmaakt uit de vergetelheid van de financiële onderwereld, wordt hij eerst gebrandmerkt, net zoals elke nieuwe veroordeelde wordt gebrandmerkt voordat hij naar de verwoeste mijnen wordt gestuurd. Het demonische nummer van de leningsovereenkomst wordt in de ziel gebrand. Door de duistere tovenarij van Al-Jabra leggen ze een dierengetal op: een rentetarief. En de patiënt leeft niet meer. Vanaf dat moment zat hij gevangen in een verborgen, dode wereld. Alles wat hij door hard werken en intelligentie verdient, vloeit door het stigma van interesse voor het onkruid van Mammon. Alle dromen, goede ambities en kracht gaan daarheen. En de ziel zou graag gereinigd willen worden, gevoed willen worden met de rede, om goedheid en licht te brengen aan hen dichtbij en ver weg, maar ze heeft geen wil. Want er is geen echt leven in een kredietgevangenis. Er zit geen smaak in voedsel, geen geest in wierook, geen geluid en betekenis in muziek en spraak. Totdat alle deadlines zijn gekozen, totdat de schuld niet honderdvoudig is afgelost, zitten de veroordeelden te mopperen over het verdriet – opgeblazen, ruzie makend, denkend alsof ze nog leven. En zodat de kudde zich vermenigvuldigt, zich niet verspreidt en in onwetendheid blijft, worden er speciale herders over geplaatst. Herders van de onvergevingsgezinden: het hele leger van Lucifer is een meisje met een mooi gezicht en een zwart hart. Ze zitten bescheiden in de hoeken van winkels met dure, mooie spullen. Zodra ze in hun ogen zien dat iemand een sterk verlangen heeft, maar niets heeft om mee te betalen, gieten ze onmiddellijk zoet vergif in de oren over kredietverstrekkers - deze locumen van Mammon worden gevonden in witte stenen kamers. Als herders vanaf een heuvel kijken ze op magische schermen naar de kuddes van hun debiteuren. Ja, de dames tellen. Verzamelaars zijn honden die de kudde niet laten verspreiden. Ze blaffen en bijten soms zelfs om ze voor de gek te houden. Het bittere geschenk van een engel. En in de financiële onderwereld kan dat!!!