Vandaag zullen we kijken hoe neurose zich ontwikkelt. Laten we beginnen vanaf de geboorte. Bij de geboorte heeft het kind al bepaalde kenmerken die in de toekomst kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van neurose. Als je jonge kinderen hebt geobserveerd, vooral als het broers en zussen zijn, heb je misschien gemerkt dat ze vanaf de geboorte al een bepaald karakter hebben. Sommige kinderen zijn levendiger en agressiever, andere zijn passiever. Sommigen zijn kalm, terwijl anderen juist heel gevoelig en kwetsbaar zijn. Sommige mensen willen zoveel mogelijk contact maken, anderen blijven uit elkaar. Bij de geboorte heeft iedereen een soort basis, die geactiveerd kan worden bij interactie met de omgeving, of zich nooit zal manifesteren. Welnu, dan zijn er omgevingsfactoren, en die bepalen voor het grootste deel of iemand een neurose zal ontwikkelen of niet. Een kind leert van zijn ouders hoe hij de wereld moet waarnemen. Dit kan goed worden geïllustreerd aan de hand van het voorbeeld van de houding ten opzichte van de dood. In Rusland is dit een tragische gebeurtenis, die gepaard gaat met een zee van tranen. Op Bali is het een vrolijk festival waar iedereen danst en plezier heeft. Onze omgeving tijdens onze kindertijd bepaalt hoe we de wereld zullen zien. Als we de eerste en de tweede factor combineren, kunnen we merken dat kinderen van angstige ouders vaak ook angstig zijn. Zowel genetica als de overdracht van een wereldbeeld van mama en papa spelen hier. Naast hoe iemand naar de wereld leert kijken, ontwikkelt hij ook superbelangrijke behoeften. Dit is duidelijk te zien in het voorbeeld van kinderen uit een weeshuis. Voor zo'n kind zal de behoefte van het gezin buitengewoon groot zijn. Een ander voorbeeld van zulke behoeften zien we wanneer iemands vader het gezin verlaat. Als dit een vrouw is, zal het hoogstwaarschijnlijk uiterst waardevol voor haar zijn om het huwelijk te redden en haar man naast zich te houden, en als dit een man is, dan zal hij dienovereenkomstig een uiterst waardevolle behoefte hebben om een ​​goede man te zijn. echtgenoot. Als ouders voorwaardelijk liefde gaven, zal het bewijs van de waarde ervan belangrijk zijn voor een persoon. Het zal uiterst belangrijk zijn om uw intelligentie, superioriteit, prestige, rijkdom, enz. te bewijzen. Zo iemand zal hardwerkend zijn en streven naar prestatie. Maar hoe zijn overgewaardeerde behoeften gerelateerd aan neurose? Alles is heel eenvoudig! Neurose begint wanneer al te grote behoeften niet kunnen worden bevredigd en iemand geen manier heeft om frustratie te absorberen. Laten we een uitvoerder nemen. Hij heeft een superbelangrijke behoefte aan liefde en betekenisvol zijn. De manier om hieraan te voldoen is carrièrisme, eindeloze prestaties, ontwikkeling. Zolang hij door zijn werk kan bewijzen dat hij geliefd en gerespecteerd kan worden, komt alles goed. Maar als er iets misgaat in deze structuur, zal er een neurose ontstaan. Het falen kan zich voordoen in iets dat hij niet zal kunnen bewijzen. Op het werk is het bijvoorbeeld niet mogelijk om iets te bereiken, het is niet mogelijk om een ​​bedrijf te ontwikkelen, ze krijgen geen promotie, enz. De tweede optie voor falen is wanneer hij slaagt, maar tegelijkertijd is hij dat nog steeds niet. liefde en respect gegeven. Op het werk kan hij belachelijk worden gemaakt, veroordeeld, met minachting behandeld, en dan ontploft de persoon. Ofwel lukt het niet in zijn persoonlijke leven en wordt hij afgewezen. U kunt uw partner niet dicht bij u houden met behulp van status, geld of positie. Het enkele feit dat een behoefte niet wordt bevredigd, is niet voldoende. Vervolgens komt de afschrijvingsmethode. En hier keren we terug naar wat onze ouders ons hebben geleerd: perceptie. Als een persoon zijn mislukkingen kan absorberen, zal hij zeker onaangenaam zijn, maar hij zal de situatie aankunnen en niet in een neurose vervallen. Dus wat kan een presteerder verkeerd doen? Hij kan zijn mislukking opvatten als een tragedie die hem volledig kenmerkt. “Ik ben een mislukkeling, ik zal nooit meer slagen.” Bij de tweede optie denkt iemand misschien: "Ik zal hem bewijzen dat er van mij gehouden kan worden", en dan zal hij proberen te behagen en geen enkel resultaat behalen. Na verloop van tijd zal zijn zenuwstelsel uitgeput raken en zal hij in asthenie vervallen. Hoe kon hij dit absorberen? Neemt mislukkingen niet zo serieus. Het is niet gelukt, ik kan het opnieuw proberen, anders in de eerste versie. En in het tweede geval: probeer communicatie binnen het team tot stand te brengen en als dat niet werkt,.