Jung en Adler suggereerden dat de concepten van zelfverzoening als onderling uitwisselbaar konden worden beschouwd. Waar Jungs concept van heelheid-dualiteit niet kan worden bereikt zonder individuatie, en Adlers concept van superioriteit-inferioriteit niet kan worden bereikt zonder een gezonde levensstijl, wordt individualisatie door Jung beschouwd als een proces van zelfrealisatie met betrekking tot de betekenis en het doel van het leven door een persoon worden bereikt. Wanneer hij erin slaagt te weten hoe hij is op basis van eerdere ervaringen, en hij besluit eerlijk te zijn tegenover de wereld door zichzelf te blijven, wordt deze integratie het resultaat van individuatie zelf genoemd en is beslist niet gemakkelijk en pijnlijk. Om dit individuatieproces te vergemakkelijken, is moed nodig om een ​​deel van zichzelf te ontdekken dat verwaarloosd of afgewezen is. Daarom is de eerste stap die we kunnen zetten het herkennen van onze schaduw. Onze Schaduw streeft er feitelijk naar om liefde te ontvangen, wat er ook gebeurt, en dit kan zowel ons als de levens van anderen schaden. De hoop is dat we, door onze duistere kant op deze manier te herkennen, deze beter kunnen beheersen, zodat de verspreiding ervan niet explodeert en tot spijt leidt. Het verlangen naar perfectie is een uitstekende verklaring van Adlers concept van de aard van de menselijke psyche. Daarom moeten we, naast het accepteren van de minderwaardigheid die we hebben, uitmuntendheid kunnen bereiken, en is er ook een gezonde levensstijl nodig om deze toestand te kunnen behouden. Een van de ideeën achter deze gezonde levensstijl is sociaal nuttig zijn of een goede relatie hebben met de mensen om ons heen. Als sociale wezens leiden we een dynamisch leven en hebben we andere mensen nodig. Dit concept zal niet veranderen, zelfs niet als we de voltooiing bereiken. Daarom moet de fictie of verbeelding die we creëren realistisch en gezond blijven voor zowel onszelf als anderen. Zelfacceptatie van het verleden of ook van onze tekortkomingen kost tijd. Als eerste instinctieve reactie kiezen mensen er vaak voor om door te leven alsof het probleem nooit heeft plaatsgevonden. Wanneer we in de toekomst een ervaring ervaren die vergelijkbaar is met deze herinnering, kunnen we vaak opgelost raken in dezelfde negatieve emoties die we in het verleden hadden. In feite is het nooit te laat om de schaduw of donkere kant in ons te gaan herkennen. We zullen altijd tekortkomingen hebben, of een duister verleden, of een slecht karakter, maar dit alles in de schaduw duwen zal niet verdwijnen. Het ligt in onze macht om te praten, te leren, ons te verzoenen en te accepteren wat we zo ijverig in onze schaduw onderdrukken. We onderdrukken waar we bang voor zijn, wat niet weggaat.