Elke ouder wil dat zijn kind onafhankelijk en verantwoordelijk is, in staat om beslissingen te nemen en verantwoordelijk te zijn voor de resultaten van zijn daden. Het is fijn om te zien dat uw kind zijn eigen beslissing kan nemen, een keuze kan maken en zijn standpunt kan verdedigen. Het is heel belangrijk op te merken dat onafhankelijke keuze ook het vermogen betekent om verantwoordelijkheid te nemen voor je beslissing en daarom is het aanleren van onafhankelijkheid erg belangrijk. Dus wat is onafhankelijkheid? Een onafhankelijk kind streeft en weet op eigen initiatief te handelen, en, niet minder belangrijk, merkt de noodzaak op van zijn deelname aan bepaalde zaken; weet hoe hij de gebruikelijke taken moet uitvoeren zonder hulp of toezicht van een volwassene te zoeken; weet bewust te handelen in een situatie van gegeven eisen en bedrijfsomstandigheden; hij kan bewust handelen in nieuwe omstandigheden, dat wil zeggen een doel stellen, rekening houden met de omstandigheden, basisplanning uitvoeren, resultaten behalen; is in staat om elementaire zelfcontrole en zelfbeoordeling van prestatieresultaten uit te voeren; heeft de wens en het vermogen om bekende actiemethoden over te brengen naar nieuwe omstandigheden. Om de onafhankelijkheid van een kind te cultiveren, moet je geleidelijk handelen en vroeg genoeg beginnen. Dit is een lang en nauwgezet werk. De eerste aspiraties voor onafhankelijkheid kunnen al na 1-2 jaar worden opgemerkt. Maar het manifesteert zich vooral sterk en levendig op driejarige leeftijd. De slogan van deze tijd is: “Ik ben mezelf!” In de ontwikkelingspsychologie bestaat er zoiets als de ‘driejarige crisis’. Op deze leeftijd streeft het kind ernaar alles alleen te doen, hij ontwikkelt trots op zijn eigen daden. Het is erg belangrijk om dit moment niet te missen en het kind te ondersteunen in onafhankelijke manifestaties. Moedig uw kind aan om onafhankelijk te zijn, maar blijf een waarnemer. Geef uw kind de kans om een ​​fout te maken, want door fouten te maken en zich te vergissen leren onze kinderen een uitweg uit moeilijke situaties zoeken en hun eerste onafhankelijke beslissingen nemen. Wees trots op de woorden 'Ik ben mezelf', maar weiger tegelijkertijd geen hulp aan het kind als hij erom vraagt. Kenmerken van de adolescentie zijn bevrijding van ouderlijke zorg, de ontwikkeling van een persoonlijk waardensysteem en de vorming van levensdoelen. Met de juiste opvoeding en ontwikkeling wordt tegen het einde van de adolescentie eindelijk de onafhankelijkheid van het kind gevormd. De tiener realiseert zich al dat onafhankelijkheid geen toegeeflijkheid is en niet slechts actie zonder hulp van buitenaf. Onafhankelijkheid is een zinvolle, sociaal aanvaardbare handeling, die wordt geleid door de normen en wetten die in de samenleving worden geaccepteerd. Hoe kun je de onafhankelijkheid van een kind vergroten? Allereerst: doe niet voor uw kind wat hij zelf kan doen. Eerst moet u het kind helpen met moeilijke taken voor hem, hem eraan herinneren, hem ondersteunen, ze samen doen, en hem dan geleidelijk loslaten, hem de kans geven om zelfstandig te handelen.2. Als het moeilijk is voor een kind en hij bereid is uw hulp te accepteren, zorg er dan voor dat u hem helpt. Neem tegelijkertijd alleen op u wat hij niet alleen kan doen, laat de rest aan hem over en draag ze, naarmate het kind nieuwe handelingen onder de knie krijgt, geleidelijk aan hem over. 3. Het is nuttig om de regel te onthouden: “Van fouten leer je.” Je mag geen rietjes ergens neerleggen waar het kind zou kunnen vallen. Het is belangrijk om hem de kans te geven de onaangename gevolgen van zijn handelen of nalaten onder ogen te zien. Dit is de enige manier waarop hij zal opgroeien en zal leren niet alleen onafhankelijk te zijn, maar ook verantwoordelijk, wat ook erg belangrijk is. 4. Ontlast uzelf geleidelijk maar gestaag van de zorg en verantwoordelijkheid voor de persoonlijke zaken van het kind en draag deze aan hem over. Een persoon – ongeacht of het een kind of een volwassene is – kan manieren vinden om zijn probleem zelf op te lossen als hij psychologische steun voelt en krijgt. Bedenk dat wat een kind ook doet, hij onze erkenning nodig heeft. Vergeet niet uw kind te prijzen en samen met hem te genieten van zijn prestaties. Veel succes met het opvoeden van uw kinderen!