Vaak stel je jezelf de vraag: 'Is dit geschikt voor mij? “En als je deze vraag probeert te beantwoorden, met welke criteria dan? Heel vaak beschouwen mensen het comfortniveau als het criterium voor wat geschikt is. En helaas ondersteunt de populaire psychologie dit stereotype: “Als het comfortabel is, betekent het het is geschikt.” Voor het kiezen van een jurk is het een behoorlijk correcte gedachte. Maar als we het hebben over de keuze van beslissingen, partners en taken, dan ben ik het daar niet mee eens. Laten we proberen jezelf een andere vraag te stellen: “Hoe dichtbij dit is mijn beslissing / deze persoon / op deze plek, enz. Is het pad van mijn ontwikkeling mogelijk? Hier kun je echter nog een vraag tegenkomen: wat is ontwikkeling voor jou? vaardigheden, kennis, gevoelens, betekenissen. Het pad van comfort valt zelden samen met het pad van ontwikkeling. Om precies te zijn, waarschijnlijk nooit. En dan ben je geïnteresseerd in iemands leven op sociale netwerken en vraag je jezelf af: hoe heeft hij dit bereikt? leeft hij zo? Mensen die zich succesvol of goed voelen, hebben niet één keer iets gekozen op basis van comfortcriteria. Maar je moet niet denken dat het pad van ontwikkeling er een is van voortdurend lijden. Dit pad is een weg van onderzoek naar hoe ik en deze wereld werken, en dit zijn pogingen om mezelf nuttiger en vriendelijker in het leven te maken. En lijden is vaak klagen over de wereld, er zit geen ontwikkeling in mezelf en zeg dat de wereld oneerlijk jegens mij is, of dat ik iets moet krijgen omdat ik goed ben en heb geleden, dan ontwaakt op dat moment de subpersoon ‘Saboteur’ van binnen. Deze Saboteur is zeer sluw en weet de verantwoordelijkheid voor het maken van keuzes te ontlopen. Hij leert je uit zelfmedelijden te veel eten of drinken. Je bent tenslotte een arm ding en je verdient het! Ze hebben zoveel geleden, gewerkt, bezorgd, dat ze nu hun hart kunnen ophalen. Hij saboteert de voorstellen die naar je toekomen omdat het “ongemakkelijk” is, het zal niet gemakkelijk zijn en hij zal ergens verantwoordelijk voor moeten zijn. Het is beter om alles te laten zoals het is. Dit arme ding zal altijd kiezen voor wat comfortabel is, wat minder inspanning vergt en zogenaamd geluk belooft. En nog beter: magisch en snel. Maar onthoud het belangrijkste: deze figuur binnenin zal je nooit toestaan ​​​​om je te ontwikkelen. Zal je nooit vrijheid laten voelen. Omdat vrijheid vrijheid van keuze is en vertrouwen op uw beslissingen. Dit gebeurt op een eenvoudige manier: ik heb geen medelijden meer met mezelf. Ik beantwoord eerlijk de vraag: wat kan ik NU en ZELF doen, en wat kan ik zeker niet doen Zo maak je een keuze: Fit is niet hetzelfde als comfortabel. Passend staat gelijk aan ontwikkeling. Van één bord eten is voor twee personen onhandig, maar met de juiste persoon kan het wel. En met deze actie zullen beiden het beste in zichzelf ontwikkelen, of falen. Maar dan zal het duidelijk zijn dat het niet mogelijk is om hier te ontwikkelen. Ontwikkeling is het pad van het begrijpen van jezelf en de wereld naast de ander, of dankzij een gekozen doel of een genomen beslissing. Dit zal mij niet gelukkiger maken. Dit zal me slimmer en nuttiger maken voor mezelf en de wereld in mijn leven, ik zal vrijer zijn in elke situatie. Stel jezelf de vraag: “Waartoe zullen troost en egocentrische gevoelens leiden als je een keuze maakt?” Je voedt het ego, misschien pronk je met iemand, maar wat nu? Hoe zal dit jou verbeteren? De balans tussen egocentrisme en lijden is ontwikkeling. Hij moet hoe dan ook gekozen worden. De partner wordt ook op deze manier gekozen. En soms gebeurt het dat op een gegeven moment, na een aantal jaren, de ontwikkelingsbron in deze relaties eindigt. Voor de ‘gelukkigen’ die gezamenlijk het pad volgden van het ontwikkelen van hun kwaliteiten voor hun leven, vrede en ziel (zelfs als je je ontwikkelde tot moeder of een goede huiseigenaar), eindigt deze hulpbron misschien pas op een plek van vrede. Dat wil zeggen, totdat je je oud voelt. En dan is het gemakkelijk en niet eng voor hen om te sterven. En voor degenen wier ontwikkelingsbronnen op zijn (ze hebben bijvoorbeeld een aantal sociale taken voltooid en zijn op andere manieren niet langer nuttig voor elkaar), dan gaan ze een periode in. van vervreemding. En dit is een belangrijke plek om de tijd te nemen om na te denken over verdere taken naast elkaar, en geen tijd te verspillen. Dit hoeven niet noodzakelijkerwijs nieuwe taken te zijn, misschien zou dat wel moeten.