Angsten bij kinderen kunnen zowel een reactie zijn op gevaarlijke situaties die zich in extreme omstandigheden voordoen, als het gevolg zijn van verbroken relaties tussen ouders en kinderen. Het kind is bang in het donker, de wolf, wordt midden in de nacht wakker uit een nachtmerrie - dit alles kan deel uitmaken van de ervaring van een verbroken, onderdrukkende, verloren relatie met de ouder. Bij angst is er altijd een geïntrojecteerd, gespleten deel van de angstaanjagende moeder of vader, dat de psyche van het kind niet kan accepteren, samen met het goede deel van de ouder, en dan wordt de kwaadaardige, enge Baba Yaga of een ander personage de drager ervan Er zijn veel technieken om met de angsten van kinderen te werken, maar ik zou willen benadrukken dat de aandacht niet uitgaat naar de gevolgen van verstoorde ouder-kindrelaties in de vorm van angst, maar naar het wegnemen van de oorzaken ervan. Een ouder klaagt bijvoorbeeld dat het kind bang is om alleen thuis gelaten te worden, maar het is normaal dat een kind jonger dan de leerplichtige leeftijd een gevoel van gevaar voelt als hij alleen is. Daarom moet de ouder begrijpen en voelen wat de situatie is. het kind doormaakt wanneer hij alleen thuis wordt gelaten en hem van dit lijden te redden door hem eenvoudigweg niet alleen te laten. Het kind kan bang zijn om gestraft te worden als de ouder strafmethoden gebruikt die te frequent en ontoereikend zijn voor het misdrijf van het kind. Ik observeer een beeld van de relatie tussen een kind en een moeder op straat; voor elke handeling van het kind die vanuit het standpunt van de moeder niet acceptabel is, kondigt zij aan: “Je zult tien minuten lang niet mogen wandelen!” Het is duidelijk dat de moeder onder zulke barre en onvoorspelbare omstandigheden een neuroticus krijgt die haar gehoorzaamt. Straf is naar mijn mening de meest extreme vorm van opvoeding en, belangrijker nog, het is verre van de enige manier waarop je een kind kunt proberen uit te leggen waarom zijn gedrag ongepast kan zijn of ongemak voor anderen kan veroorzaken. Het zou ook fijn zijn als de moeder zelf zou begrijpen wat haar meer zorgen baart: het gedrag van het kind of wat anderen van haar zullen denken als ze het ‘verkeerde’ gedrag van haar kind waarnemen, aangezien de narcistische angst van de moeder om veroordeeld te worden voor moederlijk falen sterker kan zijn. dan empathie voor uw kind. Om een ​​kind te helpen omgaan met angst, moet u de moeder helpen te leren zich tot haar innerlijke kind te wenden. Dit betekent dat u, door zich te verdiepen in de situatie van een kind dat de woede van een ouder ervaart, het begrijpt en accepteert. de gevoelens die hij/zij op dit moment ervaart en bescherm jezelf, en dus je kind, tegen deze ervaringen, bijvoorbeeld met een kindergezegde: duivel, duivel ga weg! Een slaapliedje zal altijd helpen om emotioneel contact tot stand te brengen en de spanning te verminderen, zelfs als je niet kunt zingen; alleen al het geluid van je stem in stilte zal al een draad van acceptatie tussen jou en je kind tot stand brengen. Een zacht speeltje dat plotseling met uw stem 'spreekt' en medelijden heeft met uw baby, hem op zijn hoofd aait, hem knuffelt met uw zachte handen, zal een andere assistent zijn in fysieke nabijheid, die elk kind zo nodig heeft en dat helpt een ' Slechte” moeder. Belangrijk is ook dat het kind helpt woede, wrok jegens de ouder te uiten, kussengevechten of speels knuffels naar elkaar gooien, grappige bijnamen die het kind kan verzinnen om zijn ontevredenheid over de ouder en zijn straffen te uiten zijn geschikt. Het is ook belangrijk om te onthouden dat elke actie van een kind geen beoordeling is van zijn persoonlijkheid, en dat het kind zelf vergeven kan en moet worden, en dat zijn schuldgevoel gecorrigeerd kan worden, evenals de schuld van een ouder is in de eerste plaats werken aan het herstellen van een emotioneel comfortabel contact tussen een ouder en een kind, waarbij het kind niet bang is voor zijn ouder, en moeder en vader het kind niet opvoeden door intimidatie, maar door steun, aanmoediging, uitleg, empathie, acceptatie.