Dus ons leven in quarantaine gaat door. Het is waarschijnlijk gebeurd dat het werk langzamer ging, stopte en alles rondom saai werd, het leven traag, passief, eentonig werd. Niets bevalt, de kleuren rondom leken te vervagen, werden grijs. Hoe kom je uit deze cirkel van eentonigheid en saaiheid? Eén van de manieren is: aandacht besteden aan kleine dingen. Wat gebeurt er om mij heen? Waar ben ik werkelijk en wat is er om mij heen? Wat voel ik in mijn lichaam? Dan kan ik merken dat ik nu thee drink, en het is zo lekker, aromatisch en verwarmt mijn handen zo aangenaam met zijn warmte. Of nu praat ik met mijn man, en dit is eigenlijk zo interessant, en als ik kijk hoe hij is, vallen zijn kleine gelaatstrekken op: een mooi profiel of lichte stoppels. Of mijn huis ruikt eigenlijk zo lekker! Met wat? En dit is mijn moeder die haar kenmerkende notentaart klaarmaakt! Zulke dingen helpen ons om hier en nu te zijn, en herinneren ons eraan dat ik nu in de wereld ben, en dat ik niet afgesloten ben van de realiteit om mij heen. Overigens is de zoektocht naar zoiets simpels, maar gesitueerd in het heden, een goede preventie van depressie. Ik merk ook dat wat ik op dit moment doe mij op de een of andere manier niet helemaal aanspreekt, misschien zelfs irriteert en zorgt voor afwijzing. Het is belangrijk om hier te stoppen en jezelf te horen: "Wat wil ik nu echt?" En nogmaals, het is de moeite waard om klein te beginnen: misschien wordt het een heerlijke taart of hete thee, of misschien een interessant boek dat een week geleden in de steek werd gelaten. Zo leren we eerst onze huidige toestand op te merken, en dan onze verlangens op te merken, ook al zijn ze eenvoudig en onmiddellijk onmerkbaar. Dit kan ook helpen als je non-stop online werkt, 'rent' en niet kunt stoppen - een goede manier om te vertragen ook al kan ik de wereld mondiaal niet beïnvloeden, ik kan wel invloed uitoefenen op mezelf, op wat ik om me heen zie, waar mijn aandacht op gericht is, waar ik mijn levensenergie in investeer!