Hoe reageren we op deze wereld? We zijn verrast, blij, bang, boos....we laten het hele scala van onze emoties zien. En hoewel sommige nog steeds buiten onze controle liggen, kunnen we ze soms niet eens beheersen, bijvoorbeeld door woede of angst. Maar voor ons zijn ze duidelijk. Voor het grootste deel begrijpen we waar/wie we boos over zijn en waar/voor wie we bang zijn. Maar wat is angst, waarom ontstaat het onverwacht en waarom begrijpen we niet waarom we plotseling angstig werden. Een van de logische antwoorden op de vraag Waarom - per definitie) Angst wordt per definitie geïnterpreteerd als een zinloze emotionele toestand van verwachting van tegenslag. Maar zo zijn mensen, en niet alleen mensen, gestructureerd; dieren zijn ook vooral bang voor wat ze niet begrijpen. Door angst worden we prikkelbaar, lijkt het hele lichaam beperkt te zijn, wordt de slaap verstoord, is er sprake van motorische rusteloosheid, nervositeit en nervositeit. overmatige activiteit kan optreden. Dit is hoe een jong meisje met een gegeneraliseerde angststoornis angst beschrijft. “Als de angst begint, is het alsof mijn adem in mijn borst knijpt, elke nieuwe ademhaling wordt met moeite gegeven, koude en beven lijken uit het midden van mijn borst te verdwijnen, dit is erg onaangenaam, beetje bij beetje de sensaties van de het midden wordt vervangen door "spelden en naalden", mijn hart klopt sneller, de angst neemt het hele lichaam over en het is al erg zwaar, alsof er enorme platen op de schouders zitten, de wangen beginnen te kloppen, misselijkheid verschijnt. de ogen worden donker, golven lijken door het lichaam te gaan, de handen beginnen te trillen.” De beschrijving lijkt op het begin van een paniekaanval. In wezen is een paniekaanval een aanval van ernstige angst. Tijdens een paniekaanval gebeurt alles razendsnel en kan gepaard gaan met duizeligheid en zelfs diarree. Beangstigende gedachten dat dit “iets mis is met het hart” voegen intensiteit toe en er lijkt geen einde aan te komen. Laten we erkennen dat er niets overbodigs in ons lichaam is. Waarom hebben we zo’n “interessant” maar zeer zwaar mechanisme nodig? Ter bescherming uiteraard. Onverwacht... Het doel van een paniekaanval, en we beschouwen het in de context van ernstige angst, is om in een gevaarlijke situatie zo snel mogelijk alle hulpbronnen van het lichaam te verzamelen. Maar er is geen gevaar... Waarom herinneren we ons dan dat angst per definitie een zinloze verwachting van ongeluk is. Het gaat allemaal om de vorming van angst, zodra deze voor de eerste keer opkwam en het was heel eng. En deze eerste keer zou geassocieerd kunnen worden met een optreden in het openbaar, met een transportincident, met reizen, met een besloten ruimte. Dit zijn de situaties die het vaakst door patiënten worden beschreven. En deze eerste keer was zo beangstigend, zo levendig en zo gedenkwaardig dat wanneer iets soortgelijks zich voordoet, je naar jezelf begint te luisteren en al leert de subtiele signalen van het lichaam te volgen, het staat op het punt te beginnen... “voorgevoel” lijkt de PA te triggeren. Wanneer het lichaam met soortgelijke situaties wordt geconfronteerd, produceert het automatisch die levendige reacties van de ‘eerste’ keer. We starten zelf het mechanisme, we geven het lichaam het commando om zich te concentreren, omdat we gevaar voelden. Omdat wij de ‘meesters’ zijn, betekent dit dat we dit mechanisme beheersen. Laten we PA temmen. Laten we er eerst mee leren leven. We hebben goed geleerd hoe we onze symptomen bij PA kunnen volgen, en nu weten we de volgorde van wat ons te wachten staat. We beschrijven, praten door wat er met ons gebeurt en richten onze aandacht op de ademhaling. Angst is helemaal niet vriendelijk voor aandacht, dat wil zeggen: deze twee processen kunnen niet tegelijkertijd plaatsvinden. We zijn óf bezorgd, óf aandachtig. Het is op dit principe dat HR-aanbevelingen zijn gebaseerd. Begin bijvoorbeeld tijdens een sollicitatiegesprek, wanneer u zenuwachtig bent voordat u begint, met het tellen van de voorwerpen in de kamer. Het lijkt erop dat je overschakelt naar een andere modus, de aandachtsmodus. Bij PA is de gedachte dat je gaat sterven beangstigend. Er is een behandelingsoptie wanneer PA specifiek wordt gebeld in aanwezigheid van een specialist, zij leven het door en zorgen ervoor dat het niet dodelijk is. Daarom is het de moeite waard om deze gedachte te zeggen... Voorbeeld (uit de praktijk): "... Om te kalmeren, begin ik diep te ademen en tel langzaam tot 10. Ik zeg ook dat al mijn gedachten en sensaties normaal zijn, en ze zijn van korte duur, en wat dan nog: +79166885913