1. Intimiteit als een zoektocht naar de optimale afstand. Als ik denk aan paren in omstandigheden van zelfisolatie, denk ik allereerst aan de visie op intimiteit als een zoektocht naar de optimale afstand tussen partners. Misschien is je afstand nu te veel verkleind. Probeer nu dat speciale nieuwe evenwicht te vinden dat bij elke partner past. Praat met elkaar: heb je nu voldoende persoonlijke tijd en ruimte? Hoe kun je nu je ritme van dichterbij en verder weg komen organiseren, zodat iedereen zich zo comfortabel mogelijk voelt? Hoe voel jij je bij het verlangen van je partner om dichterbij of verder weg te komen? Sociale behoeften Ieder mens heeft een groot aantal sociale behoeften: communicatie, acceptatie, aandacht, erkenning, zelfexpressie, enz. Misschien wordt u of uw partner nu, in omstandigheden van zelfisolatie, geconfronteerd met te veel verwachtingen die verband houden met een verscheidenheid aan behoeften die voorheen konden worden opgelost op het werk, met vrienden, tijdens een massage, enz. Dit kan tot veel spanning en ontevredenheid met elkaar leiden. En hier is naar mijn mening een redelijk goede oplossing om het systeem van je relaties opener te maken. Probeer online ontmoetingen met vrienden of collega's te regelen. Probeer nieuwe manieren te vinden om jezelf te uiten. Ik merkte bijvoorbeeld dat toen ik van gedachten veranderde en online groepen begon te leiden en verschillende creatieve processen met collega's begon, mijn relatie met mijn partner minder gespannen werd.3. Onvermijdelijke conflicten Het doel van het conflict is misschien niet om de partner ervan te overtuigen dat je gelijk hebt, maar om elkaars diepste behoeften te ‘horen’. Binnen eeuwige problemen die onoplosbaar lijken, liggen immers mogelijkheden voor intimiteit en wederzijds begrip. Wederzijds begrip is het gezondste en meest productieve doel van alle conflicten. Mogelijke praktijk: een ruzie oplossen die al heeft plaatsgevonden. Stap 1. Vertel elkaar over de gevoelens die ieder heeft ervaren tijdens de ruzie en daarna. Stap 2. Elke partner vertelt zijn eigen kijk op de ruzie. Het kan zijn dat je twee verschillende verhalen krijgt. En het zal geweldig zijn als het je lukt om de versie van je partner te ‘horen’ en te accepteren. Mogelijk kunt u zelfs het verhaal en standpunt van uw partner ondersteunen met uw vragen en actief luisteren. Stap 3. Iedereen neemt de verantwoordelijkheid voor de ruzie die is gebeurd. Wat is jouw bijdrage aan de ruzie? Probeer dit openlijk met uw partner te bespreken. Merk op hoe de houding ten opzichte van elkaar verandert bij deze stap. Bedenk een plan dat goed genoeg is voor jou, hoe je anders zou kunnen handelen in een soortgelijk conflict.4. Eén + één is meer dan twee. De hamvraag hierbij is: hoe vullen jullie elkaar aan? Als er buiten gevaar dreigt, gaat iedereen daar op zijn eigen manier mee om. En als we het paar als geheel beschouwen, worden uw methoden talrijker. U bent beter beschermd als er gevaar dreigt. Mogelijke oefening: Elke partner schrijft op een apart blad zijn manier van omgaan met angst. Bespreek ze vervolgens met elkaar. Probeer iets waardevols voor jezelf te vinden op de lijst van je partner. Wat kun je van je partner leren? Maak een gedeelde lijst voor uw paar ‘Onze manieren om met moeilijke situaties om te gaan’. Angst als niet-herkende gevoelens Om angst te verminderen, is het belangrijk om de gevoelens te herkennen die erachter schuilgaan. Soms is het in contact met een ander gemakkelijker om dit te doen. Mogelijke oefening: begin uw partner te vertellen welke sensaties u 'hier en nu' in uw lichaam ervaart, hoe deze veranderen tijdens een gesprek, probeer huidige gevoelens te benoemen en misschien... heeft zelfs behoefte dat ze zich bij hen verstoppen. Het is belangrijk dat beide partners openstaan ​​voor een dergelijke dialoog.