Van de auteur: Samenvatting. De factoren die de effectiviteit van het psychotherapeutische proces en psychologische begeleiding vergroten, worden overwogen op basis van het gebruik van cognitieve hulpbronnen van het bewustzijn van de cliënt, die wordt gedefinieerd als ‘psychologische psychotherapie’ en waarvan het doel, zoals bij elke vorm van psychotherapie, het ontwikkelen van psychotherapie is. het aanpassingsvermogen van de cliënt (patiënt) op vier niveaus van zijn organisatie: psychofysiologische, psychologische, sociale en gedragsmatige hulpbronnen. Samenvatting en trefwoorden. De factoren die de effectiviteit van het psychotherapeutische proces en psychologische begeleiding vergroten, worden overwogen op basis van het gebruik van cognitieve hulpbronnen van het bewustzijn van de cliënt, die wordt gedefinieerd als ‘psychologische psychotherapie’ en waarvan het doel, zoals bij elke vorm van psychotherapie, het ontwikkelen van psychotherapie is. het aanpassingsvermogen van de cliënt (patiënt) op vier niveaus van zijn organisatie: psychofysiologisch, psychologisch, sociaal en gedragsmatig. In overeenstemming met deze niveaus wordt voorgesteld om methoden van psychologische therapie en counseling te gebruiken die overeenkomen met deze niveaus, wanneer de cliënt dat is onderwerp van het psychotherapeutische proces, wat het belangrijkste verschil is tussen psychologische therapie en medische psychotherapie, waarbij de patiënt het object is van het psychotherapeutische proces. Er worden methodologische aanbevelingen gegeven en schema's voor het uitvoeren van consulten met de nadruk op de middelen van het bewustzijn van de cliënt. Trefwoorden: cognitieve adaptieve therapie, psychotherapie, bewustzijn, bewustzijn, psychotherapie, psychosomatiek, professionele, psychologische gezondheid. In dit werk concentreert de auteur zich op de methodologische en praktische aspecten van psychotherapeutische begeleiding, waarbij hij verwijst naar alle theoretische en methodologische kwesties naar werken die werden gepubliceerd. eerder gepubliceerd en vermeld in de literatuurlijst [1-21]. Cognitieve adaptieve therapie wordt vanuit praktisch oogpunt gedefinieerd als elke vorm van psychologische of psychotherapeutische hulp waarbij het belangrijkste object van therapeutische invloed de cognitieve processen van de patiënt zijn of, zoals in het geval van psychologische hulp, het onderwerp van hun behandeling. drager, die bijdragen aan de ontwikkeling van het aanpassingsvermogen van de cliënt of patiënt. Bijvoorbeeld kunstzinnige therapie, autohypnotraining, stress- en timemanagement, catharsistherapie, bewustzijnstherapie, groepsanalyse [1 t/m 5; 20] en andere vormen van therapie waarbij psychologische, niet-medische factoren leidend zijn [6; 7; 8]. Psychologische therapie (hierna kortweg psychotherapie of mentale therapie genoemd) is het verlenen van hulp aan de cliënt, als onderwerp van het behandelproces, door de ontwikkeling van zijn cognitieve functies en de hulpbronnen van zijn bewustzijn, zoals een persoon, onderwerp van activiteit en individualiteit (B.G. Ananyev, 1980; [9]). Moderne onderzoekers van psychosomatische stoornissen (PSD) identificeren zes concepten van PSD [Parfenov Yu.A. et al., 2013], waarvan de psychodynamiek vooral overeenkomt met de specifieke kenmerken van het object en onderwerp van de studie. Het psychodynamische concept beschouwt PSD als een resultaat van een schending van biologische en sociale mechanismen van aanpassing aan de omgeving [1; 8] of zwakte van psychologische afweermechanismen [9]. Daarom is de ontwikkeling van het aanpassingsvermogen van topmanagers tegelijkertijd een methode om PSD te voorkomen [2], en een vorm van ontwikkeling van iemands psychosomatische betrouwbaarheid en zijn cognitieve functies [9] (als een vorm van professionele gezondheid van mensen). een manager Nikiforov G.S., 2013; 2015). Bovendien staan ​​managers, vooral topmanagers, voortdurend onder stress en lijden ze tegelijkertijd aan een posttraumatische stressstoornis. Daarom hebben moderne onderzoeken naar de relatie tussen beroepsactiviteit en een aantal somatische ziekten aangetoond dat bedrijfsmanagers, eigenaren, advocaten en advocaten acht keer meer kans hebben op een hartinfarct en andere psychosomatische aandoeningen dan vertegenwoordigers van andere beroepen [20; 21], die de relevantie van het onderzoek bepaalt, vanuit psychosomatisch perspectiefbetrouwbaarheid, net als de professionele gezondheid van managers [22]. Ten tweede ligt de relevantie van het onderzoek in het feit dat in moderne organisaties het werk van topfunctionarissen 80-90% bepaalt van zowel de prestaties van de organisatie als geheel als die van de organisatie. potentieel van HR in het bijzonder (moreel en psychologisch klimaat, welzijn en gezondheidsstatus van ondergeschikten). Met andere woorden: de preventie van gezondheidsproblemen op het werk bij topmanagers bepaalt 90% van de professionele gezondheid en, bijgevolg, de psychologische gezondheid en “ psychosomatische betrouwbaarheid” van het personeel van de organisatie als geheel (Nikiforov G.S. en anderen, 2006). Het doel van het onderzoek waren de directeuren van grote organisaties in de stad Sint-Petersburg, die geavanceerde trainingen volgden of consulteerden over de psychologie van management en methoden voor effectief beheer van de menselijke hulpbronnen van hun organisatie - meer dan 350 mensen in de leeftijd van 22 tot 70 jaar en ouder. De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd [19], daarom zullen we ons verder concentreren op het onderzoek naar de relatie tussen professionals activiteit en een aantal somatische ziekten vanuit het perspectief van de praktijk van psychologische en psychotherapeutische begeleiding van topmanagers, omdat managers acht keer meer kans hebben op een hartinfarct en andere psychosomatische aandoeningen dan vertegenwoordigers van andere beroepen [8; 16], dat de relevantie van het onderzoek bepaalt, vanuit de positie van psychosomatische betrouwbaarheid, als een manifestatie van de professionele gezondheid van managers en personeel [9 – 15]. Vanuit de positie van deze benadering kan het doelwit van PSR de eigenschappen zijn van een persoon als individu, een persoon, een onderwerp van activiteit en individualiteit - het bepalen van de inhoud en 'grenzen' hiervan maakt het in de psychologie van de professionele gezondheid mogelijk om het type PSD te bepalen en adequate methoden te selecteren om dit te voorkomen Afhankelijk van de definitie van de grenzen van PSD in de vorm van professionele burn-out van de persoonlijkheid van een manager, hebben onze werken vier groepen methoden voor het HR-burn-outpreventiesysteem geïdentificeerd, die worden uiteengezet in de vorm van aanbevelingen en gepubliceerd in de “. Psychological Journal” en andere centrale publicaties (van 1986 tot 2015). Uit deze werken worden hieronder vier soorten PSR-doelen belicht en worden links gegeven naar bronnen die de tussentijdse resultaten van het onderzoek beschrijven en de methodologische basis voor het kiezen van methoden voor preventie. van psychosomatische ziekten, inclusief de kenmerken van hun gebruik in de praktijk van psychologische counseling, psychotherapie, training, coaching:1 - op individueel niveau, - het psychofysiologische aspect van burn-out, dat voornamelijk wordt bepaald door de leeftijd, geslacht en individueel typische eigenschappen van een persoon en de secundaire eigenschappen van het individu - de structuur van organische behoeften en de dynamiek van menselijke psychofysiologische functies. De hoogste integratie van eigenschappen op individueel niveau is temperament, waarvan het type de juiste methode bepaalt om ermee te werken, bijvoorbeeld autohypnotraining (V.I. Natarov, 1986), stress en tijdmanagement, zoals het reguleren van de dagelijkse routine, werk, rust en slaap.2 - Op individueel niveau is het psychologische aspect van burn-out meer vertegenwoordigd, als gevolg van de schending van de interpersoonlijke en intrapersoonlijke ‘grenzen’ van een persoon als individu, die worden bepaald door zijn status in de samenleving , rollen en waardeoriëntaties, motivatie van gedrag, die samen of afzonderlijk het onderwerp kunnen zijn van verschillende persoonlijke groeitrainingen. De persoonlijkheid zelf als geheel is echter het onderwerp van training, vooral op een dergelijk niveau van integratie van persoonlijke eigenschappen als karakter (V.I. Natarov, 2002);3 - op het niveau van het onderwerp van activiteit wordt een persoon gekarakteriseerd door zijn activiteiten om de realiteit waarin hij leeft te transformeren en met jouw bewustzijn als weerspiegeling van deze realiteit. De integratie van iemands subjectieve eigenschappen manifesteert zich als zijn professionele creativiteit, en professionele burn-out als de afwezigheid ervan. Daarom zijn stress en tijdmanagement bijvoorbeeld creativiteit en de voorwaarde daarvan voor professionele activiteit en zelfrealisatie (V.I.Aleksandrov, 2013)4 – op het niveau van individualiteit, dat de hoogste integratie is van de synthese van verschillende menselijke eigenschappen, wordt een holistische, complexe interactie met iemands wereldbeeldsysteem verondersteld, wanneer vormen van professionele burn-out zich manifesteren als een verlies aan betekenis en de betekenis van iemands professionele leven, bijvoorbeeld terugschakelen[11]. Daarom kan de vorm van burn-out op dit vierde niveau variëren, afhankelijk van de cultuur, opvoeding en opleiding van de persoon. Methoden voor het voorkomen van professionele burn-out van het individu zijn voornamelijk gebaseerd op het creëren van professionele, organisatie- en bedrijfsculturen die de missie van de organisatie adequaat implementeren volgens de wetten van de staat, de behoeften van de samenleving en de regels van de professionele subcultuur (V.I. Alexandrov, 2010). ), wat zich manifesteert op het niveau van professionele activiteit, zoals respectievelijk de betrouwbaarheid, loyaliteit en professionele competentie van personeel, HR [17]. aanbevolen om rekening te houden met de factoren en niveaus van cognitieve organisatie en volwassenheid van de cognitieve aanpassing van de patiënt: 1 - hoe hij door zijn omgeving navigeert en zijn basishouding ten opzichte van de wereld om hem heen (of de wereld nu vijandig of vriendelijk is), die vóór de leeftijd van 1,5-2 jaar (E. Erikson en anderen); hoe beantwoordt de cliënt de vraag – waar ben ik 2 – het reactieve of proactieve gedrag van de patiënt in deze omgeving en in relatie tot de PSR; (wat doe ik in deze omgeving!?) 3 – welke capaciteiten van de patiënt hebben de meeste invloed of manifesteren zich in de PSR en welke kunnen worden ingezet voor het behandelproces in de triade arts-ziekte-cliënt; (hoe doe ik dit?) 4 – niveau van intenties en ontwikkeling van vrijwillige, doelgerichte gedragsregulatie; (wat kan ik echt doen en willen?) 5 – waardenniveau – waarom wil ik dit? (gezond zijn of niet ziek worden, vluchten voor ziekte of gezond worden)6 – niveau van overtuigingen, vertrouwen en geloof, - placebo-effect en “wonderen van geloof”;7 – niveau van individualiteit en zelfidentificatie van de patiënt met ziekte, behandeling, herstel of gezondheid (wie ik!? - iedereen in mijn familie had een goede gezondheid en leefde lang... en ik ben een uitzondering... de zigeuner vertelde me een fortuin... vervloekte me) :8 - niveau van doel, bewustzijn van iemands missie en betekenis, de betekenis van de ziekte in de subjectieve wereld van de cliënt 9 - niveau van zelfbeschikking over betekenis en betekenis van iemands leven, missie in relatie tot de wereld en omgeving rond een persoon. Het antwoord op de vraag: waarom heb ik deze wereld nodig? Het meest relevant voor tieners en jongeren die hun sociale en professionele leven plannen; patiënten die een leeftijdsgebonden crisis doormaken en met pensioen gaan. Tot op zekere hoogte kan dit het hoge sterftecijfer verklaren onder adolescenten, mannen in de prepensioenleeftijd en mannen die met pensioen gaan. En het feit dat elke derde Russische student van plan is om in het buitenland te gaan wonen: 10 - het niveau van zelfrealisatie of zelfactualisatie in de echte, wetenschappelijke, professionele, virtuele, kunstmatige of subjectieve creativiteit en wereld. Inclusief door het creëren van deze werelden en het ‘binnengaan in deze werelden’ vanuit de werkelijkheid naar … ziekte of gezondheid. Dit niveau van creativiteit wordt alleen bereikt door volwassen individuen en professionele leiders, die zichzelf realiseren door het creëren van hun eigen organisatie- en bedrijfsculturen, op basis waarvan de wereld waarin zij leven wordt gecreëerd. Het wordt aanbevolen om rekening te houden met zeven factoren die de proactieve positie van de patiënt in de arts-ziekte-patiënt-triade bepalen en de cliënt aan de kant van de psychotherapeut te plaatsen, en niet aan de kant van de ziekte; en deze zeven factoren zijn een voorwaarde voor het bereiken van het resultaat en de doelstellingen van het cognitieve therapieproces: 1 – de patiënt moet echt willen herstellen en gezond willen zijn, dat wil zeggen een gezonde motivatie hebben, als feitelijke behoefte, om gezond te zijn; – de cliënt moet de waarde inzien van de kansen die hij biedt op herstel als voorwaarde voor het bereiken van de doelen in zijn leven. 3 – de arts moet in staat zijn contact op te bouwen (op het niveau van rapport) en vertrouwen bij de cliënt in zichzelf te wekken; en zijn methoden, zodat de patiënt in de finale geloofthet doel van het behandelproces is het eigen herstel; 5 - de methoden en vorm van het cognitieve therapieproces moeten overeenkomen met de morele en ethische waarden en het niveau van cognitieve organisatie, volwassenheid van de cliënt, die hierboven zijn vermeld; Het wordt aanbevolen om het herstelproces op te bouwen op basis van de capaciteiten en individuele kenmerken van de patiënt (deformalisering van het proces), waarbij het vertrouwen van de patiënt ontstaat in het vermogen om de ziekte te overwinnen (met de hulp van een arts): 7 – niet de hele tijd Gedurende het gehele behandelproces wordt aanbevolen de overtuiging van de patiënt te behouden dat herstel een welverdiend resultaat is van de gezamenlijke inspanningen van arts en patiënt; en dat de verantwoordelijkheid voor de uitkomst van het behandelproces in gelijke delen wordt verdeeld tussen de arts en de patiënt. Bij cognitieve therapie voor PSD zijn dit factoren die de processen van cognitieve therapie [12] en de overgang van de patiënt naar een hoger volwassenheidsniveau blokkeren. Er moet rekening worden gehouden met cognitieve aanpassing (van de tien hierboven opgesomde):1 – secundair voordeel van PSZ: 2 – psychosomatische traumatische ervaring in de vroege ontwikkelingsstadia: 3 – conflict tussen verschillende delen van het waardensysteem of niveaus van iemands organisatie. Bijvoorbeeld het instinct van zelfbehoud op individueel niveau en de vrijheid van meningsuiting op persoonlijk niveau onder omstandigheden van een autoritair of dictatoriaal regime 4 - ouderlijke instructies voor levenspadscenario's (Ian Stewart, Van Joines Modern transactionele analyse en andere bronnen ) De basis van de vroege negatieve beslissingen van mensen zijn twaalf die voortdurend worden herhaald, twaalf bevelen (van ouders): leef niet (verdwaal, sterf). 2. Wees niet jezelf. 3. Wees geen kind. 4. Word niet groot (blijf klein). 5. Boek geen vooruitgang. 6. Niet doen (niets doen). 7. Wees niet de eerste (wees geen leider, steek je hoofd niet naar buiten). 8. Hoor er niet bij. 9. Wees niet dichtbij. 10. Voel je niet goed (wees niet gezond). 11. Denk niet na. 12. Voel niet. Deze bevelen van ouders hebben een aanzienlijke, onbewuste impact op het levensscenario van de persoon en, als gevolg daarvan, op de kwaliteit van leven in het algemeen.5 – zelfstraf of schuldgevoelens, wanneer de PSZ een straf is voor de ‘zonde van de patiënt’ ' of 'wangedrag' in relatie tot belangrijke anderen...6 - overtuigingen, zichzelf vervullende en zelfprogrammerende profetieën zoals 'mijn hart zal barsten van overmatige inspanning', 'ik wou dat ik tot mijn pensioen kon leven' en dergelijke De reikwijdte van het artikel staat ons niet toe om dieper in te gaan op de kenmerken van cognitieve therapie op elk van de bovengenoemde tien niveaus van volwassenheid op het gebied van cognitieve aanpassing; en methodologische aanbevelingen doen voor het gebruik van zeven factoren die de effectiviteit van cognitieve therapie voor PSZ bepalen, en methodologische aanbevelingen schetsen voor het werken met elk van de zeven factoren die het proces van cognitieve therapie blokkeren. Dit materiaal staat in de lijst met referenties [1-18] en zal de inhoud zijn van volgende publicaties van de auteur of van seminars en masterclasses, als ze gepland zijn als onderdeel van volgende congressen of publicaties in dit tijdschrift. Referenties 1. Aleksandrov A.A. Analytisch-cathartische therapie: van theorie naar praktijk. Handleiding. Sint-Petersburg, Uitgeverij North-West State Medical University vernoemd naar. En ik. Mechnikova, 2012, 91 p.2. David Clark (Oxford) over de resultaten van het IAPT-programma) Beck Institute for Cognitive Behavior Therapy's 3. Natarov V.I., Nemchin T.A. Psychologische hulp aan studenten in het universitaire sanatorium. Methodologische brief van het Ministerie van Volksgezondheid van de USSR "Organisatie van een bureau voor psychologische bijstand in een sanatorium van een universitaire apotheek" (gedateerd 26.03.87.) Uitgeverij van de USSR Academy of Sciences. M., 19894. Ananyev B.G. Geselecteerde psychologische werken (De mens als onderwerp van kennis): In 2 delen: Pedagogika, 1980. – 232 pp., ill.- (Proceedings of Doctoral Member of the Academy of Pedagogical Sciences of the USSR. ).5. Natarov V.I. Autohypnotraining (methode voor mentale zelfregulatie). Psychologisch tijdschrift. T. 8. 1986. blz. 105–110.6. Natarov V.I. Principes van het vormen van sociotherapeutische groepen aan universiteiten // In het boek: Actuele problemen bij het vergroten van de effectiviteit van het onderwijsproces in het hoger onderwijs. – L.: Uitgeverij LTI, 1987. P. 144 – 150 (in samenwerking met A.S. Solovyov).7. Natarov V.I. en anderen. Technologieën voor sociaal-psychologische training: leerboek. M.: Consortium “SociaalGezondheid van Rusland", 2001.8. Natarov V.I. Groepsanalytische psychotherapie: methoden, principes. Psychologisch tijdschrift. T. 15. 1994. blz. 127–137. Uitgeverij: Russische Academie van Wetenschappen.9. Psychologie van professionele gezondheid. Leerboek/Ed. Prof. G.S. Nikiforova. – Sint-Petersburg: Rech, 2006. – 480 p.10. Natarov V.I. De invloed van een sociaal-psychologische training op het zelfbeeld van “Ik-beeld” // Psychological Journal. 1990. T.11. Nummer 5. Pagina 89 – 104.11. Natarov V.I. Neuropsychische stress en psychoprofylaxe van de gezondheidsstatus van studenten // Psychological Journal. 1988. T.9. Nummer 3. blz. 87 -93. Uitgeverij van de Academie van Wetenschappen van de Russische Federatie, (in samenwerking met Nemchin T.A.)12. Natarov V.I. Acmeotherapie: instant psychotherapie (gezondheidspsychologie), psychologie van het onderwerp geloof (psychologie van volwassenheid), sociologie van succes (psychologie van professionaliteit) // Tijdschrift van een praktisch psycholoog. 1999. Nr. 9. blz. 134 -142.13. Natarov V.I. Methodologische aanbevelingen voor het geven van groepen sociaal-psychologische training als een actieve lesmethode // Bulletin of Psychosocial and Correctional Rehabilitation Work. 1997. Nr. 3. blz. 3 – 17; Nummer 4. Blz. 3 – 18.14. Natarov V.I. Actieve lesmethoden (in sociaal en psychotherapeutisch werk) // Bulletin of Psychosocial and Correctional Rehabilitation Work. Nummer 3. P. 3 – 1415. Natarov VI Groepsanalytische socio- en psychotherapie: methode en principes: Educatieve handleiding voor de groepsleider. St. Petersburg: Uitgeverij van de Technische Staatsuniversiteit van St. Petersburg Min. Wetenschap, hogere school en technologie. Politiek van de Russische Federatie, 1993/16. Natarov V.I. Ontwikkeling van acmeologisch aanpassingsvermogen in sociaal-correctioneel, psychotherapeutisch en advieswerk. Tijdschrift van praktijkpsycholoog nr. 10-11, 2000. Van 72 – 88.17. Alexandrov V.I. Het nationale idee vormt de basis van het beleid voor de ontwikkeling van het concurrentievermogen van de staat in een postindustriële samenleving (sociaal-psychologische aspecten). In het boek: Psychology of Power 2008. St. Petersburg: St. Petersburg State University Publishing House, 2007. P.23 –2918. Alexandrov V.I. (Natarov) Ontwikkeling van professionele volwassenheid van topmanagers als preventie van professionele burn-out en vervorming van de persoonlijkheid van managers // In het boek: Acmeologische grondslagen van de professionele cultuur van een moderne manager. Sint-Petersburg: 2008. Van 15-17.19. Natarov V.I. Cognitieve psychotherapie van psychosomatische ziekten bij managers in de praktijk van artsen en psychologen. In het boek Actuele problemen van de psychosomatiek in de huisartspraktijk. Nummer 15 bewerkt door: Academicus van de Russische Academie van Wetenschappen Mazurova V.I - St. Petersburg: Alta Astra Publishing House - 2015. P.99 – 10820. Alexandrov A.A. Analytisch-cathartische therapie: van theorie naar praktijk. Leerboek. Sint-Petersburg, uitg. Northwestern State Medical University II Mechnikova, 2012. 91 blz. 21. Natarov V.I. De invloed van een sociaal-psychologische training op het zelfbeeld van het ‘ik-beeld’. Psychologisch tijdschrift. T.11.No.5, 1994 p.89-104.22. Aronson Elliot. Sociaal dier. SPb. 1999. Artikel gepubliceerd: Natarov V.I. Cognitief adaptieve hulpbronnen van het bewustzijn van de cliënt in het proces van psychotherapeutische en psychologische begeleiding. Tijdschrift “Psychotherapie”, nr. 3 – 2016, blz. 65 – 69. wetenschappelijk en praktisch tijdschrift “Psychotherapy”, nr. 3 – 2016, pp. 65 – 69. redactie, tijdschriftwebsite en plaatsvervanger tijdschriftinhoud. Ch. redacteur van het tijdschrift “Psychotherapie” ..[1] De auteur van het artikel was de organisator en directeur1 van het werk van het bureau voor psychologische bijstand in het sanatorium van de apotheek van de Leningrad State University (St. Petersburg State University, onder wetenschappelijk toezicht van professor T.A. Nemchin, doctor in de psychologische wetenschappen, 1982 - 1990); 2 - bureau voor psychologische bijstand van het Northwestern Correspondence Polytechnic Institute (onder wetenschappelijk toezicht van professor, doctor in de medische wetenschappen A.S. Solovyov, 1985 - 1993); 3 - sectie "Acmeotherapie: irrationeel en rationeel veranderde bewustzijnstoestanden" in de Association of Training en Psychotherapie stad Sint-Petersburg, 1994-2005...O chall schreef: Ik heb verschillende specialisten gekozen, ik wil in demomodus praten voor een kort consult om de definitieve keuze te maken. Neem je het aan? Vladimir Natarov: 1. Ik heb klanten die 1-2 maanden van tevoren hebben geboekt... nu voor april en mei... en 2. we beslissen in welke modus we met de klant gaan werken na 1-4 consulten3. daaraan wordt de voorkeur gegeven