Het woord ‘hysterisch’ wordt vaker gebruikt als een veelgebruikt vloekwoord dan als een diagnose. Dit is de naam die wordt gegeven aan een ongeremde persoon die, naar de mening van de gesprekspartner, te veel emoties uitstraalt. Woord van Wikipedia: Manifestaties van hysterie omvatten demonstratieve emotionele reacties (tranen, gelach, geschreeuw), stuiptrekkingen, verlamming, verlies van gevoeligheid, doofheid, blindheid, vertroebeling van het bewustzijn, verhoogde seksuele activiteit en meer belangrijke rol in de afkeer van hysterie, manipulatiefheid. Soms lijkt de hysterische vrouw haar gesprekspartner te straffen met haar lijden en sadistisch plezier te ontvangen. Hoe stel je je een typische hysterische vrouw voor? Meestal zijn ze behoorlijk aantrekkelijk en indrukwekkend. Er bestaat misschien niet één soort hysterische verschijning. Onder hen zijn Marilyn Monroe, Minnie Mouse en meisjes met een drakentatoeage. Maar je kunt dit radicaal altijd letterlijk ruiken aan de lichte flair van kinderachtigheid, weerloosheid, kwetsbaarheid en verleidelijkheid. Hier is een van de mooie beschrijvingen van dit personage: En dit gaat over de gevoelens van een man: hoewel de Kleine Prins verliefd werd. een prachtige bloem en was blij hem te dienen, maar al snel werden er in zijn ziel twijfels gewekt. Hij nam lege woorden ter harte en begon zich erg ongelukkig te voelen. Wat vind jij van deze roos? Ze lijkt zowel vrouw als kind, afhankelijk en wispelturig, ontroerend en irritant tegelijk. Zo'n vrouw combineert seksualiteit en onvolwassenheid. Dit is misschien de sleutel tot het herkennen van dit karakter. Het is voor zo'n vrouw niet moeilijk om de aandacht te trekken, ze hebben iets warms en uitnodigends, ze mogen fans hebben, soms zelfs in groten getale, maar geeft dit persoonlijk geluk? Meestal niet. De paradox van dit personage is aantrekkelijkheid en eenzaamheid, omdat ze een man kunnen winnen, maar niet weten hoe ze naast hem gelukkig moeten zijn. Om te begrijpen waarom, moet je de ontwikkeling van dit personage volgen. Er zijn verschillende theorieën hierover. Nancy McWilliams schetst bijvoorbeeld het algemene idee dat het gebaseerd is op trauma. In plaats van een meisje wilden ze een jongen, ze gaven de voorkeur aan broers of andere mannen boven haar, sterke mannen werden onderdrukt en hadden macht, en ze leed aan hulpeloosheid en jaloezie. En dit meisje zelf werd alleen gewaardeerd vanwege haar uiterlijke of nadrukkelijk vrouwelijke manifestaties: bijvoorbeeld als een onschuldige baby met strikken. Zo leert een vrouw haar uiterlijke aantrekkelijkheid te gebruiken om macht en belang te verwerven via een machtige man die verleid kan worden. Het lijkt haar dat ze zelf waardeloos is, en vaak is dit verre van het geval, maar ze devalueert automatisch haar eigen prestaties. Freud schreef over hysterische patiënten over penisnijd. Het leek hem dat deze vrouwen zich buitengewoon aangetrokken voelden tot mannelijkheid, zozeer zelfs dat ze rouwden over hun onvermogen om zelf een penis te hebben. Maar ik denk dat het belangrijk is om te laten zien dat deze kijk op de dingen alleen het defensieve niveau van dit personage weerspiegelt. En de echte behoefte van zo iemand is een goed moederobject, en niet een penis. Eigenlijk worden vrouwen zelf vaak op deze manier misleid, waardoor ze niet kunnen vinden wat ze willen, teleurgesteld zijn en zich ontevreden voelen. In eerste instantie is een baby, een klein kind, erg afhankelijk en heeft hulp nodig. Het gaat om zowel fysieke overleving als mentale overleving. De baby kan niet zelfstandig kalmeren, zijn gevoelens en behoeften herkennen of een verklaring vinden voor wat er gebeurt. Dan komt de ouder te hulp en treedt op als een soort tussenpersoon tussen het kind en zijn gedachten en gevoelens, zijn psyche. Hij herkent de toestanden van het kind, scheidt ze, geeft ze een naam en normaliseert ze daardoor. De ongementaliseerde psyche is als een wild paard dat geleidelijk door een ouder wordt getemd. En dus kun je er na een tijdje voor je plezier of voor je werk op rijden. Dit is de initiële triangulatie: de baby, zijn psyche en de ouder. Theoretisch gezien kan alleen de moeder zo'n ouder zijn, maar dit zou het geval zijnhad bijna eindeloze middelen van haar nodig, omdat je altijd dichtbij en zelfs in vorm moet zijn. Het is onwaarschijnlijk dat een echte moeder van vlees en bloed daartoe in staat is. Hier zou de vader zeer nuttig moeten zijn voor de moeder-kind-duade. Hij kan tijdelijk alle ouderlijke taken op zich nemen, kan de moeder ondersteunen en tot leven wekken als zij depressief en uitgeput raakt. Gebeurt dit niet, dan bevinden moeder en kind zich bij overbelasting in hetzelfde zinkende bootje. Ze worden langzaam overspoeld met ongedifferentieerde, onbewuste impulsen en gevoelens. Net als in het beroemde lied hebben ze maar één ademhaling tussen hen in, omdat de baby nog te klein is en alleen kan verdragen, en het is heel eng om in zo'n mentaal tekort te verkeren. Dit is werkelijk een verschrikkelijke situatie. Er zijn veel goede beelden in horrorfilms die dit illustreren. Als we bijvoorbeeld een stel op een enge plek zien, lijkt het gevaar om elke hoek op de loer te liggen en is de omgeving vijandig, maar dan verandert een van de personages plotseling en komt geleidelijk het besef dat het kwaad in hem zit. het voornaamste gevaar. Dit is precies wat een kind voelt als de moeder, geroepen om bescherming en steun te zijn, er niet tegen kan en zelf een bron van angst en pijn wordt. Om dergelijke inzinkingen te voorkomen, kan een meisje proberen een afstandelijke vader aan te trekken, zodat er meer is “lucht”, om niet samen met haar moeder te stikken. Kinderen zijn erg inventief en proberen mogelijke gedragingen uit, waarbij ze testen waar hun vader op zal reageren. Een van de manieren om de aandacht te trekken is vrouwelijkheid. Het meisje probeert de wensen van haar vader te raden en daaraan te voldoen. Dit is hoe het beeld van een charmant meisje dat weet hoe te behagen in de toekomstige vrouw wordt vastgelegd. Een van mijn cliënten verloor haar vader heel vroeg en bleef achter met haar moeder, die weinig deed om haar te helpen. Dit was een jonge vrouw die bang was voor eenzaamheid en niet klaar was om alleen een kind groot te brengen. Ik denk dat ze zich erg schuldig voelde omdat ze haar man had verlaten en zichzelf tegen deze gevoelens probeerde te beschermen door op zoek te gaan naar een nieuwe man. Mijn cliënt bleek dus bijna de belangrijkste reden voor het nieuwe huwelijk van haar moeder en had jarenlang een onofficiële maar tastbare verantwoordelijkheid om haar stiefvader te behouden. Ik kan haar niet omschrijven als een schatje met strikjes, ze ziet er eerder uit als een kleine overvaller uit een sprookje, maar ze heeft ook een hysterische flair van kinderachtigheid, kattenkwaad en verleiding. Helaas is deze situatie in het geval van een hysterisch karakter met de betrokkenheid van de vader gebeurt te vroeg. Het kind heeft geen tijd om doordrenkt te worden met symbiotische onvoorwaardelijke liefde. Als gevolg van mislukkingen in de relaties met ouders wordt het vermogen om ervaringen te realiseren en tegen te gaan niet volwassen, en blijft het verlangen naar een gelukkige pre-verbale ervaring een leven lang bestaan. In de praktijk betekent dit dat zo'n schoonheid met succes mannen aantrekt, maar zelf onbewust verlangt naar een vroege, goede moeder. Ze eist of verwacht van mannen haar functies: begrip zonder woorden, niet-oordelende liefde, grenzeloze acceptatie van haar in alle verschijningsvormen, voogdij, een man moet haar beter voelen dan zijzelf. Maar zelfs het opdoen van dergelijke ervaring helpt nog steeds niet, omdat in zichzelf gelooft ze niet dat er van haar gehouden kan worden en stelt ze haar partner keer op keer op de proef, wat conflicten uitlokt. Ze voelde zich niet geaccepteerd door haar moeder, die haar niet kon uitstaan, maar de liefde van haar vader kwam haar niet oprecht over, omdat die niet op haar hele zelf gericht was, maar alleen op een aantrekkelijk imago. Dit alles veroorzaakte een scheur in de basis van haar eigenliefde en zelfvertrouwen. Het duidelijkste voorbeeld hiervan is Marilyn Monroe, voor wie geen enkele hoeveelheid roem en schoonheid haar hielp zelfvertrouwen te winnen, wat leidde tot destructieve consumptie van alcohol en drugs. . Ze droomde ervan een serieuze actrice te worden, denk ik, om aan iedereen en zichzelf te bewijzen dat ze een ziel had en aandacht en liefde verdiende. Maar ongeloof, angst, zelfhaat zoog alles weg: ze kwam dronken naar de set, verloor vaak haar geduld, kon niet handelen... Ik zie niets verwerpelijks in een vrouw met een hysterische noot. Ieder van ons heeft zijn eigen karakter met een uniek karakter.