Tijdens een crisis in de gezinsrelaties neemt een van de echtgenoten, meestal de vrouw, in de hoop de situatie te veranderen, contact op met een psycholoog voor gezinstherapie. In de overgrote meerderheid van de gevallen levert dit geen vruchten af. Waarom zou ik deze vraag niet alleen willen beantwoorden vanuit de positie van een praktiserend psycholoog, maar ook van een advocaat met uitgebreide ervaring als advocaat, ook in echtscheidingsprocedures typische voorwendsels: “Ik heb geen problemen”, “Ik geloof niet in jullie psychologen”, “Zal iemand mij vertellen hoe ik moet leven?”, “Ik ben mijn eigen beste psycholoog.” Aan de ene kant kan hij dat echt denken, aan de andere kant kan niet iedereen zich openstellen voor een vreemde, vooral niet in het bijzijn van zijn echtgenoot. Er zijn ook mensen die geloven dat ze de redenen voor de huidige situatie in het gezin perfect begrijpen, maar niets willen veranderen of het niet mogelijk achten alleen een psycholoog raadplegen omdat hij daartoe gedwongen werd? In het beste geval zal hij nieuwe dingen kunnen horen over zijn echtgenoot, zichzelf of hun relatie, dankzij de vragen van de psycholoog en de behoefte om te luisteren. Vaak zijn relaties zo traumatisch dat het bij elkaar houden van het gezin tot een tragedie kan leiden met kinderen. Maar de kwestie van echtscheiding komt in dit geval misschien niet aan de orde - alleen over het behoud van het gezin, het verbeteren van relaties, 'het corrigeren van de echtgenoot'. Een psycholoog mag een dergelijke verantwoordelijkheid niet op zich nemen. Niet alle gezinnen hoeven te worden geholpen om te sparen, ook al wil één van de echtgenoten dat heel graag. We moeten zoeken naar de reden waarom iemand bereid is te volharden, waarbij hij zijn leven en dat van zijn kinderen op het spel zet. Waarom voedt hij zich met emoties van verwijten, agressie, inclusief passief? Waarom wordt hij niet ‘naar de kust getrokken’? Veel vrouwen worden gedomineerd door de angst om te scheiden, vooral als het kinderen betreft, de angst voor eenzaamheid en schaamte, waardoor ze jarenlang in een giftige relatie blijven. Resultaat: de kinderen voor wie het huwelijk in stand werd gehouden, zijn ongelukkig; de tijd steelt de overblijfselen van mogelijke vooruitzichten op een gelukkig leven; de gezondheid gaat snel achteruit. Zoals een van mijn cliënten verdrietig zei: “Tegen de achtergrond van jarenlang lijden werd mijn moeder ernstig ziek, stierf diep ongelukkig, innerlijk eenzaam, maar met een stempel in haar paspoort - zij het formeel, maar een respectabele vrouw, zoals zij geloofde ." Wat moeten we doen? Gezinstherapie helpt echtgenoten, naar mijn mening, in twee gevallen: in het gezin is er liefde en een wederzijds verlangen om harmonie en vreugde terug te brengen in de relatie; beide echtgenoten zijn bereid hiervoor alles in het werk te stellen; de echtgenoten gaan scheiden, en de psycholoog helpt om dit voor de kinderen en de echtgenoten zelf zo pijnloos mogelijk te maken, inclusief het bereiken van overeenstemming/compromis over de manier waarop eigendommen zullen worden verdeeld, hoe er zal communicatie met kinderen plaatsvinden, enz. .d.In het tweede geval kan de vraag rijzen: “Is dit niet de taak van advocaten?” Natuurlijk is dit het werk van advocaten, maar het is technisch en juridisch. Er moet ook rekening mee worden gehouden dat de advocaat slechts één van de partijen vertegenwoordigt en in zijn belangen handelt, zelfs als het zijn doel is om alle kwesties vóór het proces op te lossen. Hij handelt in het belang van de echtgenoot die contact met hem heeft opgenomen en voor zijn diensten heeft betaald. Een psycholoog in gezinstherapie handelt in het belang van elk gezinslid en het gezin als geheel, waarbij hij vooral zorgt voor het minimaliseren van psychologische trauma's en het helpen overwinnen van bestaande trauma's. . Dit is een groot verschil. Bij dit soort therapie moet de psycholoog uiteraard een juridische opleiding en relevante beroepservaring hebben. Er zijn voorbeelden in de wereldpraktijk waar psychologen een speciale opleiding kunnen volgen specifiek op het gebied van echtscheidingsprocedures, gecertificeerd kunnen worden en gezinspsychologische en juridische begeleiding kunnen bieden aan scheidende paren. Zeer weinig mensen kunnen zich voorstellen hoe moeilijk, lang, pijnlijk en duur het echtscheidingsproces is, hoezeer het kinderen traumatiseert, hoeveel echtgenoten verliezen door naar de rechter te stappen, in plaats van een deel van hun materiële rijkdom op te geven en zoveel mogelijk te behouden.stil leven. Dit voorkomt ook dat je de oude pagina van het leven omslaat en een nieuwe, gelukkige pagina begint. Jarenlang zaten ex-echtgenoten vast in oude, reeds dode relaties, waardoor alle kansen op nieuwe verloren gingen. Als er nieuwe relaties ontstaan, kunnen ze de last van de oude doorgaans niet dragen en vallen ze ook uiteen. Er zijn veel nuances in dergelijk overleg en het vinden van compromissen: verdeling van eigendom; woonplaats van kinderen; hun communicatie met de tweede ouder, inclusief de mogelijkheid om met hem of haar op vakantie te gaan; communicatie met grootouders; deelname aan het betalen van onderwijs, behandeling en andere zaken naast alimentatieverplichtingen. Ook de volgende vragen zijn van belang: “Wat als de ex-echtgenoot een nieuw gezin sticht?”, “Als een van de echtgenoten de wens heeft om te emigreren?” enz. Trouwens, mannen die het niet als een mannenzaak beschouwen om “naar psychologen te gaan” zijn loyaler aan hun diensten in deze specifieke richting - ze willen ze niet in het gezin houden, ze willen niet 'corrigeer' ze - ze willen hen met minimale verliezen helpen, uit het huwelijk stappen, normale menselijke relaties onderhouden met je ex-vrouw en een comfortabele optie vinden voor verdere communicatie met kinderen zonder conflicten en rechtbanken. Natuurlijk beide echtgenoten moeten concessies doen. En dit is het resultaat van meer dan één consultatie. Beiden moeten alle voorgestelde opties doordenken en tot het besef komen dat door een stap terug te doen, het resultaat twee stappen vooruit zal zijn naar een gelukkig leven. In andere gevallen bied ik individuele therapie aan voor de echtgenoot die zich heeft aangemeld, of beide, als een van hen kwam niet volgens hun wil. Bij individuele therapie ligt de nadruk op de moeilijkheden in het leven van de persoon; de kwestie van het gezin komt misschien helemaal niet ter sprake; hij kan zich zorgen maken over totaal andere kwesties. Het is hun besluit dat, indien mogelijk, kan helpen het gezin te redden. Of hij zal tot het inzicht komen dat dit om verschillende redenen onmogelijk is, maar er zullen reserves zijn voor het creëren van andere relaties die gelukkig kunnen zijn. Of misschien heeft deze persoon niet echt een gezin nodig - dit is een houding die hem wordt opgelegd en zijn geluk ligt ergens anders. Soms is het moeilijk te accepteren, maar het is zo belangrijk om van de last van de problemen af ​​te komen en je weg te vinden zonder het goede contact met kinderen en ex-echtgenoten te verliezen. Ik herinner me een opmerking: "Hij was een slechte echtgenoot, maar hij werd de beste ex-man." Eventuele problemen in interpersoonlijke relaties zijn een projectie van iemands houding ten opzichte van zichzelf en zijn leven. Een persoon heeft de neiging alle interne conflicten over te dragen aan de persoon met wie hij samenleeft. Als een cliënt een huwelijk wil redden, ondanks de ondraaglijkheid van het leven dat hij leidt, als hij iets wil veranderen dat onmogelijk is, vooral als zijn echtgenoot dat doet. Omdat hij zijn verlangens niet deelt, helpt een psycholoog hem de vraag te beantwoorden: "Waarom blijft hij leven zonder vreugde uit het leven te ontvangen, terwijl hij er zeker van is dat de oorzaak van alle tegenslagen zijn echtgenoot en zijn gedrag is?" De psycholoog helpt hem van de neurose af te komen, waardoor hij de cirkel van lijden, wrok en pijn niet kan doorbreken. Het wegwerken van neurose elimineert ook de interesse in neurotische relaties. Daarom is naar mijn mening individuele therapie de meest effectieve optie om een ​​gezinscrisis te overwinnen en terug te keren naar een gezonde sfeer en goede relaties. Gezinstherapie voor echtgenoten die willen werken aan het overwinnen van de crisis is ook vruchtbaar, maar heeft niet zo'n diepgaand en langdurig effect, omdat het interne probleem van de echtgenoot bij deze vorm van therapie vaak onopgelost blijft. En vervolgens kan het nieuwe vruchten voortbrengen die destructief zijn voor het gezin. Daarom bied ik altijd individuele therapie aan echtgenoten. Bedenk dat we alleen in de kindertijd objectief afhankelijk zijn. In het volwassen leven is er altijd een uitweg, ook al belooft dit in de nabije toekomst veel verliezen. Het is belangrijk om iets verder te kijken. Er is niets belangrijker dan uw gezondheid en de gezondheid van uw kinderen! Dit is waar jij verantwoordelijk voor bent en wat echt binnen jouw macht ligt! Bedankt voor je aandacht! Deel uw mening in de reacties. Via onderstaande link kunt u een adviesgesprek met mij inplannen. Ik help jou ook graag! Latu Marianna, psycholoog, kandidaat.