Mensen bevinden zich voortdurend in dezelfde soort situaties. Bijvoorbeeld als een persoon opnieuw wordt ontslagen vanwege een schandaal van zijn volgende baan, waar hij eerder werd gepest, niet werd toegelaten tot het team en overuren kreeg. Hij heeft moeite met het vinden van een nieuwe, zodat hij dezelfde rol kan vervullen. Of als alle mannen die een bepaald meisje het hof maken, op tweelingbroers lijken (zo niet qua uiterlijk, dan wel qua gewoonten), is het niet eens duidelijk waar ze ze zo vindt. Of als een jonge man voortdurend en regelmatig bevriend raakt met mooie meisjes; en onwaarschijnlijke zijn ook gefriendzoned. Of hier is nog iets: het is bekend dat de dochters van alcoholisten ernaar streven echtgenoten te vinden die ook alcoholist zijn (en als ze nog niet drinken, rehabiliteren ze ze met succes tot een volwaardige alcoholverslaving. Mee eens, je hebt ook vrienden die óf ze trouwen voortdurend alsof ze voor één en dezelfde man zijn (met verschillende namen en adressen), óf ze vinden voortdurend dezelfde baan, alleen in verschillende bedrijfstakken. En ze ervaren dezelfde moeilijkheden, vallen voor dezelfde hark. Er is een gezegde: 'Als de derde echtgenoot het gezicht raakt, dan is het niet de echtgenoot, maar het gezicht.' onverwerkte situatie hier en het leven geeft het je, zodat je het eindelijk kunt oplossen en de juiste conclusies kunt trekken. Maar het kan zonder mystiek worden verklaard: we lezen het gedrag van andere mensen en gaan vertrouwde, vertrouwde relaties met hen aan. Het gaat erom dat we elkaar signalen geven. Onbewust, non-verbaal, subliminaal (d.w.z. zo zwak dat ze niet naar het bewuste niveau worden gebracht en we ons er niet van bewust zijn of erover nadenken). Maar toch bepalen de meeste van deze signalen ons gedrag. Onze psyche leest zulke subtiele signalen duidelijk als een baken: "Ik hoor erbij!" De dochter van een alcoholist kent haar vader immers heel goed (en houdt vaak van hem). Ja, het is niet gemakkelijk om met hem samen te leven, maar ze heeft dit soort leven goed bestudeerd, kent het van binnen en van buiten en is er goed thuis in. Ze kan in elk geval omgaan met een alcoholist - nou ja, haar moeder heeft ermee omgegaan en haar opgevoed. Daarom is het gedrag van een jonge man die opfleurt bij het zien van alcohol begrijpelijk en bekend voor haar. En al het bekende is niet zo eng. (Overigens zijn alle horrorfilms op dit principe gebaseerd; het blijkt dat slechts twee dingen ons bang maken: het onbekende en het onverwachte. Het bekende en verwachte gevaar is niet langer zo eng). Daarom is het gemakkelijker om met een begrijpelijk en lang bestudeerd kwaad om te gaan; het is helemaal niet eens eng. Nou, vader dronk, maar hij was een goede man, hij hield van zijn dochter... Over het algemeen is het oké. Robin Skinner geeft in zijn boek 'Family and How to Survive daarin' een voorbeeld van een oefening die altijd in groep werkte. trainingen. Aan de groepsleden, die elkaar nog niet kenden, werd gevraagd goed naar de mensen om hen heen te kijken en uit hun midden iemand te kiezen die goed zou passen in hun eigen gezin (waarin ze opgroeiden). Hij zou bijvoorbeeld op een van zijn familieleden lijken, of, integendeel: het lijkt erop dat zo iemand ernstig ontbrak in hun ouderlijk gezin... De deelnemers aan de oefening mochten niet tegelijkertijd praten - zij kozen eenvoudigweg in stilte voor elkaar. Hierna werd elk koppel (nog steeds stil) gevraagd een ander koppel te kiezen, volgens dezelfde criteria: deze mensen leken erg op familie en vrienden, of zij waren degenen die altijd ontbraken in hun eigen familie. En pas daarna mochten de deelnemers van de “fours” praten. Ze begonnen over hun families te praten en waarom ze elkaar kozen, en ziedaar! Het bleek dat hun families volgens een bepaald criterium erg op elkaar leken. Zo verlieten alle vaders het gezin toen het kind nog heel jong was. Of iedereen had een ziek familielid, op wie alle inspanningen van de ouders waren gericht, en er bleef bijna niets over voor de kinderen. Of – dit waren militaire families. Of – gezinnen waarin het heel belangrijk was om ‘gezicht te houden’ en onder geen beding aan de wereld te laten zien dat er iets mis ging. Ofwel was er een ‘vreselijk geheim’ in de familie, of de relatie naderde incest, of... Nou ja, dat wil zeggen, iets gemeenschappelijks was behoorlijk.