CORRECTIE VAN DE AGRESSIVITEIT VAN KINDEREN MET KUNSTTHERAPIEMETHODEN Een van de veel voorkomende verzoeken van ouders en leraren aan een psycholoog vandaag de dag is het agressieve gedrag van kinderen. We hebben de theoretische aspecten van de vorming van de agressiviteit van kinderen en de kenmerken van de manifestatie ervan in eerdere artikelen onderzocht. In dit artikel wil ik graag stilstaan ​​bij de vraag hoe correctioneel werk om agressief gedrag te overwinnen moet worden gestructureerd? De meeste auteurs die programma's ontwikkelen voor corrigerend werken bij agressie omvatten voornamelijk verschillende gedragsveranderingstrainingen. Vaak behalen ze echter niet de verwachte resultaten. Wat is er aan de hand? Om de resultaten van het werken met een agressief kind duurzaam te maken, moet de correctie systemisch zijn in plaats van episodisch. Dus, T.P. Smirnova identificeert zes sleutelgebieden waarop werk moet worden uitgevoerd: het verminderen van het niveau van persoonlijke angst; de vorming van bewustzijn van de eigen emoties en de gevoelens van andere mensen, de ontwikkeling van empathie; ontwikkeling van een positief zelfbeeld; het kind leren reageren, zijn woede op een aanvaardbare, veilige manier voor zichzelf en anderen uiten, en reageren op een negatieve situatie in het algemeen; het kind constructieve gedragsreacties aanleren in een problematische situatie, waarbij destructieve elementen in het gedrag worden verwijderd; Het aanleren van technieken en manieren om met woede en hun emotionele toestanden om te gaan, het ontwikkelen van emotiebeheersing. De complexe en systematische aard van correctioneel werk bij deze categorie kinderen omvat een combinatie van technieken, technieken en oefeningen uit verschillende gebieden van de psychologie en psychotherapie met agressieve kinderen heeft zijn eigen kenmerken. In de beginfase worden groepsvormen niet getoond, omdat Negatieve consolidatie in een groep is onvermijdelijk; individueel werk is effectiever. Algemene gesprekken over de noodzaak om ‘je goed te gedragen’ blijken totaal ineffectief. Het specifieke van deze categorie kinderen is dat ze zich in een acute emotionele toestand bevinden. Hun gedragsproblemen worden veroorzaakt door een hoog niveau van emotionele, zintuiglijke frustratie; hoge mate van angst en angst; sterke gevoelens van schuld en wrok. Zonder de acute emotionele toestand te verlichten, is het onmogelijk om gedrag te corrigeren. Daarom is de eerste stap het harmoniseren van de emotionele sfeer van het kind. Het kan op verschillende manieren worden geïmplementeerd. Naar mijn mening is de beste manier voor een kind om zijn bewuste en onbewuste ervaringen te uiten via de methoden van kunsttherapie en zandtherapie. Ik gebruik ze actief bij het werken met agressieve kinderen en dat is waar ik me op wil concentreren. Kunstzinnige therapie is gebaseerd op de ideeën van de klassieke psychoanalyse dat gedachten en ervaringen die in het onderbewustzijn opkomen meestal worden uitgedrukt in de vorm van beelden en symbolen, in plaats van in de vorm van beelden en symbolen. mondelinge therapeutische beelden weerspiegelen alle soorten onbewuste processen: angsten, conflicten, jeugdherinneringen bieden de mogelijkheid om agressieve gevoelens op een sociaal aanvaardbare manier te uiten. Tekenen of beeldhouwen zijn veilige manieren om spanning te verlichten. Deze methode is verrassend geschikt voor het werken met kinderen. Hiermee kun je het kind terugbrengen naar de sfeer die hem omringde in de pre-fantasierijke periode: onvoorwaardelijke acceptatie, erkenning van zijn verdiensten, de behoefte aan erkenning en positieve aandacht wordt bevredigd. Er komt psychologische energie vrij, die wordt verspild aan ineffectieve spanning. Het kind ontspant. Demonstrativiteit, negativisme en agressie maken plaats voor initiatief en creativiteit. De meest effectieve vormen van kunstzinnige therapie bij het werken met kinderen die verschillende soorten destructief gedrag vertonen, zijn de vormen die helpen de sfeer van het vroege tekenen te herscheppen en het kind terug te brengen naar de zogenaamde pre. - beeldende kunstperiode. Dit wordt mogelijk gemaakt door te werken met gouache, zand, water en papier. Handelingen met gouache: streken en lijnen van verschillende typen (puntig, lang, breed, vegen, ritmisch, enz.), verf over het oppervlak uitsmeren (papier, tafel,glas, enz., met een penseel, spons, vingers, handpalm), verf mengen (in een pot, op een oppervlak, doelbewust of spontaan). Handelingen met water en zand: water gieten, water in zand gieten, zandslurry kneden, handen afspoelen met vuil water, van container naar andere gieten, tussen de vingers passeren. Handelingen met papier: verkreukelen, scheuren, knijpen, verspreiden, gooien. Soms begint een kind spontaan met zijn vingers te tekenen. De resulterende sporen trekken elkaar aan, en hij herhaalt deze acties opnieuw. Vaak legt het kind, nadat hij woedend is geworden, steeds meer kleuren op het vel, mengt ze en verandert er een bruine puinhoop van. De kleuren worden zowel in de potten als op het oppervlak gemengd. Nog een terugkerend kenmerk van tekenen: ze beginnen met felle, lichte kleuren te werken en gaan geleidelijk over naar donkerdere kleuren. Op het vel mengen de kleuren zich en veranderen in een bruine vlek die alle kleuren absorbeert. Het derde kenmerk is meerlaagse kleuren, waarbij verf laag voor laag wordt aangebracht. Deze tekenen kunnen worden beschouwd als criteria dat er sprake is van een terugval naar de vroege ontwikkelingsstadia van het werk. Voor een beter correctie-effect moeten visuele technieken niet-traditioneel zijn. Omdat de ervaring ongebruikelijk is, neemt de controle over het bewustzijn af en verzwakken de verdedigingsmechanismen. Kleuren initiëren spontaniteit en helpen een verscheidenheid aan emoties openlijker uit te drukken. Vies worden lijkt soms op destructieve acties, maar de speelschaal stelt het kind in staat zijn destructieve instincten zonder angst te bevredigen. Er zijn geen categorieën ‘goed-fout’, ‘goed-slecht’, die spanning en angst wegnemen. Tekenen op grote vellen papier, waardoor de visuele ruimte wordt vergroot, kan nuttig zijn. Dus in mijn praktijk tekende een 7-jarige jongen gedurende verschillende lessen enorme figuren op het bord (om het resultaat te krijgen, stond hij op een stoel en werkte op deze manier). effect. We nemen een doorzichtige kom met water, aquarelverf, penselen en bieden aan om de eerste aanraking met de waterborstel te maken, om bijvoorbeeld een rode vlek te lanceren, die zijn mysterieuze transformatie in een wolk zal beginnen... In verschillende mate activiteit van kinderen tijdens contact met water is mogelijk. Er kunnen exotische patronen worden verkregen, of er kan een intense chaotische menging van kleuren optreden, waarbij destructieve neigingen worden gerealiseerd. De corrigerende werking bij het gebruik van kunstzinnige therapiemethoden wordt niet alleen bereikt door de hierboven beschreven bijzondere technieken en technieken, maar ook door de inhoudelijke thema's. van het werk. In mijn praktijk gebruik ik veel van de technieken die door Violet Oaklander worden voorgesteld. Daarom maak ik bij gezinstherapie gebruik van de effectieve ‘Beeldgesprek’-techniek. Een agressief kind en zijn moeder (vader) worden uitgenodigd (indirect, in de vorm van tekeningen) om hun relatie te verduidelijken en klachten tegen elkaar te uiten. Om dit te doen, moet je portretten van elkaar tekenen, waarbij je je concentreert op wat je het meest zorgen baart of ontevredenheid veroorzaakt. Dankzij communicatie met behulp van getekende afbeeldingen is het mogelijk om overeenstemming te bereiken. Zowel kinderen als volwassenen moeten volgens V. Oaklander redelijke manieren leren om woede weg te nemen. Onder hen: een krant scheuren, papier verfrommelen, tegen een blikje trappen, alle woorden op papier schrijven die je in woede wilt zeggen, een gevoel van woede oproepen. Je kunt een symbolische pop uit klei maken en deze verpletteren met een rubberen hamer. Maak een gezicht van plasticine dat agressie veroorzaakt en praat ermee. Voorwerpen die kunnen helpen bij het uiten van woede zijn stokken, een rubberen mes, een speelgoedgeweer, een opblaaspop, papier, een bokszak, etc. Kinderen bedenken zelf verschillende ‘anti-agressieve’ spelletjes. Toen een jongen bijvoorbeeld boos was, schreeuwde hij in de doos om zijn moeder niet bang te maken met een onverwachte uiting van zijn emoties. De doos was gevuld met verfrommelde kranten en had een gat waar je doorheen kon schreeuwen. V. Oaklander is van mening dat er bij het werken met agressie vier fasen moeten worden overwogen: 1. Geef het kind aanvaardbare methoden om onderdrukte woede te uiten. 2..2005