Van de auteur: aan de ene kant willen we zekerheid en voorspelbaarheid) Maar er is een andere kant: verrassingen bij elke stap, begin ze gewoon op te merken)) Hoe reageren we op dingen die je niet had verwacht? Audioversie van het artikel hier https://www.b17.ru/media/52218/ Ik denk dat het voor niemand een geheim is dat het leven vol verrassingen is! ? Nou, daarom zijn het verrassingen, want je weet het niet van tevoren :)) Hoe onverwacht het ons soms overkomt, is hoe een ander waarneemt wat we zeggen. Soms kun je het niet eens raden! Vaak blijkt dat we helemaal niet bedoelden wat hij zich voorstelde :) Of hoe we begrijpen wat er tegen anderen werd gezegd. Voor een ander gebeurt het ook onverwacht :)) Omdat mensen vaak wat een ander zegt/doet vullen met hun eigen betekenis en op deze betekenis reageren ze! Inconsistenties kunnen volkomen ontmoedigend zijn...! En als je deze inconsistentie begrijpt, is de eerste reactie meestal verwarring. Nou ja, of, laten we zeggen, verrassing! Wat op zijn beurt aanleiding kan geven tot een verscheidenheid aan gevoelens. Er kan sprake zijn van teleurstelling, irritatie, angst en wrok... Maar er kan ook sprake zijn van interesse, nieuwsgierigheid, vreugde en plezier :) Op verschillende manieren, in het algemeen! , het gebeurt. Waar hangt dit van af, wat denken jullie, beste vrienden? Ik wil suggereren dat onze reactie voor een groot deel afhangt van hoe we over onszelf denken. Zullen we speculeren? Hier is bijvoorbeeld een merkwaardig, maar tegelijkertijd heel, om zo te zeggen, visueel, totaal verschillend betekenisbegrip van dezelfde woorden op deze foto. Het is natuurlijk grappig, maar...:)) Dit geldt natuurlijk niet alleen voor wat er werd gezegd. En wat je hoort. Dit kan op letterlijk alles van toepassing zijn. En hier is nog een voorbeeld. Eén persoon (laten we hem Vasya noemen) begint een actie. En een ander (Petya) verwacht dat deze actie op zijn gebruikelijke manier zal doorgaan. En Vasya zet plotseling (dat wil zeggen, voor Petya - plotseling) zijn actie voort volgens -. naar die van jou. Niet zoals Petya had verwacht. Als gevolg hiervan kunnen Vasya en Petya geen constructieve dialoog voeren. Om deze zeer constructieve dialoog tot stand te brengen, zullen er van beide kanten inspanningen moeten worden geleverd. Bijvoorbeeld de situatie: Vasya, die naar Petya loopt, begint zijn rechterhand op te steken. Petya, wachtend op Vasya's begroetingshanddruk, bereidt zich al voor om Vasya's hand te schudden - hij begint ook zijn rechterhand op te steken bukt zich en begint de veter van de schoen recht te trekken. Petya blijft even staan ​​met uitgestrekte hand. Waar niemand aan schudt, omdat Vasya zijn schoenveter aan het strikken is. Zo voelt Petya zich op dit moment? Wat denken jullie, mijn beste lezers? Ik neem aan dat Petya’s eerste reactie verwarring is. Verwarring. Experts noemen deze aandoening 'verwarde trance'. Over het algemeen verliep een volkomen standaardsituatie met een begroeting, gebruikelijk in een mannelijke omgeving, plotseling op een atypische manier. Petya had waarschijnlijk de natuurlijke verwachting dat hij en Vasya elkaar de hand zouden schudden . Maar hoe kan de situatie zich verder ontwikkelen? En de opties kunnen hier heel verschillend zijn. En het hangt af van zowel Petya als Vasya! Van beiden! Misschien is Vasya zo 'geestig' en besloot ze Petya uit te lachen, waardoor hij in een lastige positie terechtkwam. Alles kan gebeuren. We weten niet wat voor soort mensen Vasya en Petya zijn. En wat voor relatie hebben ze? Maar als optie kon Vasya's schoenveter echt op het meest ongelegen moment loskomen. En toen, nadat hij hem had vastgebonden, ging Vasya rechtop staan ​​en begroette Petya met een minuut vertraging, en iedereen lachte om het grappige dat er was gebeurd. als Petya niet beledigd was en niet demonstratief zijn handen in je zakken stak. Waar doel ik op, beste vrienden? Het feit dat onze verwachtingen soms een slechte grap met ons uithalen. Natuurlijk is het onmogelijk om helemaal van de verwachtingen af ​​te komen. We hebben allemaal onze eigen ideeën over hoe het gebeurt en hoe het gebeurt. Of hoe het zou moeten zijn en hoe het niet zou moeten gebeuren. En de verwachtingen die daarmee gepaard gaan, zijn natuurlijk intern bepaald dat de dingen zullen gaan zoals we gewend zijn, dat ze zo zullen gaan... hoe zeg je dat... niet altijd. Omdat mensen en omstandigheden verschillend zijn -