Ik besloot een holistische theorie over emoties te presenteren, die ik nu gebruik. Anders praten we hier voortdurend over, maar stellen we ons het onderwerp op een enigszins vage en abstracte manier voor. Emotie is dus... Ja, het is zelfs moeilijk om een ​​definitie te geven. William James werd ook met dit probleem geconfronteerd en weigerde onmiddellijk categorisch om het zelfs maar te proberen (zie zijn werk “Psychology”, 1893). James (en deels zijn collega Carl Lange uit Denemarken) ‘gaf’ ons echter een van de belangrijkste ‘inzichten’ in de aard van emoties, namelijk dat emoties een holistisch pakket zijn van sensomotorische, lichamelijke sensaties en ervaringen. Als je deze lichamelijke component uit een emotie verwijdert, blijft er vrijwel niets van over; gewoon een droge mening. Dit wordt gerechtvaardigd door het feit dat het bijvoorbeeld onmogelijk is angst of ongerustheid te ervaren als deze niet gepaard gaan met karakteristieke somatische ‘onderlagen’ – snelle polsslag, oppervlakkige ademhaling, ontspanning van de ledematen/spanning van de ‘ingewanden’, en enzovoort. In haar oorspronkelijke vorm behoort de theorie tot de geschiedenis, maar recent onderzoek door neuropsychologen en fysiologen bevestigt het uitgangspunt ervan en biedt verschillende ‘aangepaste’ versies van de ‘somatische theorie van emoties’. Veel 'trucs' voor snelle psychologische hulp zijn op dit principe gebaseerd - bijvoorbeeld het beroemde 'als je gelukkig wilt zijn, glimlach!' Het is natuurlijk niet zo eenvoudig, maar soms werkt het :)* * *Een andere invloedrijke theorie is oorspronkelijk van Richard Lazarus en is wijdverspreid geworden, vooral in lijn met de ‘cognitieve revolutie’. We kunnen het voorwaardelijk de ‘theorie van cognitieve bemiddeling van emoties’ noemen. Je kunt het bijvoorbeeld in detail lezen in ‘Stress, Appraisal and Coping’, 1984. Freud?! - NEE! :)Volgens haar is emotie “een alliantie tussen gevoelens en cognitie.” Over het algemeen ziet het proces van het genereren van emoties er als volgt uit (de termen zijn niet Lazarus, dit is een moderne presentatie): 1) Het onderwerp, dat zich in een bepaalde situatie bevindt, ervaart verschillende omgevingsinvloeden - stimuli, voorwaardelijk. Wat nu niet erg belangrijk is, maar tegelijkertijd de moeite waard is om te onthouden: stimuli bereiken alleen diegene die zich binnen het bereik van de sensorische organen bevinden. 2) Alle stimuli ondergaan automatisch een "primaire beoordeling" - d.w.z. verdeeld in belangrijk en irrelevant; en belangrijke zijn op hun beurt onderverdeeld in ‘veelbelovend’ (positief) en ‘gevaarlijk’ (negatief). Dienovereenkomstig leiden de eerste tot positieve emoties, de laatste tot negatieve. 3) Vervolgens, als we in de context van stress praten, ondergaan gevaarlijke stimuli een ‘secundaire beoordeling’ – die bepaalt of er voldoende middelen zijn om met dit gevaar om te gaan (uitdaging, dreiging, verlies, enz.). “Evaluatie” wordt uitgevoerd door specifieke cognitieve schema’s – wat in REBT gewoonlijk “Overtuigingen/Overtuigingen” wordt genoemd, in de Sovjetschool zijn “Attitudes” gebruikelijk; over het algemeen zijn dit voorbewuste ‘matrices’ die (om het simpel te zeggen) een specifieke behoefte bevatten en de voorwaarden voor de bevrediging ervan (noodzakelijke middelen, motieven, ‘bedreigingen’, ‘kwetsbaarheden’, enz.). Dit zijn behoorlijk ‘echte’ (in de zin dat je hypothetisch kunt kijken en aanraken – hoewel de eigenaar daar niet erg blij mee zal zijn…) intra-hersen ‘organen’ gemaakt van neurale circuits en synaptische netwerken.4) Hoe dan ook, de beoordeling begint (nogmaals, alles is automatisch en onbewust) in het lichaam is er een keten van hormonale en fysiologische reacties op een waargenomen stimulus. 5) Deze reacties, gelijktijdig weerspiegeld ‘door feedback’ in het bewustzijn, krijgen een holistisch karakter en vorm zo'n "sensorimotorisch-cognitieve gestalt" - in feite emotie.6) Afhankelijk van de emotie, de mate ervan, de vector, enz. - de proefpersoon ontvangt directe impulsen tot actie, automatische gedachten en al het andere op dit bewuste niveau (rennen, schreeuwen, vallen en doen alsof hij een slang is, wat dan ook :)). Of kort gezegd: Stimulus - Perceptie - Evaluatie - Fysiologische respons - Reflectie - Fysiologische beoordeling - Drijfveren. Als we de stappen 1 tot en met 5 ‘emotie’ noemen, kunnen we met recht beweren dat het ‘emoties zijn die de controle.