Van de auteur: Eenzaamheid op zichzelf is noch slecht, noch goed. Waar het om gaat is hoe iemand deze eenzaamheid ervaart. Of het nu duister en egoïstisch is, of ijzig en verborgen, het achtervolgt meedogenloos de wereld en brengt angst en sociale afkeuring met zich mee. Is het nodig om je te verbergen voor beelden van eenzaamheid? Stel je een boek voor waarin alle woorden doorlopend zijn, zonder spaties. Kun jij zo’n boek lezen? Hoogstwaarschijnlijk niet. Om de stroom van woorden in een boek betekenis te geven, is het noodzakelijk om het ene woord van het andere te scheiden, er is behoefte aan leegte tussen woorden, bepaalde pauzes die het mogelijk maken om het te begrijpen. Op dezelfde manier zijn momenten van scheiding, eenzaamheid en pauze in relaties noodzakelijk in het leven van een persoon, zodat iemand iets over zichzelf kan begrijpen, anders zal er geen persoonlijke ontwikkeling zijn, geen groei. Eenzaamheid op zichzelf is noch slecht, noch goed. Het gaat erom hoe iemand deze eenzaamheid ervaart. Tot op zekere hoogte is eenzaamheid een openbaring. Inzicht uit ongezonde relaties, uit eerdere waarden en levensstijl, de mogelijkheid om voor jezelf te zorgen, je emotionele en fysieke toestand, je spirituele groei en ontwikkeling. Maar als het individu een gijzelaar wordt van eenzaamheid, zijn toestand dramatiseert of verheerlijkt, wanneer het leven verandert in een gevecht met ‘anderen’ en om het eigen belang te bewijzen of om jezelf onder te dompelen in je fantasieën en te breken met de realiteit, kan eenzaamheid een teken zijn dat zinvol is om te lezen. Waarom hebben we de neiging ons zorgen te maken over eenzaamheid? En waarom maakt het gevoel van diepe eenzaamheid ons bang? Er zijn veel redenen, en ze zijn significant. De mens is een fysiologisch slecht aangepast wezen om te overleven (geen vacht, klauwen, scherp reukvermogen en scherpe ogen, enz.). En ooit, om niet opgegeten te worden door roofdieren, om niet te bevriezen, om op de een of andere manier voedsel voor onszelf te krijgen, was het noodzakelijk om ons te verenigen met onze eigen soort. Verdrijving uit de stam stond gelijk aan de dood: je kunt niet alleen overleven. Tegenwoordig doet het probleem van fysiologische overleving zich niet expliciet voor; een persoon kan zekerheid en bescherming tegen honger en kou verkrijgen door middel van het equivalent daarvan: geld. De gemeenschap is vervangen door een monetair equivalent, maar de angst ‘je kunt niet alleen overleven’ bestaat in een gewijzigde vorm (zonder geld kun je niet zorgen voor voedsel en een dak boven je hoofd, en geld kun je alleen verkrijgen in samenleving door relaties aan te gaan). Dit is ook een filosofische vraag over de eindigheid van het leven en relaties met God en de Oneindigheid. In een poging de tragedie van de dood te overwinnen, zoekt iemand vaak steun in de communicatie met andere mensen. Een andere reden voor de angst voor eenzaamheid kan de behoefte aan voortplanting zijn. En het is niet alleen een kwestie van het verlangen om leven en liefde te geven aan een nieuw wezen, maar een soort angst dat het vastgelegde levensprogramma niet zal worden vervuld, en daarom is er iemand nodig die het tot op zekere hoogte zal blijven implementeren angst voor eenzaamheid die inherent is aan het proces van persoonlijkheidsontwikkeling zelf. In eerste instantie beseft het kind niet dat hij gescheiden is; hij “ziet” de moeder als zijn voortzetting en verkeert in een staat van onmiddellijke bevrediging van zijn behoeften. Maar op de leeftijd van 3 jaar begint het kind zijn onafhankelijkheid, zijn grenzen, zijn beperkte mogelijkheden te beseffen en wordt hij geconfronteerd met verboden. Opvoeding en sociale omgeving kunnen een beslissende invloed hebben op de vraag of een kind deze wereld en zichzelf zal vertrouwen. Aan de ene kant is er de angst om op te lossen en je identiteit te verliezen. Aan de andere kant, bouw ondoordringbare grenzen van je ego en isoleer jezelf of begin ‘anderen te absorberen’. Hoe kom je van het constante gevoel van eenzaamheid en nutteloosheid af? Vreemd genoeg vergeten we dat, naast de gedachten in ons hoofd, we hebben een lichaam en emoties. Haal jezelf uit de ‘betonmixer’ van gedachten! Verwen je ogen met de contemplatie van de natuur, stadslandschappen, schilderijen. Hoe lang luister je al naar livemuziek? Misschien wil je naar een concert gaan of naar straatmuzikanten luisteren. Hoe lang ben je geweest