Als een vrouw ongelukkig is, huilt ze, trillen haar schouders, en met haar beeft het hele universum op de maat van de pijn voor haar dochter, zo zorgvuldig naar deze wereld gestuurd, en nu zo onnauwkeurig beledigd door iemand wanneer de vrouw ongelukkig is, wordt haar borst bekneld door wrok, waardoor ze niet vrij kan ademen, waardoor ze gedwongen wordt in te storten, voorover te buigen en kleiner te worden, en samen met haar wordt deze wereld kleiner en vervormd - de stemmen van vogels worden. slecht, zonsopgangen en zonsondergangen worden wazig, regens worden eentonig en uitputtend voor de ziel. Als een vrouw ongelukkig is, klopt haar bloed onregelmatig en lui in haar aderen, en samen met haar verliezen alle aardse stromen hun ritme. Rivieren veranderen van verpleegsters in moordenaars en begraven het leven dat net tot bloei was gekomen onder een ondoordringbaar moeras. Bronnen drogen op en ontmoeten degenen die van de zwarte slurry willen drinken. De watervallen drogen op en gapen woedend uitstekende gepolijste stenen, ooit door de vrolijke beekjes, ogenschijnlijk onschuldige rotsblokken. Als een vrouw ongelukkig is, is haar stem schor en zijn haar gedachten niet vrij. Terwijl ze zich met waanzinnige snelheid in dezelfde cirkel haast, spelen vreselijke beelden keer op keer in haar hoofd, waardoor gaten in de weg achterblijven en ze nog ongelukkiger wordt, maar nooit een uitweg vindt. Haar innerlijke tuin, die zo behoefte heeft aan voeding met goede gedachten, verwelkt, verlaten en verlaten, en daarmee verwelkt het universum, trillend van de lege liederen die aan kracht winnen, verstikkend door het groeiende onkruid van wellust, terugdeinzend voor obscene woorden die doordringen de geesten die onbeheerd zijn, ja, en degenen die in hun ziel blijven leven. Als een vrouw ongelukkig is, kan ze niet liefhebben. Haar dienstverlening wordt geforceerd, haar zorg wordt mechanisch, haar liedjes gespannen, haar gerechten smakeloos en haar creativiteit vals. Omdat ze de energie van vrouwelijk geluk niet ontvangen, verduistert het universum, verbergt de maan zich, en alleen demonen zijn gevuld met vrouwelijk verdriet, als vers bloed, en fluitend van opwinding gaan ze mensen binnen om zwakke zielen te zoeken en hun zwarte mantra's te zingen. Als een vrouw ongelukkig is, gaat haar licht uit en in de Oneindigheid wordt het donkerder, veel donkerder, donkerder voor een hele vrouw. Als een vrouw ongelukkig is, haast je dan om haar te troosten, en als je op dat moment een blik werpt op de hemel, je zult zien hoe daar uit het niets een ster zal oplichten, of een gierzwaluw zal opvrolijken, of misschien zal de populier ritselen. En als dit allemaal niet gebeurt, kijk dan in je hart, er zal waarschijnlijk een nieuw lied verschijnen dat je nog niet eerder hebt gehoord - dit is het universum dat je bedankt voor je dochter…