Slachtofferschap, of het vermogen van een persoon om slachtoffer te worden, is een heel gebied in de criminologie. Generaties wetenschappers zoeken naar een antwoord op de vraag: waarom negeren criminelen de ene persoon en vallen ze de andere aan? Op het alledaagse niveau is alles eenvoudig en duidelijk: als een meisje een korte rok aantrekt, betekent dit dat ze een verkrachter heeft aangetrokken. Een vrouw zeurt aan haar man, wat betekent dat ze hem zelf uitdaagt om hem te slaan... Maar we zullen proberen dieper te graven. En vandaag zullen we ons bezighouden met slachtofferschap op straat en proberen te begrijpen hoe waar de meest voorkomende stereotypen in de samenleving zijn. “Als een vrouw onthullend gekleed is, is dit een duidelijke provocatie voor de verkrachter.” Niet waar. In feite zijn het niet de kleding die provocerend zijn, maar de omstandigheden waarin we ons bevinden. Op het strand zijn vrouwen bijvoorbeeld eerder naakt dan gekleed. Er zijn echter veel minder gevallen van mishandeling en zelfs intimidatie op het strand dan in een donker steegje. En het punt hier is niet alleen de overvloed aan mensen in de buurt: de menigte creëert in feite alleen maar een vals gevoel van veiligheid. Gewoon een bikini op het strand is een standaardkledingstuk, dat zelfs op onbewust niveau niet op een roep om kennis lijkt. Met andere woorden, het is belangrijker om niet op te vallen in de omgeving. “Je kunt niet met mannen flirten – het provoceert ze” Dit is niet waar als we het over flirten hebben. Dat wil zeggen, als de hele 'zonde' van het meisje is dat ze naar haar gesprekspartner lacht en liefkozend over koetjes en kalfjes praat. Bovendien gebeurt alles op neutraal terrein. Met hetzelfde succes kunnen parendansen worden verboden vanwege het gevaar van fysiek contact. Licht flirten is immers in wezen een verbale dans. "Het heeft geen zin om 's nachts rond te dwalen!" Toegegeven, alleen als 'ronddwalen' in de oorspronkelijke betekenis wordt gebruikt - dat wil zeggen: door de straten dwalen in de hoop je leven te diversifiëren. In dit geval doet het tijdstip van de dag er niet toe: wie op zoek is naar avontuur, zal het zeker vinden. Het is een andere zaak als iemand gedwongen wordt laat naar huis te gaan (of vóór zonsopgang te vertrekken). In dit geval is het risico veel lager dan in het eerste voorbeeld, hoewel aanvullende beveiligingsmaatregelen niet interfereren. “Op bezoek gaan bij mensen die je niet kent, is vragen om problemen” Klopt. Het gaat allemaal om de eigenaardigheden van de menselijke (vooral mannelijke) perceptie. Mensen hebben een sterk dierlijk gevoel voor ‘hun’ territorium. Daarom kunnen we ons thuis veel meer veroorloven dan daarbuiten. Ook in strafrechtelijke zin. “Je kunt geen gasfles (pistool) dragen – anders wordt je ermee besproeid (neergeschoten).’ Onjuist. In de praktijk moet een persoon, om geen moderne zelfverdedigingsmiddelen te gebruiken, op unieke wijze onvoorbereid zijn. Er zijn veel voorbeelden van hoe mensen die alleen wisten welke kant ze op moesten met een gasfles, met succes een aanval afweerden. Omdat beslissende actie al de helft van het succes is, staan ​​er op mijn kanaal. Welke stereotypen over ‘veilig’ gedrag heb je gehoord?