Velddifferentiatie, dat wil zeggen de invloed van verschillen in de externe omgeving op de besluitvorming van een persoon, kan worden beschreven in termen van ‘veldafhankelijkheid – veldonafhankelijkheid’. Aanvankelijk werd veldafhankelijkheid opgevat als een functie van differentiatie van perceptie of als een analytische (globale manier van perceptie), veldafhankelijke mensen nemen stimulatie van perceptie als geheel waar, zonder de delen ervan te isoleren. De laatste jaren is de interpretatie van dit fenomeen wat ingewikkelder geworden. Veldonafhankelijkheid begon te worden begrepen als het vermogen van een subject om de invloed van de context te overwinnen, of om afhankelijk te zijn van het stimulusveld, of als het vermogen van het subject om zich te concentreren op zijn eigen sensaties, en niet op de context van de presentatie van de stimulatie. (als men zich grofweg concentreert op de coördinaten van zijn lichaam of op externe omstandigheden). Het wordt gemeten met behulp van de methoden die zijn ontwikkeld door G. Vitkin en zijn collega’s: de ‘ingebouwde figuren’-test, de ‘rod and frame’-test, enz. Mensen met veldafhankelijkheid zijn sociaal veel effectiever. Daarentegen zijn mensen met veldonafhankelijkheid intellectueel veel effectiever. Daarom zijn veldafhankelijke mensen in het leerproces meer afhankelijk van negatieve externe bekrachtiging. Mensen die niet veldafhankelijk zijn, zijn meer afhankelijk van interne motivatie. Over het algemeen zijn de academische prestaties hoger onder mensen die veldonafhankelijk zijn; zij hebben een sterkere neiging om de meest rationele strategieën te kiezen voor het onthouden en reproduceren van materiaal en de overdracht van kennis vindt duidelijker plaats; Volgens Witkin en Goodenow zijn veldafhankelijke individuen die over het algemeen meer afhankelijk zijn van externe omstandigheden veel sociaal georiënteerd. Ze zijn waarschijnlijk alerter op sociale invloeden, vatbaarder voor sociale informatiebronnen, gevoeliger voor andere mensen, en bewaren gewoonlijk een kortere fysieke afstand wanneer ze in het echte leven communiceren. Mensen die afhankelijk zijn van het veld zijn afhankelijk van de hulp en steun van anderen. Het is veel gemakkelijker voor hen om vragen te beantwoorden als ze goedkeurende beoordelingen van hun antwoorden horen. Ze geven de voorkeur aan collectieve actievormen; in aanwezigheid van andere mensen verbeteren ze hun prestaties. Omdat deze mensen veel meer interpersoonlijk georiënteerd zijn, kunnen ze veel meer informatie ontvangen tijdens het communiceren met anderen, nemen ze minder deel aan conflicten en hebben ze de neiging hun standpunten te veranderen in overeenstemming met het standpunt van de autoriteiten. Aan de andere kant kan het vermogen van veldafhankelijke individuen om hun toevlucht te nemen tot de meningen van anderen worden gezien als een noodzaak, een behoefte om naar informatie te zoeken om deze laatste te gebruiken bij het structureren van een onzekere situatie, omdat ze minder goed in staat zijn om informatie te zoeken. doen dit zelf. Dat wil zeggen, voor een persoon met veldafhankelijkheid wordt een ander object zowel een opslagplaats van informatie als een methode, een instrument om deze te verwerken, en daarom hebben ze al hun sociaal nuttige eigenschappen nodig. De sociale effectiviteit van veldafhankelijke individuen kan dus dienen als compensatie voor hun zwakke competentie op het gebied van cognitie. M.A. Kholodnaya meldt dat volgens sommige gegevens de reden voor veldafhankelijkheid/onafhankelijkheid kan liggen in verschillen in het functioneren van de hersenhelften. Volgens haar gegevens impliceert veldonafhankelijkheid een grotere ernst van de lateralisatie van de hersenen, meer aan de kant van de linkerhersenhelft. Veldonafhankelijke mensen zijn gebaseerd op de analyse van details, waarvan de reden de dominantie van de linkerhersenhelft is, terwijl veldafhankelijke mensen een mondiaal holistische benadering gebruiken om een ​​probleem op te lossen, wat meer werk van de rechterhersenhelft met zich meebrengt. Sommige auteurs melden een grotere interesse in de rechterhersenhelft in de informatieverwerkingsstijl van veldonafhankelijke mensen. Er is melding gemaakt van een grotere integratie van interhemisferisch functioneren bij veldonafhankelijke individuen. Sommige auteurs associëren de individuele differentiatie van veldafhankelijke en veldonafhankelijke mensen met de vorming van controlestrategieën, die verantwoordelijk zouden moeten zijn voor het remmen van de invloed van het zichtbare veld of, als alternatief,.