Wat is verantwoordelijkheid? Wat is mijn verantwoordelijkheid? Vaak ontstaan ​​er problemen (levenstaken en de gevolgen daarvan) omdat we niet klaar zijn om verantwoordelijkheid te nemen. Het is altijd gemakkelijker om naar iemand of iets te verwijzen om jezelf te rechtvaardigen. Vandaag zal ik kort kijken naar de redenen voor dit gedrag en hoe het kan worden veranderd. Dus waarom wil ik geen verantwoordelijkheid nemen? Tegenwoordig horen we vaak uit verschillende bronnen: “het is belangrijk om verantwoordelijk te zijn”, “alleen jij bent verantwoordelijk voor alles wat je overkomt”, “neem de verantwoordelijkheid voor je leven”, enz. Maar zie je, het is moeilijk om plotseling en accepteer de gedachte ‘dat ik verantwoordelijk ben voor alles wat mij overkomt’ als de waarheid. Zeker als je geen geld hebt en voortdurend moet overleven. Of toen uw man u na 11 jaar plotseling verliet. Of omdat je niet woont waar je zou willen. En dit feit betekent niet dat je slecht, onverantwoordelijk, zwakzinnig, slapper, hulpeloos, enz. bent. Het zegt alleen dat uw ervaring is wat het is. Wat is verantwoordelijkheid? Dit is het vermogen om verantwoordelijk te zijn voor je gevoelens, emoties, gedachten, daden en de gevolgen daarvan. Een ontwikkeld verantwoordelijkheidsgevoel is het vermogen om te analyseren en te voorspellen. Er zijn twee uitersten in de vervorming van de perceptie van verantwoordelijkheid.1. Volledige onverantwoordelijkheid. De persoon bevindt zich in de onbewuste positie van slachtoffer of consument en verwijst naar externe omstandigheden.2. Hyperverantwoordelijkheid. Een persoon vertrouwt niet en neemt volledig beslissingen voor het hele proces van het realiseren van zijn doelen. Dat wil zeggen: meer controle. Ik benadruk nogmaals: noch de ene, noch de andere optie is SLECHT of GOED. Het is gewoon zo. Door dit feit te accepteren, verwerf je het vermogen om het te veranderen. Een beetje over de redenen. Het eerste model ontstaat wanneer de belangen van het individu sinds de kindertijd zijn onderdrukt of het kind in het middelpunt van de wereld is geplaatst. Het initiatief werd onderdrukt, er was geen belangstelling van degenen die dicht bij de wensen van het kind stonden, hypervoogdij, besluitvorming door volwassenen, toegeeflijkheid, enz. Een persoon ontwikkelt een perceptie van zichzelf als een wezen met een zwakke wil die alleen in staat is de verlangens van anderen te vervullen om liefde en goedkeuring te ontvangen. Gevolgen: leven in het belang van anderen, in de hoop goed te zijn, gaat gepaard met een staat van ontevredenheid. Of consumptie van de wereld voor persoonlijke doeleinden. In relaties - dit is ontevredenheid, vraag, wrok, beschuldigingen, zelfobsessie, enz. Op het werk is het alleen de positie van de uitvoerder, klachten, gebrek aan ambities en doelen, of, integendeel, eisen die niet overeenkomen met capaciteiten. Het tweede model ontstaat wanneer een kind kijkt naar het lijden van zijn ouders, dat zij proberen te verbergen, of wanneer een kind van jongs af aan leert dat hij verantwoordelijk is, dat het leven moeilijk is, dat je moet vechten, dat je moet kunnen overleven. enz. Gevolgen: een eeuwige strijd om te overleven, interne weerstand en conflicten, een botsing van verlangens en ervaringen, die ook tot uiting komt in de buitenwereld. Dit is wantrouwen, dit is een ontwikkeld ego (aangezien ik alles alleen moest bereiken zonder samenwerking), dit is eenzaamheid, zelfs met een partner, het universele behoud van mijn kleine wereld in een gesloten vorm. Wat is de werkelijke verantwoordelijkheid van een persoon om een ​​vervullend leven te leiden zonder extremen? Ik ben verantwoordelijk voor mijn gevoelens, emoties, gedachten en handelingen waarmee ik mijn realiteit creëer, maar tegelijkertijd heb ik geen controle over de omringende realiteit. Dit is zelfbeheersing, zonder de belangen van anderen te schaden. Dit is zelfvertrouwen en zelfvertrouwen, een gezond gevoel van eigenwaarde. Dit is het vermogen om je verleden te analyseren, en niet de levens van andere mensen. Dit is het vermogen om de gevolgen van iemands daden te voorspellen. Dit is het hebben van een eigen mening en doelen. Je kunt eindeloos schrijven. Kort gezegd, in de eerste zin van deze paragraaf. Wat moet je eraan doen? Zoek de oorzaak van de vervorming. Analyseer ‘waarom dit zo is’ (denk aan het model van het gezin en de nauwe kring). Realiseer ‘wat ik echt wil’. Overweeg de voor- en nadelen. Dit punt is erg belangrijk. Je geest zal geen oog bewegen totdat je hem de voordelen van de veranderingen duidelijk maakt. De comfortzone van de geest is een weg!