Hoe vaak ben je een nieuw leven begonnen? Ik heb het minstens honderd keer gedaan. En elke keer begon het niet plotseling, maar op een voor mij zeer belangrijke datum. Het had een vooraf geplande maandag kunnen zijn. Meestal stond het op vrijdagavond of na vrijdag gepland. Na vrijdag wilde ik vooral op de een of andere manier anders, beter, gezonder, etc. gaan leven. En ik kwam zelfs met een verklaring waarom het niet nodig is om te haasten om een ​​nieuw leven te beginnen. Als je op vrijdag veranderingen wilt, moet je je hierop voorbereiden. En je moet een stap terug doen en tot bezinning komen als het verlangen naar een 'nieuw leven' je na vrijdag overvalt. Hoe kunnen we dit doen zonder voorbereiding en tot bezinning komen? Toch een nieuw leven. Zaterdag en zondag begon ik de gedachten over het ‘oude leven’ steeds leuker te vinden. En maandag had het geen zin meer om ergens aan te beginnen. Alles is tenslotte toch goed. Waarvoor? Dat is niet nodig. Of er is nog een grap. Start een nieuw bedrijf op de nieuwe maan. Wanneer moeten we dan beginnen, als het niet op de nieuwe maan is? De nieuwe maan kwam, maar er ontstond geen nieuw bedrijf. Of iets anders. Nieuw leven vanaf het nieuwe jaar. Vertel me nu dat dit niet over jou gaat. Waarom heb ik dit allemaal verteld? Om verder te gaan met wat in ons zich verzet tegen alles wat nieuw en onbekend is. Bijvoorbeeld het zogenaamde ‘nieuwe leven’, wat dat ook betekent, dat duidelijk veranderingen in de gebruikelijke manier van leven met zich meebrengt. Vandaag gaat het over dit bekende fenomeen voor iedereen of bijna iedereen, wanneer je zit en niets doet. Weet je, we moeten het doen. Maar ga zitten en doe het niet. Je begint niet eens. Je weet altijd wat je nodig hebt, maar vanaf maandag, vanaf nieuwjaar, vanaf nieuwe maan etc. Dit fenomeen heeft een algemeen erkende naam. Zinloos en mooi. En hoe leuk is het om je achter deze naam te verschuilen, zoals... het maakt niet uit wat. Hoe klinkt het? Nou, ik zal het niet zeggen. Je begrijpt zelf heel goed wat ik bedoel. Het is waar dat dit fenomeen zich in een andere vorm kan manifesteren. Het is je gelukt om aan de slag te gaan. Doe 's ochtends oefeningen, eet goed of iets anders. Je deed een beetje en stopte. Er zijn hier twee exit-opties. Eén rechtvaardiger. De andere is destructief. In het eerste geval stop je, nadat je al een tijdje iets hebt gedaan, met deze activiteit en zeg je, met het volste vertrouwen in de juistheid van je acties, tegen iedereen om je heen: "Ik heb het geprobeerd, ik heb het geprobeerd." Hebben jullie het allemaal gezien? Niet gelukt. Welnu, welke klachten kunnen er tegen mij zijn? Ik heb geprobeerd. Blijkbaar is er iets mis met deze aanbevelingen en passen ze niet bij mij. Bij de tweede optie vertrek je met een gevoel van totale mislukking, een gevoel van woede op jezelf en met een steeds groter gevoel van ontevredenheid over jezelf hoe ons leven uit zulke interessante gebeurtenissen bestaat. En er verandert niets. In ieder geval ten goede. En natuurlijk zou ik een dergelijk fenomeen graag willen analyseren vanuit het gezichtspunt van de algemene weerstandstheorie. Omdat wat er gebeurt niet met een ander woord kan worden omschreven. Dit is weerstand. Om het pathetischer te zeggen: weerstand tegen het leven. Hoe vaak heb je al gezegd: ik wil heel graag gaan sporten, maar ik kan het niet. Iets in mij verzet zich hiertegen. Of. Ik wil heel graag afvallen, maar het lukt niet. iets in mij dwingt mij om nog meer te eten zodra ik op dieet ga. Wat is deze weerstand? Weerstand bestaat uit de volgende factoren: 1 secundaire winst 2 conflict van delen 3 ouderlijke programmering En drie dingen die hiervoor zorgen 4 psychotraumatische ervaring 5 zelfstraf 6 zelfovertuiging Vind deze factoren in jezelf, verminder hun invloed en je leven zal voorgoed veranderen. des te beter.